ÖZET

Doğal nedenlerden kaynaklanmadığı düşünülen ölümlerde; adli ölü muayenesine katılan hekiminden ceset üzerindeki yaralanmaları ve ölüm sonrası ortaya çıkan bulguları değerlendirerek olası ölüm zamanı ve ölüm nedeni hakkında görüş belirtmesi istenmektedir. Öncelikle adli tıp uzmanları tarafından yapılması gereken bu muayenelerin birinci basamakta yer alan hekimler tarafından da yapıldığı bilinmektedir. Bu çalışmada, adli ölü muayenesine katılan hekimlere yol gösterici olacağını düşündüğümüz standardize bir form geliştirilmesi amaçlandı.

Adli ölü muayenesi formu oluşturulurken uygulamada kullanılması önerilen genel adli muayene rapor formu örnek alındı. Form; tıbbi kimliğin belirlenmesine yönelik özellikler, ölüm sonrası ortaya çıkan bulgular, yaralanmaya ilişkin lezyonlar, muayene bulgularına göre olası ölüm nedeni ve kararla ilgili bölümlerden oluşturuldu. Lezyonların işaretleneceği vücut diyagramları eklendi.

Genel adli muayene rapor formları ile adli olgulara düzenlenen raporlarda belirli bir standardizasyon sağlandığı bilinmektedir. Ülkemizde adli ölü muayenesi için kullanılan standart bir form bulunmamaktadır. Ölü muayenesi ile otopsi arasındaki süre uzadıkça, ölüm sonrası ortaya çıkan bulgular değişebilmektedir. Bu nedenle, ölü muayenesi sırasında saptanan bulguların eksiksiz ve doğru tanımlanarak kayıt altına alınması gereklidir. Bu süreçte oluşan eksiklik ya da yanlışlıklar adaletin işleyişinde ciddi sorunlara yol açabilmektedir.

Ölü muayenesine katılacak hekimlerin gereksinimlerine uygun bir biçime dönüştürülecek bu formun kullanılmasıyla uygulamadaki eksikliklerin azaltılabileceği ön görülmektedir.

References

Code of Criminal Procedure No. 5271. Last Accessed Date: 10.02.2020. Available from: https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5271.pdf.

Madea B, Argo A. Certificatoin of death: external postmortem exmination. In: Madea B, ed. Handbook of forensic medicine. 1sted. West Sussex: John Willey & Sons Ltd; 2014:57-74.

Koç S, Muhammed C. Ölüm kavramı ve ölü muayenesi. İçinde: Koç S, Muhammed C, editörler. Birinci Basamakta Adli Tıp. İstanbul: Türk Tabipler Birliği-İstanbul Tabip Odası; 2010:18-37.

General Forensic Examination Reporting Form. Last Accessed Date: 10.02.2020. Available from: https://dosyaism.saglik.gov.tr/Eklenti/26519,geneladlimuayeneraporudoc.doc?0.

Adli Tıp Hizmet Modeli ve İnsan Gücü Planlaması. Adana; 2007. Available from: https://www.atud.org.tr/wp-content/uploads/2016/07/hizmet_modeli.pdf

Katkıcı U. Medicolegal autopsy cases in Sivas (1990-1995): demography and properties of forensic medical experts. Adli Tıp Bülteni. 1997;2(1):3-7.

Kumral B, Özdeş T. Assessment of physicians’ approaches to the applications of forensic medicine in Tekirdağ province. Adli Tıp Dergisi. 2013;28(2):141-153. https://doi.org/10.5505/adlitip.2014.76376

Şengül HM, Ergönen AT. The investigation of the characteristics of women deaths and searching for violence against women in forensic autopsies performed in İzmir. DEU Tıp Derg. 2017;31(2):87-96.

Karger B, Lorin de la Grandmaison G, Bajanowski T, Brinkmann B. Analysis of 155 consecutive forensic exhumations with emphasis on undetected homicides. Int J Legal Med. 2004;118(2):90-94. https://doi.org/10.1007/s00414-003-0426-z

Minelli N, Marchetti D. Discrepancies in death certificates, public health registries, and judicial determinations in Italy. J Forensic Sci. 2013;58(3):705-710. https://doi.org/10.1111/1556-4029.12114

Parai JL, Kreiger N, Tomlinson G, Adlaf EM. The validity of the certification of manner of death by ontario coroners. Ann Epidemiol. 2006;16(11):805-811. https://doi.org/10.1016/j.annepidem.2006.01.006

Perkins GD, McAuley DF, Davies S, Gao F. Discrepancies between clinical and postmortem diagnoses in critically ill patients: an observational study. Crit Care. 2003;7(6):R129-R132. https://doi.org/10.1186/cc2359

Ravakhah K. Death certificates are not reliable: revivification of the autopsy. South Med J. 2006;99(7):728-733. https://doi.org/10.1097/01.smj.0000224337.77074.57

Winkel BG, Holst AG, Theilade J, Kristensen IB, Thomsen JL, Hougen HP, et al. Differences in investigations of sudden unexpected deaths in young people in a nationwide setting. Int J Legal Med. 2012;126(2):223-229. https://doi.org/10.1007/s00414-011-0602-5

National Core Education Program for Undergraduate Medical Education -2020 Last Accessed Date:10.07.2020. Available from: https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/Ulusal-cekirdek-egitimi-programlari/mezuniyet-oncesi-tip-egitimi-cekirdek-egitimi-programi.pdf.

Zeybek V, Acar K, Dereli AK, Kara CO. Evaluation of forensic postmortem examination training on the model in context of structured scenario. Adli Tıp Bülteni. 2018;23(1):6-12. https://doi.org/10.17986/blm.2018136913

Madea B, Henssge C, Reibe S, Tsokos M, Kernbach-Wighton G. Postmortem changes and time since death. In: Madea B, editor. Handbook of forensic medicine. 1sted. West Sussex: John Willey & Sons, Ltd; 2014:75-133.

Balci Y, Basmak H, Kocaturk BK, Sahin A, Ozdamar K. The importance of measuring intraocular pressure using a tonometer in order to estimate the postmortem interval. Am J Forensic Med Pathol. 2010;31(2):151-155. https://doi.org/10.1097/PAF.0b013e3181dd7933

Dokgoz H, Arican N, Elmas I, Fincanci SK. Comparison of morphological changes in white blood cells after death and in vitro storage of blood for the estimation of postmortem interval. Forensic Sci Int. 2001;124(1):25-31. https://doi.org/10.1016/S0379-0738(01)00559-X

Forger LV, Woolf MS, Simmons TL, Swall JL, Singh B. A eukaryotic community succession based method for postmortem interval (PMI) estimation of decomposing porcine remains. Forensic Sci Int. 2019;302:109838. https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2019.05.054

Madea B. Is there recent progress in the estimation of the postmortem interval by means of thanatochemistry? Forensic Sci Int. 2005;151(2-3):139-149. https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2005.01.013

Nolan AN, Mead RJ, Maker G, Bringans S, Speers SJ. The impact of environmental factors on the production of peptides in mammalian decomposition fluid in relation to the estimation of post-mortem interval: a summer/winter comparison in Western Australia. Forensic Sci Int. 2019;303:109957. https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2019.109957

Wang H, Ma J, Xu H, Lyu Y, Tao L, Li W, et al. Early Postmortem Interval (EPMI) Estimation Using Differentially Expressed Gene Transcripts. Leg Med (Tokyo). 2019;38:83-91. https://doi.org/10.1016/j.legalmed.2019.04.008

Aydin B, Colak B, Balci Y, Demirustu C. Consistency of postmortem interval estimations of physicians using only postmortem changes of putrefied dead bodies. Am J Forensic Med Pathol. 2010;31(3):243-246. https://doi.org/10.1097/PAF.0b013e3181ee01d9

Akar T, Bakar C, Şenol E, Demirel B. Evaluation of medico-legal death investigations per- formed in Gazi University Medical Faculty Gazi Hospital. Gazi Medical Journal. 2005;16(4):169-171.

Yağmur F, Din H. Evaluation of forensic postmortem examination and autopsies cases performed in Kayseri, 2007. J Forensic Med. 2009;23(2):18-24.

Altun G, Azmak D, Yılmaz A, Yılmaz G. The characteristics of the cases which admitted to emergency department of Trakya University Medical Faculty. Adli Tıp Bülteni. 1997;2(2):62-66.28. Korkmaz T, Kahramansoy N, Erkol Z, Sarıçil F, Kılıç A. Evaluation of medicolegal reports prepared in emergency department Haseki Tıp Bülteni. 2012(50):14-20.

İlçe A, Erkol MH, Alpteker H, Erkol ZZ. Retrospective analysis of forensic case reports who had applied to the emergency service in the city centre of Bolu. Abant Med J. 2018;7(3):68-75. https://doi.org/10.5505/abantmedj.2018.31957.

Standardize Adli Ölü Muayene Formu

ÖZET

References