Suça Sürüklenen Çocukların Klinik ve Sosyodemografik Özelliklerinin Değerlendirilmesi
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.2017332628Anahtar Kelimeler:
suç- çocuk- çocuk psikiyatrisiÖz
Giriş: Suça sürüklenen çocukların ruhsal değerlendirmesinde çocuğu suça sürükleyen risk faktörleri detaylı incelenmelidir. Bu çalışmada birincil amaç suça sürüklenen 12-15 yaş arası çocukların sosyodemografik ve klinik özelliklerinin değerlendirilmesi, ikincil amaç ise klinisyenin ceza sorumluluğu değerlendirmesinde göz önünde bulundurduğu özelliklerin incelenmesidir.
Gereç ve Yöntem: 12-15 yaş arası suça sürüklenen çocukların tıbbi kayıtları retrospektif değerlendirildi. Olguların ve ebeveynlerinin sosyodemografik özellikleri, suç türü, suç öyküsü, ailede suç öyküsü ve rapor sonucu bilgileri çalışmada yer aldı.
Bulgular: Olguların çoğunluğu (%87.1) erkekti. %31.7’si okulu bırakmıştı. Olguların %55.4’ünün işlediği iddia edilen suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılayabildiği ve davranışlarını yönlendirebildiği saptandı. %43.6’sında bir ruhsal rahatsızlık mevcuttu ve en sık görülen Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğuydu. En sık suç türü kasten yaralamaydı. %32.7’sinde tekrarlayan suç öyküsü vardı. Hem suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneği gelişmiş grupta hem de tekrarlayıcı suç öyküsü olan grupta istatistiksel anlamlı düzeyde okul başarısızlığı, ebeveyn akrabalığı, ailede birinci derece akrabalarda suç öyküsü, sigara/alkol/madde kullanımı ve ruhsal rahatsızlık saptandı. Beck depresyon ve sürekli kaygı ölçeği (STAI-2) puanları tekrarlayıcı suç öyküsü olan grupta daha yüksekti. Hırsızlık (p=0.012) ve darp suçları (p=0.046) daha çok tekrarlama eğilimindeydi.
Sonuç: Hem ceza sorumluluğu olan hem de tekrarlayan suç işleyen grupta öne çıkan risk faktörleri okul başarısızlığı, ebeveyn akrabalığı, akrabalarda suç öyküsü, sigara/alkol/madde kullanımı ve ruhsal rahatsızlıklardır. Bu risk faktörlerinin genetik bir zemini olabileceği bilinmekle birlikte birçoğunun koruyucu, destekleyici çalışmalar ile önlenebilecek özellikler olması dikkat çekicidir. Topluma ciddi yükü olan çocuk suçluluğunu önleyici toplumsal projelerin geliştirilmesi gerekmektedir.
İndirmeler
Kaynaklar
Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, Boz B, Cenger CD, Acar K. Denizli ilinde 12–15 Yaş Arasındaki Suça Sürüklenen Çocukların Sosyodemografik Özellikleri. Pamukkale Unv Tıp Fak Derg 2009;2:8–14.
Kalb G, Williams J. Delinquency and gender. Appl Econ Lett, 2003:10, 425-429. https://doi.org/10.1080/0003684032000066822 DOI: https://doi.org/10.1080/0003684032000066822
Comanor WS, Phillips L. The impact of income and family structure on delinquency. J Appl Econ 2002;5(2):209-232. DOI: https://doi.org/10.1080/15140326.2002.12040577
Villaveces A, DeRoo LA. Child delinquency and the prophylaxis of crime in early 20th-century Latin America. Rev Panam Salud Publica 2008;24(6):449–454. https://doi.org/10.1590/S1020-49892008001200009 DOI: https://doi.org/10.1590/S1020-49892008001200009
Çakaloz B, Ünlü G, Terzİoğlu MA, Kapubağli N, Tekkanat Ç. Çocuklarda suç davranışı ile sosyodemografik özelliklerin ve zekanın ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Derg 2016;17(5):411–8. https://doi.org/10.5455/apd.210471 DOI: https://doi.org/10.5455/apd.210471
Altun H, Şahin N, Fındıklı E, Sınır H. Suça sürüklenen çocukların suç tipleri, sosyodemografik ve klinik özellikleri. Adli Tıp Derg 2016;30(3):196-204. https://doi.org/10.5505/adlitip.2016.86570 DOI: https://doi.org/10.5505/adlitip.2016.86570
Bilaç Ö, Pilan BŞ, Orhon Z, Bayrak A. Suça Sürüklenen çocukların suç ve tanı dağılımlarının inclenmesi: kesitsel bir araştırma. Çocuk Genç Ruh Sağlık Derg 2014;21(2):115–22.
Loeber R, Farrington DP. Age–crime curve. In: Bruinsma G, Weisburd D, editors Encyclopedia of Criminology and Criminal Justice. New York: Springer; 2014. p.12–18. DOI: https://doi.org/10.1007/978-1-4614-5690-2_474
Wang X, Blomberg TG, Li SD. Comparison of the Educational Deficiencies of Delinquent and Nondelinquent Students. Evaluation Review 2005;29(4), 291–312. https://doi.org/10.1177/0193841X05275389 DOI: https://doi.org/10.1177/0193841X05275389
Taylor J, Iacono WG, McGue M. Evidence for a genetic etiology of early-onset delinquency. J Abnorm Psychol 2000;109(4):634-43. https://doi.org/10.1037/0021-843X.109.4.634. DOI: https://doi.org/10.1037//0021-843X.109.4.634
Isir AB, Tokdemir M, Küçüker H, Dulger HE. Role of family factors in adolescent delinquency in an Elazig/Turkey reformatory. J Forensic Sci 2007;52(1):125–7. https://doi.org/10.1111/j.1556-4029.2006.00313.x DOI: https://doi.org/10.1111/j.1556-4029.2006.00313.x
Moffitt TE, Gabrielli WF, Mednick SA, Schulsinger F. Socioeconomic Status, IQ, and Delinquency. J Abnorm Psychol 1981;90(2):152-156. https://doi.org/10.1037/0021-843X.90.2.152 DOI: https://doi.org/10.1037//0021-843X.90.2.152
Farrington DP, Loeber R. Epidemiology of juvenile violence. Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 2000;9(4):733-48. DOI: https://doi.org/10.1016/S1056-4993(18)30089-0
Mordre M, Groholt B, Kjelsberg E, Sandstad B, Myhre AM. The impact of ADHD and conduct disorder in childhood on adult delinquency: A 30 years follow-up study using official crime records. BMC Psychiatry. 2011;11;11:57. https://doi.org/10.1186/1471-244X-11-57. DOI: https://doi.org/10.1186/1471-244X-11-57
Fletcher J, Wolfe B. Long-term consequences of childhood ADHD on criminal activities. J Ment Health Policy Econ 2009;12(3):119-38. DOI: https://doi.org/10.2139/ssrn.1489147
Simoes C, Matos MG, Batista-Foguet JM. Juvenile Delinquency: Analysis of Risk and Protective Factors Using Quantitative and Qualitative Methods. Cogn Brain Behav An Interdiscip J 2008;12(4):389–408.
Mason WA, Windle M. Reciprocal relations between adolescent substance use and delinquency: a longitudinal latent variable analysis. J Abnorm Psychol 2002;111(1):63-76. https://doi.org/10.1037/0021-843X.111.1.63. DOI: https://doi.org/10.1037//0021-843X.111.1.63
Katsiyannis A, Ryan JB, Zhang D, Spann A. Juvenile Delinquency and Recidivism: The Impact of Academic Achievement. Read Writ Q 20008;24(2):177-196. https://doi.org/10.1080/10573560701808460. DOI: https://doi.org/10.1080/10573560701808460
Farrington DP, Coid JW, Murray J. Family factors in the intergenerational transmission of offending. Crim Behav Ment Health 2009;19(2):109-24. https://doi.org/10.1002/cbm.714. DOI: https://doi.org/10.1002/cbm.717
Bijleveld CC, Wijkman M. Intergenerational continuity in convictions: A five-generation study. Crim Behav Ment Health 2009;19(2):142-55. https://doi.org/10.1002/cbm.714. DOI: https://doi.org/10.1002/cbm.714
McReynolds LS, Schwalbe CS, Wasserman GA. The Contribution of Psychiatric Disorder to Juvenile Recidivism. Crim Justice Behav. 2010;37:204–216. DOI: https://doi.org/10.1177/0093854809354961
Kim JI, Kim B, Kim BN, Hong SB, Lee DW, Chung JY, et al. Prevalence of psychiatric disorders, comorbidity patterns, and repeat offending among male juvenile detainees in South Korea:a cross-sectional study. Child Adolesc Psychiatry Ment Health. 2017;18;11:6 https://doi.org/10.1186/s13034-017-0143-x. DOI: https://doi.org/10.1186/s13034-017-0143-x
Koolhof R, Loeber R, Wei EH, Pardini D, D’escury AC. Inhibition deficits of serious delinquent boys of low intelligence. Crim Behav Ment Health 2007;17(5):274-92. https://doi.org/10.1002/cbm.661. DOI: https://doi.org/10.1002/cbm.661
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
