Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı Tarafından Değerlendirilen 155 Çocuk Hasta

Yazarlar

  • Akça Toprak Ergönen Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı
  • Ersel Sönmez İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi
  • Mehmet Hakan Özdemir Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı
  • Zehra Demiroğlu Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı
  • Serpil Salaçin Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı

DOI:

https://doi.org/10.17986/blm.2006113615

Anahtar Kelimeler:

çocukluk çağı yaralanmaları- adli tıbbi değerlendirme- trafik kazası- şiddet

Öz

Çocukluk çağı yaralanmalarının hem nedenleri hem sonuçları bakımından erişkin yaş grubuna göre farklılık gösterdiği ve büyük bölümünün önlenebilir olduğu belirtilmektedir. Bu çalışma, anabilim dalımız tarafından adli tıbbi değerlendirmesi yapılarak adli raporu düzenlenen çocuk hastaların yaralanmalarının incelenerek veri tabanı oluşturulması amacıyla planlandı. Anabilim dalımız tarafından 1998-2005 yılları arasmda değerlendirilen olgulardan 0-18 yaş grubundaki tüm olgular incelendi. Toplam 155 olgunun %36’sı kız, %64’ü erkek ve yaş ortalamaları 10.88 + 5.10’du. Hastaların en sık trafik kazası nedeniyle yaralandığı ve bu kazaların en çok araç dışı trafik kazaları biçiminde olduğu gözlendi. Hastaların %51’inde çoklu bölge yaralanması vardı. Hastaların %6rinin hastanede yatarak tedavi gördüğü, %42’sinin ise cerrahi operasyon geçirdiği gözlendi. On iki yaş üzerindeki çocuklarda kasıtlı eylemlerle olan yaralanmaların, diğer yaralanmalardan daha fazla görüldüğü ve bu farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu gözlendi (x2 = 6.321, p = 0.012). Bu çalışma çocukluk çağındaki trafik kazalarına bağlı yaralanmaların önlenmesi için okul ve aile eğitimlerinin geliştirilmesi gerektiğini bir kez daha ortaya koymuştur. Ayrıca ülkemizde şiddete bağlı çocukluk çağı yaralanmalarının önlenmesi için daha fazla çalışmaya gereksinim olduğu inancındayız.

Anahtar kelimeler: Çocukluk çağı yaralanmaları, adli tıbbi değerlendirme, trafik kazası, şiddet.

İndirmeler

İndirme verisi henüz mevcut değil.

Kaynaklar

Byard RW. Preventative pathology and childhood injury. Injury Prevention 1999;5:292-293. DOI: https://doi.org/10.1136/ip.5.4.292

http://www.akdeniz.edu.tr/tip/cocukcer/boyun- dersdosyalar/frame.htm Erişim tarihi: 15.08.2006.

İnanıcı MA, Birgen N. 0-5 yaş grubu çocuk ölümlerinin adli tıp boyutu. Adli Tıp Bülteni 2001;6(2):70-75. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.200162454

Meel BL. Mortality of children in the Transkei Region of South Africa. The American Journal of Forensic Medicine and Pathology 2003;24(2): 141-47. DOI: https://doi.org/10.1097/01.PAF.0128052262.54227.DD

Durkin MS, Laraque D, Lubman I, Barlow B. Epidemiology and prevention of traffic injuries to urban children and adolescents. Pediatrics 1999;103:1-8. DOI: https://doi.org/10.1542/peds.103.6.e74

Günay Y, Çetin G. Adli Tıp Kurumu Ankara Grup Başkanlığında muayene edilen 7-17 yaş arası çocukların muayene edilme nedenleri yönünden değerlendirilmesi. 7. Ulusal Adli Tıp Günleri, 1-5 Kasım 1993, Antalya, Poster Sunuları Kitabı: 1-9.

King WD. Pediatric injury surveillance: Use of hospital discharge data base. South Med J 1991;84(3):342-8. DOI: https://doi.org/10.1097/00007611-199103000-00010

Engström K, Diderichsen F, Laflamme L. Socioeconomic differences in injury risks in childhood and adolescence: A nation-wide study of intentional and unintentional injuries in Sweden. Injury Prevention 2002;8:137-42. DOI: https://doi.org/10.1136/ip.8.2.137

Hong Kong Childhood Injury Prevention Research Group. Childhood injury prevention in Hong Kong. HKMJ 1998;4:400-404.

Razzak JA, Luby SP, Laflamme L, Chotani H. Injuries among children in Karachi, Pakistan-what, where and how. Public Health 2004;118:114-20. DOI: https://doi.org/10.1016/S0033-3506(03)00147-1

Odebode TO, Abubakar AM. Childhood head injury: Causes, outcome, and predictors. Pediatr Surg Int 2004;20;348-52. DOI: https://doi.org/10.1007/s00383-004-1196-5

Çekin N, Hilal A, Gülmen MK, Kar H, Aslan M, Özdemir MH. Medicolegal childhood deaths in Adana, Turkey. Tohoku J Exp Med 2005;206:73-80. DOI: https://doi.org/10.1620/tjem.206.73

Byard RW, Gren H, James R, Gilbert J. Pathologie features of childhood pedestrian fatalities. The American Journal of Forensic Medicine and Pathology 2000;21(2):101-6. DOI: https://doi.org/10.1097/00000433-200006000-00002

Lalloo R, van As AB. Profile of children with head injuries treated at the trauma unit of Red Cross War Memorial Children’s Hospital, 1991-2001. SAMJ 2004;94(7):544-46.

Istre GR et al. Childhood injuries due to falls from apartment balconies and Windows. Injury Prevention 2003;9:349-52. DOI: https://doi.org/10.1136/ip.9.4.349

Byard RW. Accidental childhood death and the role of the pathologist. Pediatric and Developmental Pathology 2000;3:405-18. DOI: https://doi.org/10.1007/s100240010089

Ağrıtmış H, Yaycı N, Çolak B, Aksoy E. Suicidal deaths in childhood and adolescence. Forensic Sei İnt 2004;142:25-31. DOI: https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2003.11.024

Zuckerbraun NS et al. Community childhood injury surveillance: An emergency department-based model. Pediatric Emergency Care 2004;20(6):361-66. DOI: https://doi.org/10.1097/01.pec.0000133609.04581.9f

10.06.2003 tarih ve 25134 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan, 4857 sayı ve 22.05.2003 tarihli İş Kanunu.

Ong MEH, Ooi SBS, Manning PG. A review of 2517 childhood injuries seen in a Singapure Emergency Department in 1999--mechanisms and injury prevention suggestions. Singapure Med J 2003;44(1):12-19.

İndir

Yayınlanmış

2006-12-01

Sayı

Bölüm

Araştırma Makalesi

Nasıl Atıf Yapılır

1.
Ergönen AT, Sönmez E, Özdemir MH, Demiroğlu Z, Salaçin S. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı Tarafından Değerlendirilen 155 Çocuk Hasta. Bull Leg Med. 2006;11(3):92-98. https://doi.org/10.17986/blm.2006113615