Öz
Adli bilirkişilik uygulamalarında en sık karşılaşılan etik sorunlardan birisi “tıbbi gizliliğin” söz konusu olabildiği durumlardır. Burada bazı yasal zorunluluklar nedeniyle kişi yaşıyorsa kendisinin, ölmüşse yakınlarının kişilik haklarım ihlal eder nitelikte “sır” olarak saklanması gereken bilgiler raporlarda belirtilebilmekte, bazen de hekim, adli mercilerce buna zorlanmaktadır. Adli olgularda verilen her bir görüşte, öncelikle vakanın etik boyutunun olup olmadığı, varsa yasal soruşturmayı etkilemeyecek şekilde ne tür davranılması gerektiği konusunda duyarlılık gösterilmesi günümüzde tüm hekimler gibi adli tıp uzmanlarından da beklenen bir davranıştır. Bu konuda mevzuattan kaynaklanabilecek sorunların düzeltilmesine yönelik kişisel dayanışma yanında, başta Adli Tıp Uzmanları Derneği ve Türk Tabipleri Birliği olmak üzere konuyla ilgili tüm örgütlerin çabası da sorunların çözümünde en önemli belirleyici olacaktır.
Anahtar kelimeler: Bilirkişilik, tıbbi gizlilik
Referanslar
Scully T, Scully C. Making Medical Decisions A Fireside Book. New York: Simon & Schuster Inc. 1987: 18-21.
Ersoy N, Gündoğmuş UN, Aslan H, Gündoğmuş A. Hekimin etik duyarlılığı. 1. Ulusal Tıbbi Etik Kongresi, 9-11 Haziran Kocaeli, Bildiriler Kitabı 1999: 24-8.
Fincancı Ş. İnsan hakları, adli tıp ve hekim sorumluluğu. Toplum ve Hekim. 1996; 11(75-76): 61-6.
Kadıoğlu F, Kadıoğlu S. Klinik uygulamalarda etik karar verme süreci: Klinik Etik. Ed: Demirhan AD, Oğuz Y, Elçioğ- lu Ö, Doğan H. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri, 2001: 44-64.
Forrow L, Arnould RM, Frader J. Teoching clinical ethics in the residency years: preparing competent professionals. The Journal of Medicine And Philosophy 1991; 16: 93-112
Ersoy N, Tıbbi Gizlilik İlkesi. Sendrom 1998; 10 (4): 24-28.
Kalaça Ç. Hasta Hakları: Etik Bunun Neresinde. Ankara: Funda Matbaacılık San. Tic. Ltd. Şti, 1997: 35-51.
Aşcıoğlu Ç. Tıbbi Yardım ve El Atmalardan Doğan Sorumluluklar Doktorların Devletin ve Özel Hastanelerin Sorumluluğu (Cezai ve Hukuki). Ankara: Tekışık Ofset Tesisleri, 1993: 7-47.
Gültekin Y. Hekimlerin hasta sırları ile ilgili hukuki ve cezai sorumlulukları. Sendrom 2000; 12 (12): 108-110.
Elçioğlu Ö. Klinik uygulamalarda her durumda ortaya çıkan etik yükümlülükler: Klinik Etik. Ed: Demirhan AD, Oğuz Y, Elçioğlu Ö, Doğan H. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri, 2001: 104-10.
Durdu H. Sağlık Mesleğinde Hukuki Sorumluluk. İzmir: Uğur Ofset Matbaası, 1986: 85-6.
Ayan M. Tıbbi Müdahalelerden Doğan Hukuki Sorumluluk. Ankara: Kazancı Matbaacılık AŞ, 1991: 97-100.
Elçioğlu Ö. Hasta hakları açısından hekimlik sırrı. T. Klin. Tıbbi Etik Dergisi 1997; (5): 16-9.
Amnesty international. Ethical Codes And Declarations Relevant To The Health Professions. 3rd ed. London: Amnesty International Publications, 1994: 3-15.
İnsan Haklan Evrensel Bildirgesi. İstanbul: Şefik Matbaacılık, 1999: 6.
Hatun Ş. Hasta Hakları 1. Baskı. İstanbul: Şefik Matbaası, 1999: 11-30.
Hatun Ş, Gündoğmuş ÜN. Soru ve Cevaplarla Hasta Hakları. Kocaeli: Kocaeli Üniversitesi Matbaası, 1998: 1-10.
Engelhardt DV. Tıbbın Ggündelik Yaşamında Etik Araştırmadan Terapiye Disiplinler Yelpazesi. (Çev.) Namal A. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri, 2000: 293-307.
Türk Tabipleri Birliği. Hekimlik Meslek Etiği Kuralları. Ankara: Türk Tabipleri Birliği Yayını, 1999: 6.
Türkiye Cumhuriyeti 1982 Anayasası. İstanbul: Cemre Yayıncılık, 1999: 30.
Sayek F. Sağlıkla İlgili Uluslararası Belgeler. Ankara: Türk Tabipleri Birliği Yayını, 1998: 11-110.
Bayraktar K. Hekimin Tedavi Nedeniyle Cezai Sorumluluğu. İstanbul: Sermet Matbaası, 1972: 59.
James DS, Leadbeatter S. Confidentiality death and the doctor. J Clin Pathol. 1996; 49(1): 1-4.
Ong BB, Kaur S. Confidentiality and death. Malaysian J Pathol. 1997; 19(2): 111-4.
Strubel BJ, Schwerd W. Probleme der Schweigepflicht des obduzenten. Beitr Gerichtl Med. 1977; 35: 103-8.
Ceza Kanunu. Ankara: Nurol Matbaacılık, 1993: 119.
CMUK. Ankara: Nurol Matbaacılık, 1993: 74.
En Son Değişiklikleri İle Avukatlık Kanunu. Ankara: Tet- kin Basımevi, 2001: 50
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.