ABSTRACT
Objective:
This study aimed to evaluate the effectiveness of the Probation, which is an alternative penal execution system for substance users with the Turkish Penal Code that entered into force in 2005, to identify the problems in its functioning and to offer solutions for the development.
Methods:
The study was conducted in four Probation Branch Directorates in Istanbul between October 2014 and June 2015. A questionnaire including sociodemographic data and opinions on the system was applied to 382 individuals (group 1) who were sentenced to “Treatment and Probation Measures” and 100 probation experts (group 2) working in the directorates.
Results:
It was determined that the group 1 sample was mostly single, male, adults, with secondary school education or below, and employed in an income-generating job, and that the most commonly used substance was cannabis, while the group 2 sample consisted of 4 different occupational groups, the majority of whom were sociologists, and that different occupational groups were doing the same job with the same job description, and that they had little experience in working with substance users.
Conclusion:
In both groups, it was determined that the system’s ability to raise awareness was not considered sufficient in general and rehabilitation activities were limited. It was concluded that developing tools to measure the effectiveness of the system in direct probation cases, evaluating the system objectively at regular intervals, increasing rehabilitation activities, and creating a structure in which non-governmental organizations, and academies are provided will make positive contributions to the Probation system.
Keywords:
Probation, drug abuse and addiction, treatment
References
1EMCDDA. European Drug Report 2015: Trends and Developments. 2015. Erişim Tarihi 09.11.2023, https://www.emcdda.europa.eu/publications/edr/trends-developments/2015_en
2EMCDDA. European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction (2023), European Drug Report 2023: Trends and Developments. 2023. Erişim Tarihi 09.11.2023, https://www.emcdda.europa.eu/publications/european-drug-report/2023_en
3T.C. İçişleri Bakanlığı, Emniyet Genel Müdürlüğü, Narkotik Suçlarla Mücadele Daire Başkanlığı. Türkiye Uyuşturucu Raporu: Eğilimler ve Gelişmeler. 2023. EGM Yayın Katalog No: 763, NSB Yayınları: 52 Yayın No: 2023/7. Erişim Tarihi: 09.10.2023, https://www.narkotik.pol.tr/kurumlar/narkotik.pol.tr/TUBİM/Ulusal%20Yayınlar/2023_TURKIYE_UYUSTURUCU_RAPORU.pdf
4Yokuş Sevük H. Uyuşturucu ve Uyarıcı Madde Kullanılmasına İlişkin Suçlar. Ankara: Seçkin Yayıncılık; 2007.
5Ögel K. Türkiye’de Madde Bağımlılığı. İstanbul: IQ yayınları; 2000.
6Ateş K, Tuncay T. Madde Bağımlılığı Merkezine Başvuranların Aile Ve Sosyo-Demografik Özellikler Açısından İncelenmesi Bursa Gadem Örneği. Tıbbi Sosyal Hizmet Dergisi. 2020;16:62-81. https://doi.org/10.46218/tshd.796668
7Altıntoprak AE, Akgür SA, Kitapçıoğlu G, Yüncü Z, Coşkunol H. Denetimli Serbestlik Olgularının Retrospektif Analizi: Sosyodemografşk Özellikler, Bireysel ve Ailesel Bağımlılık ve Suç Öyküleri ile Tedavi Yanıtları. Bağımlılık Dergisi. 2014;15:1-9.
8Kamer VK. Madde Bağımlılarının Rehabilitasyonunda Yeni Dönem: Denetimli Serbestlik. TBB Dergisi. 2008;79:275-308.
9BAPİ Özbildirim Formu. Erişim Tarihi 15/04/2014, http://www.bapi.info.tr/bapi.asp.
10Evren G, Saatçioğlu Ö, Dalbudak E, Danışmant BS, Çakmak D, Ryan RM. Tedavi MotiVasyonu Anketi (TMA) Türkçe Versiyonunun Alkol Bağımlısı Hastalarda Faktör Yapısı, Geçerliği ve Güvenirliği. Bağımlılık Dergisi. 2006;7:117-122.
11Ögel K. Sigara, Alkol ve Madde Kullanım bozuklukları: Tanı, Tedavi ve Önleme. İstanbul: Yeniden Yayınları, 2010.
12Evren C, Öncü F. Alkol-Madde Kullanımı ve Bağımlılığı ile İlgili Adli Psikiyatri Uygulamaları. İçinde Uygur N, editor. Adli Psikiyatri Uygulama Klavuzu, Ankara: Türkiye Psikiyatri Derneği yayınları, Bilimsel Çalışma Birimleri Dizisi 18; 2014. pp. 143-181.
13Erdem G, Eke C, Ögel K, Taner S. Lise Öğrencilerinde Arkadaş Özellikleri ve Madde Kullanımı. Bağımlılık Dergisi. 2006;7:111-116.
14Smark RG. Perceived availability and the use of drugs. Bull Narc. 1977;29(4):59-63.
15Bell DC, Montoya ID, Atkinson JS. Therapeutic Connection and Client Progress in Drug Abuse Treatment. J Clin Psychol. 1997;53(3):215-224. http://doi.org/10.1002/(sici)1097-4679(199704)53:3<215::aid-jclp4>3.0.co;2-q
16Erk MA, Fırat S. Adli Bir Sorumluluk: Denetimli Serbestlik Personelinin Karar Verme Stratejileri ve Problem Çözme Becerilerinin Değerlendirilmesi. The Bulletin of Legal Medicine. 2020;25:206-223. http://doi.org/10.17986/blm.1337
17Tuncer G, Duru N. İş Doyumu: Denetimli Serbestlik Şubelerinde Çalışan Personel Örneği. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi. 2012;3(10):115-142.
18International Rehabilitation Council for Torture Victims. Travma Merkezleri için İyi Uygulama ve Yönetim El Kitabı: İşe Bağlı Stresin Yapısal Unsurları-Bakım Verenlerin Bakımı. Kopenhag: Christian Pross; 2011.
19Banks D, Gottfredson DC. Participation in Drug Treatment Court and Time to Rearrest. Justice Quarterly. 2004;21(3):637-658.
20Leukefeld CG, Tims FM. An introduction to Compulsory Treatment for Drug Abuse: Clinical Practice and Research. NIDA Res Monogr. 1988;86:1-7.
21Anglin MD, Prendergast M, Farabee D. The Effectiveness of Coerced Treatment for Drug- Abusing Offenders. Paper presented at the Office of National Drug Control Policy’s.