Amaç:

Bu çalışmada çocukluk çağı elektrik yaralanmalarının demografik ve klinik özelliklerinin belirlenmesi, klinik sonucu etkileyen faktörlerin saptanması amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem:

Ocak 2008- Aralık 2015 tarihleri arasında elektrik yaralanması nedeniyle acil servise başvuran 112 hastanın dosya verileri geriye dönük incelenmiştir. Olgular 5 yaş ve altı, 6-10 yaş arası ile 10 yaş ve üstü olarak üç gruba ayrılarak elektrik kaynağı ve gücü, yaralanmanın oluş şekli, izlem yeri, klinik yakınmalar ve laboratuvar değerleri açısından gruplar arası ilişki incelenmiştir.

Bulgular:

Hastaların 78’i (%69,6) erkek, 34’ü (%30,4) kız olup ortanca yaş 5 yıl (11 ay-15 yıl) idi. Hastaların 101’i (%90,2) düşük voltajlı akım ile 88’i (%78,6) ev içi ortamda yaralanmıştı. Elektrik kaynağına göre altı yaş altında en sık prizlerin (%67,9), 6-10 yaş arasında elektrik kablosunun (%39,4), 10 yaş ve üstü grupta elektrikli ev aletlerinin (%41,6) neden olduğu görüldü. İki hastada sinüs bradikardisi, dört hastada fırlatılmaya bağlı yumuşak doku travması vardı. Hiçbir hastada derin doku hasarı, ileri derecede yanık ve böbrek yetmezliği gözlenmedi. Troponin I, karaciğer ve böbrek fonksiyon testleri, serum elektrolitleri, lökosit düzeyleri hastaların tamamında normaldi.

Sonuç:

Çocuklarda elektrik yaralanmaları çoğunlukla önlenebilir ev içi düşük voltajlı akım ile gerçeklemiştir. Başvuru anında bilinci açık, derin doku hasarı ve disritmisi olmayan düşük voltajlı elektrik yaralanmalarında ileri incelemeler gerekmeyebilir.

Anahtar Kelimeler: Elektrik Yaralanmaları,Çocuk,Travma