Study of Creating Functional Disorder Ratio Scale for Locomotor System Restrictions Abstract
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.1392Keywords:
Forensic medicine, impairment, loss, limitation, guidelinesAbstract
Objective: In this study, to emphasize the importance of evaluating locomotor system limitations in terms of functional impairment or loss of function in injury, traffic accident and occupational accident reports and to contribute to the development and updating of the existing Guidelines for wounding offenses. The aim of the study is to develop a new scale that evaluates the loss of the organ as a percentage of its function in locomotor system limitations.
Methods: The patients who applied to the forensic medicine department and were evaluated for the impairment of the locomotor system due to injury were considered as impaired or lost their function. Using the scale we developed and compared with the report results made by our department.
Results: 70 cases included in our study were re-evaluated according to the new scale. It was seen that different results occurred in 5 cases (7.1%). When these cases were examined according to the new scale, it was seen in the evaluation that in 3 cases the limitations were very close to the 10% limit of loss in terms of organ.
Conclusions: A new scale was created by using the scale of disability in order to have standardized objective criteria when evaluating the locomotor system limitations and to facilitate the physicians, which are frequently encountered in forensic medical practices. Therefore, due to limitations in organs the percentage of functional impairment was found to be more important, especially at borderline levels of functional impairment (%10) and a standardized scale should be used.
Downloads
References
Türk Ceza Kanunu’nda Tanımlanan Yaralama Suçlarının Adli Tıp Açısından Değerlendirilmesi Rehberi. Güncelleme Editörler: Prof. Dr. Yasemin Balcı, Prof. Dr. Başak Çolak, Dr. Öğr. Üyesi Kağan Gürpınar, Uz. Dr. Nurettin Nezih Anolay. 2019.
Özürlülük Ölçütü, Sınıflandırması ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik Resmi Gazete. RG Tarih: 30.08.2013. RG Sayı: 28603.
Kadı MR, Kadı G, Balcı Y, Göçeoğlu ÜÜ. Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranları ile Takdir Oranlarının Değerlendirilmesi. Adli Tıp Bülteni. 2018; 23(2): 77-88. https://doi.org/10.17986/blm.2018136937 DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2018136937
Türkiye İstatistik Kurumu. Karayolu Trafik Kaza İstatistikleri, 2015. Erişim adresi: http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21611 Erişim tarihi: 14.05.2019.
Ganveer GB, Tiwari RR. Injury Pattern Among Non-Fatal Road Traffic Accident Cases: A Cross-Sectional Study İn Central India. Indian Journal of Medical Sciences. 2005; 59(1): 9-12. DOI: https://doi.org/10.4103/0019-5359.13812
Demirel B, Akar T, Özdemir Ç, Cantürk N, Erdönmez F. Trafik Kazası Sonucu Ölümlerde Otopsi Kararını Etkileyen Nedenler. Adli Tıp Bülteni. 2005; 10(3): 77-83. https://doi.org/10.17986/blm.2005103591 DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2005103591
Türkiye İstatistik Kurumu. Karayolu Trafik Kaza İstatistikleri, http://www.tuik.gov.tr/ PreIstatistikTablo.do?istab_id=362 Erişim tarihi: 14.05.2019.
Orhan Z. Yaralama Olgularında Ekstremite Fonksiyonlarının İşlev Zayıflaması ve Yitirilmesi Yönünden Değerlendirilmesi. İstanbul: Adli Tıp Kurum Başkanlığı Tıpta Uzmanlık Tezi; 2013.
Aktaş E, Kaya A. Yaralama Suçlarının Adli Tıbbi Değerlendirilmesinde Kullanılan Kılavuza Bakış. Adli Tıp Bülteni. 2017; 22(1): 45-53. https://doi.org/10.17986/blm.2017127141 DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2017127141
Uluçay T, Ziver A, Zeyfeoğlu Y, Yavuz MS, Aşırdizer M. Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Polikliniğine Başvuran Olguların Değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi. 2006; 20(2): 22-29.
Karanfil R, Zeren C. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalına 2009-2010 Yıllarında Başvuran Olguların Retrospektif Olarak Değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi. 2011; 25(3): 183-90.
Güven FMK, Bütün C, Beyaztaş FY, Eren ŞH, Korkmaz İ. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine Başvuran Adli Olguların Değerlendirilmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 2009; 10(3): 23–28.
Yavuz MS, Özgüner İ. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisine Müracaat Eden Adli Olguların Değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi. 2003; 17(1): 47-53.
Randa H Abdel Hady, Hayam Z Thabet, Nagwa M Ghandour, Amr M Mandor Medico Legal Aspect Of Permanent İnfirmities As A Sequel Of Different Types Of İnjuries (A Retrospective Study in Assiut Governorate, Egypt). Ain Shams Journal of Forensic Medicine and Clinical Toxicology. 2013; 20:92-98. https://doi.org/10.21608/AJFM.2013.19389 DOI: https://doi.org/10.21608/ajfm.2013.19389
Türkiye İstatistik Kurumu. Engellilerin Sorun ve Beklentileri Araştırması, 2010. http://tuik.gov.tr/PreIstatistikTablo.do?istab_id=1358 Erişim tarihi: 15.05.2019.
Hekimoğlu Y, Gümüş O, Kartal E, Etli Y, Demir U, Aşirdizer M. Maluliyet Oranlarının Yaş ve Cinsiyet İle İlişkisinin Değerlendirilmesi. Van Tıp Dergisi. 2017; 24(3): 173-81.
Dağlı B, Serinken M. Acil Servise Başvuran İş Kazalarına Bağlı Yaralanmalar. Journal of Academic Emergency Medicine. 2012; 11(3): 167-70.
Kılıç S, Adıyaman S, Sezer F, Cantürk G. İş Kazası Sonucu Maluliyet Tayinine Konu Olan Üst Ekstremite Yaralanmaları: Üç Olgu Sunumu. Adli Tıp Bülteni. 2017; 22(1): 72-5 https://doi.org/10.17986/blm.2017127145 DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2017127145
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 The Bulletin of Legal Medicine
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
The Journal and content of this website is licensed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY) License. The Creative Commons Attribution License (CC BY) allows users to copy, distribute and transmit an article, adapt the article and make commercial use of the article. The CC BY license permits commercial and non-commercial re-use of an open access article, as long as the author is properly attributed.
