Anahtar Kelimeler
adli tıp
mahkeme
Nasıl Atıf Yapılır
Öz
Hekimin ve diğer sağlık personelinin ya da tedavi kurumlarının kusurlu davranışı sonucu ortaya çıktığı iddia edilen hastalık, sakatlık veya ölüm olayları, son yıllarda artarak yargının gündemine girmekte olup, bu olaylarda yasalarm ilgili hükümleri gereğince, Yüksek Sağlık Şurası (YSŞ) ve Adli Tıp Kurumu (ATK) bilirkişi olarak tayin edilmektedir. Yargı makamları, hukuk davalarında YSŞ’a başvurulmaksızın, ceza davalarında ise YSŞ’ ndan rapor alındıktan sonra, hekimin veya diğer sağlık personelinin kusurlu olup olmadığı varsa kusur oranlarının tespiti hususunda ATK İhtisas Kurullarının görüşlerine başvurmakta, bu belirtilen kuramların kararları arasında zaman zaman çelişkiler meydana geldiğinde, çelişkilerin giderilebilmesi için Adli Tıp Genel Kurulu ’ndan görüş istemektedir. Bu çalışmada, 1996 Mart-2001 Mart arasındaki 5 yıllık sürede, Adli Tıp Genel Kurulu’ndan hekim, hastane ya da yardımcı sağlık personeli kusura sorulan 19 unda YSŞ raporu bulunan, 10 unda ise YSŞ rapora bulunmayan, toplam 29 olguya ait, Genel Kurul, İhtisas Kurulları ve YSŞ raporları incelenmiş, elde edilen veriler sınıflandırılarak sunulmuş, YSŞ ile Adli Tıp Genel Kurulu’ nun yapılanması yönünden değerlendirilmiş, YSŞ nın verdiği kararlar ile ATK İhtisas Kuralları ve Adli Tıp Genel Kurulu’nun verdiği kararlar arasında, %73.7 oranında büyük bir uyumsuzluk dikkati çekmiş, bu uyumsuzluktaki temel nedenin gerek YSŞ nm gerekse ATK ihtisas Kurulları ve Adli Tıp Genel Kurulu’ nun yapılanması olduğu düşünülerek bu konudaki görüşlerimiz bildirilmiştir.
Anahtar kelimeler: Malpraktis, adli tıp, mahkeme.
Referanslar
Çankaya, H. Hekimlerin Hukuki ve Cezai Sorumluluğunun Temel Prensipleri ve Hekim Sorumluluğunda Kusurun Değerlendirilmesi. Adli Tıp Kurumu Başkanlığı Uzmanlık Tezi, 1992:5, 36-7.
Özek Ç. Hekim ve Hukuk, Tıbbi Müdahalede Bulunma Hakkının Sınırları. İstanbul Tıp Fakültesi Mecmuası, 1965; 28(4): 445-58.
Yalçın A. En Son Değişiklikleri İle TCK, CMUK, TMK, OHK, DGMK, ÇMK, MSMUK, CİK, BK, KMNKK. İstanbul: Der Yayınları, 1993: 277.
Yenen MS. Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu ve İlgili Mevzuatı. Ankara: Seçkin Yayınevi, 1997: 63.
1593 sayılı Umumi Hıfzısıhha Kanunu. Resmi Gazete, 06.05.1930. Sayı: 1489
Özen HC. Adli Tıp Ders Kitabı. 3ncü Baskı. Taş Matbaası, İstanbul, 1983: 4-13.
1219 sayılı Tababet ve Şuabatı San’atlarının Tarzı İcrasma Dair Kanun. Resmi Gazete. 14.04.1998 : Sayı:863
Gök Ş. 2659 sayılı Adli Tıp Kurumu Kanunu ve Uygulama Yönetmeliği. 3 üncü Baskı. Temel Matbaacılık Ltd. İstanbul, 1989:
Gürpınar S, Gündüz M, Özoran Y. Medikal Malpraktis- Tıpta Yanlış Uygulama (6 Ölüm Olgusu Nedeniyle). Adli Tıp Dergisi, 1994;10(l-4): 97-100.
Özdemır.M.I1, Çekin, N.: Yüksek Sağlık Şurası’nm Yapısı ve Bilirkişilik Görevleri. Adli Tıp Bülteni, 1998;3 (3): 94- 97.
Gündoğmuş ÜN, Bilge Y, Kendi Ö, Hancı İH. Hekimlerin Yasal Sorumluluğunun Yüksek Sağlık Şurası Açısından İrdelenmesi. Adli Tıp Bülteni, 1997; 2 (3), 127-130.
Sağlık Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. Resmi Gazete. 14.12.1983: no 18251.
Aşçıoğlu Ç. Tıbbi Yardım ve El Atmalarda Doğan Sorumluluklar. Ankara: Yargıtay Yayınları, 1998.
Aşçıoğlu Ç. Tıbbi Bilirkişiliğin Hukuki Sınırları. I. Adli Bilimler Kongre Kitabı. Adana Ç.Ü. Basımevi. 1994: 48- 51.
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.