Tıbbi Uygulama Hatası Riski Yüksek Olan Uzmanlık Dallarının Tıpta Uzmanlık Sınavında Tercih Edilme Önceliklerinin Yıllara Göre Değişimi

Yazarlar

  • Hüseyin Kasap GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ ADLİ TIP A.D.
  • Taner Akar GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ ADLİ TIP A.D.
  • Birol Demirel GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ ADLİ TIP A.D.
  • Ahmet Zahit Dursun GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ ADLİ TIP A.D.
  • Serhat Sarı GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ ADLİ TIP A.D.
  • Alper Özkök GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ ADLİ TIP A.D.
  • Önder Aydemir GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ HALK SAĞLIĞI A.D.

DOI:

https://doi.org/10.17986/blm.2015110917

Anahtar Kelimeler:

tıbbi uygulama hatası- defansif tıp- tıpta uzmanlık sınavı

Öz

Giriş-Amaç: Hekimlerin, hukuka aykırı ve/veya kusurlu tıbbi müdahale ve tedavilerinden dolayı hastalığın normal seyrinin dışına çıkması, iyileşmesinin gecikmesi, hastanın ölümüne neden olması tıbbi uygulama hatası olarak tanımlanmaktadır. Tıbbi uygulama hatası iddiasıyla hekimlere karşı açılan gerek ceza gerekse tazminat davalarındaki artışlar, hekimleri defansif tıp uygulamaya yöneltmiştir. Defansif tıbbın, Tıpta Uzmanlık Sınavına yansıması ise; daha düşük riskli uzmanlık dallarının öncelikle tercih edilmesi olmaktadır.

Gereç-Yöntem: Bu çalışmada, 2010 yılında yürürlüğe giren Tıbbi Kötü Uygulamaya İlişkin Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası’ kapsamında risk grupları belirlenen uzmanlık dallarının, yıllar içerisinde hekimler tarafından tercih edilme önceliklerindeki değişimin gösterilmesi amaçlanmıştır. Bu sigorta kapsamında, risk düzeyi en yüksek 4. grup, en düşük risk grubu ise 1. grup olarak belirlenmiştir.

Bulgular: 2009-2013 yılları arasındaki Tıpta Uzmanlık Sınavı (TUS) yerleştirme sonuçlarına göre uzmanlık dallarının ülke genelindeki taban puanları, çalışmaya dahil edilmiştir. 2009’dan 2013’e gelinen süreçte, 2. grubun taban puanlarının giderek arttığı, 3. grubun sabitkaldığı, 4. grubun ise anlamlı derecede düştüğü saptanmıştır.

Sonuç: Hekimlerin önceliklerinin değişmesinde, son yıllarda hekime yönelik şiddet olaylarındaki artışın yanı sıra, tıbbi uygulama hataları riskinin diğer gruplara göre daha yüksek olması, dolayısıyla açılan dava sayılarının ve hükmedilen tazminat miktarlarının giderek artmasına karşın hekimlerin aldıkları riskle orantılı olarak kazançlarının artmaması olduğu kanaatine varılmıştır. Hekimler arasında defansif tıp uygulamalarının gün geçtikçe arttığı tartışılırken, yapılan bu çalışmada bu durumun uzman hekim adaylarının tercihlerine bile yansıdığı görülmektedir.

Anahtar kelimeler: Tıbbi uygulama hatası, Defansif tıp, Tıpta uzmanlık sınavı.

İndirmeler

İndirme verisi henüz mevcut değil.

Yazar Biyografisi

  • Hüseyin Kasap, GAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ ADLİ TIP A.D.
    Gazi Üniversitesi Adli Tıp Anabilim Dalında Araştırma Görevlisi Doktor, Haziran 2014-Halen

Kaynaklar

Çetin G. Tıbbi Malpraktis. In: Yeni Yasalar Çerçevesinde Hekimlerin Hukuki ve Cezai Sorumluluğu, Tıbbi Malpraktis ve Adli Raporların Düzenlenmesi. Cetin G, Yorulmaz C, editors. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri Sempozyum Dizisi No:48. Istanbul: Cerrahpaşa Yayınları; 2006. p. 31-42.

Aynacı Y. Hekimlerde defansif (çekinik) tıp uygulamalarının araştırılması. Uzmanlık Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı; 2008.

Tıbbi Kötü Uygulamaya İlişkin Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortasında Kurum Katkısına İlişkin Usul Ve Esaslara Dair Tebliğ. Resmi Gazete;21 Temmuz 2010(Sayı: 27648).

Studdert DM. Defensive Medicine Among High-Risk Specialist Physicians in a Volatile Malpractice Environment. JAMA 2005 Jun;293(21):2609-17. Available from: http://jama.jamanetwork.com/article.aspx?doi=10.1001/jama.293.21.2609 https://doi.org/10.1001/jama.293.21.2609. DOI: https://doi.org/10.1001/jama.293.21.2609

Can IO, Özkara E, Can M. Yargıtayda Karara Bağlanan Tıbbi Uygulama Hatası Dosyalarının Değerlendirilmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2011;25(2):69-76.

Yılmaz A, Demiral G, Sahin G, Yener O, Kocatas A, Boluk S. The Impact of Turkish Penal Code (TPC) which entered into force in 2005 on surgeons.J For Med 2013;27(3):158-72 https://doi.org/10.5505/adlitip.2013.42714 DOI: https://doi.org/10.5505/adlitip.2013.42714

Pakiş I. Ölüm ya da ölü doğumla sonuçlanan tıbbi uygulama hatalarına yaklaşımda adli otopsinin rolü. Istanbul: M.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi; 2006.

Budakoglu I, Karabacak O, Coskun O, Karabacak N. Personality and Learning Styles of Final-Year Medical Students and the Impact of these Variables on Medical Specialty Choices. Gazi Medical Journal 2014;25(4):138-141. Available from: http://medicaljournal.gazi.edu.tr/index.php/GMJ/article/view/1064 DOI: https://doi.org/10.12996/gmj.2014.43

Tan MN, Özçakar N, Kartal M. Asistan Hekimlerin Tıpta Uzmanlık Eğitimi Kapsamında Mesleki Memnuniyetleri ve Yaşam Koşulları ile İlişkisi. Marmara Medical Journal 2012;25(1):20-55. Available from: http://www.marmaramedicaljournal.org/text.php3?id=620 https://doi.org/10.5472/MMJ.2011.02048.1. DOI: https://doi.org/10.5472/MMJ.2011.02048.1

Kaya A, Aktürk Z, Çayır Y, Taştan K. 2007-2013 arası Tıpta Uzmanlık Sınavları: Bir Trend Analizi. Ankara Med J 2014 Jun;14(2):53-58. Available from: http://www.ankaramedicaljournal.com/article/view/1047000134 https://doi.org/10.17098/amj.76679. DOI: https://doi.org/10.17098/amj.76679

İndir

Yayınlanmış

2015-05-19

Sayı

Bölüm

Araştırma Makalesi

Nasıl Atıf Yapılır

1.
Kasap H, Akar T, Demirel B, Dursun AZ, Sarı S, Özkök A, et al. Tıbbi Uygulama Hatası Riski Yüksek Olan Uzmanlık Dallarının Tıpta Uzmanlık Sınavında Tercih Edilme Önceliklerinin Yıllara Göre Değişimi. Bull Leg Med. 2015;20(1):34-37. https://doi.org/10.17986/blm.2015110917