Amaç:

Bu çalışmada suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özelliklerinin, işledikleri suç tiplerinin ve zeka düzeylerinin belirlenmesi ve bu çocukları suça iten nedenlerin saptanması amaçlandı.

Gereç ve Yöntem:

Adli makamlarca 01.01.2017-01.06.2018 tarihleri arasında adli rapor düzenlenmesi için Cumhuriyet Üniversitesi çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine yönlendirilen 86 olgunun dosyası geriye yönelik olarak incelendi. Olguların yaş, cinsiyet, sosyoekonomik düzeyi, eğitim durumu, zekâ seviyesi ve DSM-5’e göre ruhsal tanıları; işlenen suça ait özellikler ve adli rapor sonuçları değerlendirildi.

Bulgular:

Olguların %90.6’sı erkekti. Suç tarihindeki yaş ortalamaları 13.76±0.89 idi. Büyük çoğunluğu sosyoekonomik düzeyi düşük ve orta düzeydeki ailelerin çocuklarıydı. %72’sinde herhangi bir ruhsal hastalık saptanmadı. Davranım Bozukluğu (DB) en sık saptanan ruhsal bozukluktu. Büyük çoğunluğunun (%82.5) zekası normaldi. En sık işlenen suç “hırsızlık” (%50) suçuydu. Olguların %30,2‘sinin tekrarlayan suç öyküsü vardı. Bu olgulardan sadece %25.5’i işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayabilme ve fille ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğine sahipti.

Sonuç:

Çocuk suçluluğu ülkemizde her geçen gün artmakta olan bir sorundur. Bu nedenle çocukları suç işlemeye iten risk faktörlerinin belirlenmesi ve bu hususta gerekli önlemlerin alınması önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler: Adli Olgular; Çocuk Suçluluğu; Ruhsal Bozukluk