Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Acil Servisi’ne 2004 Yılında Başvuran ve Adli Vaka Olarak Kayıtlara Geçen Olguların Değerlendirilmesi

Yazarlar

  • Ayşe Berrin Yücel Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı
  • Zeynep Sütoluk Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı
  • Levent H Yılmaz Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı
  • Musin Akbaba Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı
  • Necdet Aytaç Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı

DOI:

https://doi.org/10.17986/blm.2005103593

Anahtar Kelimeler:

çocuk acil- adli vaka

Öz

Bu çalışmanın amacı Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Acil Servisine başvuran ve adli vaka olarak değerlendirilen olguların demografik özelliklerinin araştırılmasıdır. Kesitsel tanımlayıcı bu araştırma, 2004 yılına ait adli vaka dosyalarının retrospektif olarak taranması ile yapılmıştır. Çocuk acil servisine 2004 yılında toplam 7.922 başvuru olmuş, 589 (%7.4) olgu adli vaka olarak değerlendirilmiştir. Olguların 355’i (%60.3) erkek, 227’si (%38.5) kız olup, aradaki fark anlamlı olup (p < 0.001), olguların ortalama yaşı 69.0 + 45.6 ay idi (alt-üst değer: 1-196 ay). En sık beş başvuru nedeni sırası ile düşme, zehirlenme ya da zehirlenme şüphesi, trafik kazası, yanık ve yabancı cisim batması idi. Olgular en sık yaz, en az sonbahar mevsiminde ve 16:00-24:00 saatleri arasmda acil servise başvurmuştu. Olguların 177’si (%30.1) tedavileri yapıldıktan sonra taburcu edilmiş, 242’si (%41.1) bir servise yatırılmış, 25’i (%4.2) serviste yer olmadığı için başka bir hastaneye sevk edilmiş, 15’i (%2.5) kendi isteği ile, 3’ü (%0.5) ise hastane personeline haber vermeden servisten ayrılmış, 4’ü (%0.7) servise ölü duhul gelmiş, 2’si (%0.3) ise acil serviste ölmüştür. Adli vakalarm büyük kısmı önlenebilir kazalara bağlıdır. Kazaları önlemek mümkün olup, bunun için aile ve toplum eğitimi yapılmalıdır. Ayrıca hizmet verilen her kurumda kayıt tutulması zorunludur. Özellikle adli vakalarda tutulan kayıtlar daha da önemsenmelidir.

Anahtar kelimeler: Çocuk acil, adli vaka.

İndirmeler

İndirme verisi henüz mevcut değil.

Kaynaklar

Fincancı ŞK, Biçer İ. Dosya 1 TTB-ATUD insan hakları ihlallerinin önlenmesine yönelik adli tıp eğitimi projesi. Adli Tıp Bülteni 1997; 2(2):71-78.

Koç S, Çetin G, Kolusayın O. Acil olgularda hekimin yasal sorumluluğu ve adli tıp sorunları. Sen- drom 1994; 6:54-9.

Salaçin S, Tuncer I, Erkoçak ELİ. Türkiye’de mezuniyet öncesi ve sonrası adli tıp eğitiminin sorunları. Adli Tıp Dergisi 1993; 9(l-9):17-22

Erdemir DA, Oğuz Y, Elçıoğlu Ö, Doğan H. Klinik Etik. Klinik Uygulamalarda Etik Sorunlar. Nobel Tıp Kitapları İstanbul, 2001:570-576.

Polat O, İnanıcı MA, Aksoy ME., Adli Tıp Ders Kitabı. Nobel Tıp Kitabevleri Ltd. Şti, 1997:175-192, 240-244.

Hancı İH. Hekimin Yasal Sorumlulukları ve Hakları. Toprak Ofset Matbaacılık Ltd. Şti., İzmir. 2. Baskı, 121-131.

Türkmen N, Akgöz S, Çoltu A, Ergin N. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi acil servisine başvuran olguların değerlendirilmesi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2005; 31(l):25-29.

Bostancı İ, Sarıoğlu M, Cinbiş M, Bedir E, Herek Ö, Akşit M A. Çocuk acil servise kabul edilen travma olgularının epidemiyolojik değerlendirilmesi. Ulusal Travma Dergisi 1998; 4(4):261-264.

Spady DW, Saunders DL, Schopflocher DP, Sven- son LW. Patterns of injury in children: a population-based approach. Pediatrics 2004; 113(l):522-9. DOI: https://doi.org/10.1542/peds.113.3.522

Petridou E, Anastasiou A, Katsiardanis K, Dessy- pris N, Spyridopoulos T, Trichopoulos D. A prospective population based study of childhood injuries: The Velestino Town Study. Eur J Public Health 2005; 15(1):9-14 DOI: https://doi.org/10.1093/eurpub/cki103

Kurugöl Z, Mutlubaş F, Koturoğlu G, Vardar F, Ozkinay F, Ozkinay C, Sözbilen M. Çocukluk çağında kazalar ve zehirlenmeler. Ege Pediatri Bülteni 2001; 8(2):79-82.

Bulut M, Korkmaz A, Akköse Ş, Balcı V, Özgüç H, Tokyay R. Çocukluk çağındaki düşmelerin epidemiyolojik ve klinik özellikleri. Ulusal Travma Dergisi 2002; 8(4): 220-223.

Agran PF, Anderson C, Winn D, Trent R, Walton- Haynes L, Thayer S. Rates of pediatric injuries by 3-month intervals for children 0 to 3 years of age. Pediatrics 2003; 111(6 Pt l):683-92 DOI: https://doi.org/10.1542/peds.111.6.e683

Hemmo-Lotem M, Danon Y. Childhood injuries in

Israel: status and prevention strategies. Harefuah 2003; 142(8-9):609-ll, 646, 645

Morrison A, Stone DH, Doraiswamy N, Ramsay L. Injury surveillance in an accident and emergency department: a year in the life of CHIRPP. Arch Dis Child 1999; 80(6):533-6. DOI: https://doi.org/10.1136/adc.80.6.533

www.cocukguvenhk.com.tr/evde_cocuk.html erişim tarihi: 10.02.2006

Bertan M, Güler Ç. Halk Sağlığı Temel Bilgiler.Gü- neş Kitabevi, Ankara. 1997:462-472.

Gürsoy ŞT, Çiçeklioğlu M, Türk M, Sözbilen M. E.Ü.T.F acil servisine bir yıl içinde başvuran hastaların sosyodemografik özelliklerinin ve başvuru zamanlarının değerlendirilmesi. Ege Tıp Dergisi 1999; 38(2):109-112.

Yamamoto LG, Wiebe RA, Matthews WJ Jr. A one-year prospective ED cohort of pediatric trauma. Pediatr Emerg Care 1991; 7(5):267-74. DOI: https://doi.org/10.1097/00006565-199110000-00002

Oztek Z. Sağlık Hizmetlerinin Sosyalleştirilmesi ve Sağlık Ocağı Yönetimi. Palme Yayıncılık, Ankara. 2004:329-345.

İndir

Yayınlanmış

2005-12-01

Sayı

Bölüm

Araştırma Makalesi

Nasıl Atıf Yapılır

1.
Yücel AB, Sütoluk Z, Yılmaz LH, Akbaba M, Aytaç N. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Acil Servisi’ne 2004 Yılında Başvuran ve Adli Vaka Olarak Kayıtlara Geçen Olguların Değerlendirilmesi. Bull Leg Med. 2005;10(3):90-95. https://doi.org/10.17986/blm.2005103593