Yaş Tayini Uygulamalarında Epifiz Plağı Kapanma Derecelerinin İncelenmesi
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.2005103592Anahtar Kelimeler:
el bileği- epifiz- omuz- pelvis- yaş tayiniÖz
Adli Tıp uygulamalarında yaş tayini önemli bir yer tutmaktadır. Ülkemizde, kişilerin nüfus kayıtları düzenli olarak tutulmadığından, bazı hukuki durumlarda şahısların gerçek yaşlarının tespiti gerekmektedir. Bu konuda en sık kullanılan yöntem, belirli yaş gruplarında belirli bölgelerin grafilerinin çekilerek epifiz plaklarının kapanma derecelerini saptamak ve şahsın yaşını belirlemektir. Bu amaçla, Greulich-Pyle ve Tanner-Whi-tehouse Atlasları kullanılmaktadır. Ülkemizde, uygulama kolaylığı bakımından en çok tercih edilen yöntem Greulich-Pyle yöntemidir. Son zamanlarda yapılan araştırmalarda, günümüz çocuklarının büyüme temposunun arttığı ve olgunlaşmanın daha erken olduğu bilinmektedir. Bizim çalışmamızda, halen kullanılan yöntemlerin uyumluluğunun test edilmesi amacıyla, değişik yaş gruplarından çekilen 570 adet grafi incelenmiştir. Buna göre, el bileği, omuz ve pelvis grafilerinde 16 yaştan itibaren kapanmaların başladığı; gerçek yaşı 17 olan olguların el bileği grafilerinin %100’ünde, omuz ve pelvis grafilerinin %81.8’inde epifizlerin tam olarak kapandığı görülmüştür. Sonuç olarak; halen uygulanmakta olan yöntemlerle, kronolojik yaş, kemik yaşının çok gerisinde kalmaktadır. Bunun için, nüfus kayıtları kesin olarak doğrulanan sağlıklı bireylerin grafileri üzerinde incelemeler yaparak toplumumuza özgü standart değerlerin oluşturulması gerekmektedir.
Anahtar kelimeler: El bileği, epifiz, omuz, pelvis, yaş tayini.
İndirmeler
Kaynaklar
Korkut M. Canlılarda Yaş Tayininde Karşılaşılan Güçlükler veAdli Tıp’taki Önemi. Uzmanlık Tezi, T. C. Adalet Bakanlığı Adli Tıp Kurumu Başkanlığı, İstanbul, 1996.
Çöloğlu A S, İşcan M Y. Adli Osteoloji. İ .Ü Adli Tıp Enstitüsü Yayınları. 1990.
Malkoç I, Güler M. Ceza ve Yargılamada Temel Yasalar. 2. Baskı, İstanbul: Seçkin Yayıncılık, 1994.
Üzel M. Türk Popülasyonunda Puberte Dönemi Kemik Gelişimi ve Yaş Tayini Üzerine Anatomik ve Radyolojik Bir Araştırma. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Anatomi Anabilim Dalı, İstanbul, 2002.
Üzel M. Kemik Yaşı Belirlenmesi, Sostoekonomik Faktörler ve Beslenme İlişkilerinin İncelenmesi. Uzmanlık Tezi, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalı, İstanbul, 2002.
Neyzi O, Ertuğrul T. Pediatri. 2. Baskı, İstanbul: Nobel Tıp Kitabevi, 1993.
Kaplan S A, Özer G. Pediatrik Endokrinoloji. 1. Baskı, Adana: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Yayınları, 1982.
Gök Ş, Erölçer N, Özen C. Adli Tıpda Yaş Tayini. Adli Tıp Kurumu Yayınları 1985.
Öztürk C. Erzurum’da (2000 Metre Rakımda) Yaşayan Kız ve Erkek Çocukların El ve El Bileğinin İskeletal Maturasyonu. Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalı, Erzurum, 2002.
Greulich W W, Pyle S I. Radiographie Atlas of Skeletal Development of the Hand and Wrist. 2nd Ed, California: Stanford University Press, 1959. DOI: https://doi.org/10.1097/00000441-195909000-00030
Cao F, Huang H K, Pietka E, Gilsanz V. Digital hand atlas and web-based bone age assesment: system design and implementation. Computerized Medical Imaging and Graphics 2000; 24:297-307. DOI: https://doi.org/10.1016/S0895-6111(00)00026-4
Tanner J M, Gibbons R D, Bock D R. An image analysis system for TW skeletal maturity. Hormon Research 1992; 37:11.
Drayer N M, Cox L A. Assessment of bone ages by the tanner-whitehouse method using a computer-aided system. Acta Paediatrica 1994; 406:77-80.
Hill K, Pynsent P B. A fully automated bone-aging system. Acta Paediatrica 1994; 406:81-83. DOI: https://doi.org/10.1111/j.1651-2227.1994.tb13430.x
Ritz-Timme S, Cattaneo C, Collins M J, Waite E R, Schütz H W, Kaatsch H J, Borrman HIM. Age estimation: the state of the art in relation to the specific demands of forensic practice. International Journal of Forensic Medicine 2000; 113:129-136.
Benso L, Vannelli S, Pastorin L, Benso A, Milani S. Variation of bone age progression in healthy children. Acta Paediatrica 1997; 423:109-112. DOI: https://doi.org/10.1111/j.1651-2227.1997.tb18387.x
Tanner J M, Healy M J R, Goldstein H, Cameron N. Assessement of Skeletal Maturity. 3rd Ed, Philadelphia: W. B. Saunders Company, 2001.
Koç A, Karaoğlanoğlu M, Erdoğan M, Kösecik M, Cesur Y. Assessement of bone ages: Is the Greulich- Pyle methods sufficient for turkish boys? Pediatrics International 2001; 43:662-665. DOI: https://doi.org/10.1046/j.1442-200X.2001.01470.x
Yüzügüllü S, Ziyla S Z, Akşit M A. Bölgemizde 2- 24 ay arasındaki sağlıklı çocukların sol el-el bileği grafilerinde kemiklerin olgunlaşma derecelerinin Greulich-Pyle iskelet gelişme atlasına göre uyumluluğunun karşılaştırılması. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2004; 2:75-79.
Cox L A. Tanner-Whitehouse method of assessing skeletal maturity: problems and common errors. Hormon Research 1996; 45:53-55. DOI: https://doi.org/10.1159/000184848
Mora S, Boechat M I, Pietka E, Huang H K, Gilsanz V. Skeletal age determinations in children of european and african descent: Applicability of the greulich and pyle standards. Pediatric Research 2001; 50(5):624-628. DOI: https://doi.org/10.1203/00006450-200111000-00015
Bull R K, Edwards P D, Kemp P M, Fry S, Hughes I A. Bone age assessment: a large scale comparison of the Greulich-Pyle, and tanner and whitehouse (TW2) methods. Archives of Disease in Childhood 1999; 81:172-173. DOI: https://doi.org/10.1136/adc.81.2.172
Carpenter C T, Lester E L. Skeletal age determination in young children: analysis of three regions of the hand/wrist film. Journal of Pediatric Orthopaedics 1993; 13:76-79. DOI: https://doi.org/10.1097/01241398-199301000-00015
Banerjee K K, Agarwal B B L. Estimation of age from epiphyseal union at the wrist and ankle joints in the Capital City of India. Forensic Science International 1998; 98:31-39. DOI: https://doi.org/10.1016/S0379-0738(98)00134-0
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
