Hukukçuların ve Polislerin Irza Geçme ile İlgili Ceza Sistemine Bakış Açılarının Değerlendirilmesi

Yazarlar

  • Zeynep Belma Gölge İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü
  • Mehmet Fatih Yavuz İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü
  • Tanıl Mehmet Başkan İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü

DOI:

https://doi.org/10.17986/blm.200051382

Anahtar Kelimeler:

ırza geçme- yargı- polis- hukukçu

Öz

Irza geçme hukuki, tıbbi, psikolojik ve sosyal boyutlar içersinde değerlendirildiğinde cinayetten sonra insan bedenine karşı yapılan en ağır saldırılardan biridir. İnsanın ruhsal ve fiziksel yapısında ciddi yaralanmalara yol açan bu ağır saldırının yargılama sürecini ve adli sistem içinde yer alan meslek gruplarının ırza geçme suçuna ilişkin ceza sistemi hakkındaki düşüncelerini incelemek amacıyla çalışmaya, İstanbul Barosu’na kayıtlı 100 avukat, İzmir ve Ankara adliyelerinde görevli 80 hakim-savcı ve 75 stajyer hakim-savcı ve İstanbul’da görevli 100 polis olmak üzere toplam 355 kişi katılmıştır. Katılımcılara ırza geçme suçuna ilişkin ceza sistemi hakkındaki düşünceleri belirlemeye yönelik bir anket formu uygulanmıştır. Çalışmaya katılanların yandan fazlası cinsel saldırıya uğrayan mağdurun geçmişi, tavırları veya dış görünüşünün davayı etkilediğini, mağdurun ifade vermekte çoğu kez başarılı olamadığını düşünmektedir. Polislerin, çalışmaya katılan diğer mesleklere göre tecavüzcülerin cezasının daha ağır olması gerektiğini bildirdikleri görülmektedir. Avukatların %57'si, hakim-savcıların %32'si, stj. hakim-savcıların %68'i, polislerin % 6l'i ırza geçme ile ilgili yasalar çok hoşgörülüdür diye düşünürken meslek gruplarının küçük bir oranı tecavüzcüleri yargılamada yargıçların hoşgörülü olduğunu düşünmektedirler.

Anahtar Kelimeler: Irza geçme, yargı, polis, hukukçu.

İndirmeler

İndirme verisi henüz mevcut değil.

Kaynaklar

Browmiller S. Cinsel zorbalık, (çev. Suğra Öncü). Cep Kitapları. İstanbul, 1984.

Koss M. Rape: scope, impact, interventions and public policy respons. American Psychologist 1993; 48: 1062-69. DOI: https://doi.org/10.1037/0003-066X.48.10.1062

Yavuz MF. Yayınlanmamış cinsel suçlar ders notları. İ.Ü Adli Tıp Enstitüsü, 1997.

Dunn SFM, Gilchrist VJ. Sexual assault. Primary Care 1993; 20(2): 359-373. DOI: https://doi.org/10.1016/S0095-4543(21)00394-8

Gise L, Paddison P. Rape, sexual abuse and its victims. Psychiatric Clinics of North America 1988 ; 11(1): 629-648. DOI: https://doi.org/10.1016/S0193-953X(18)30474-X

The American College of Obstetricians and Gynecologists Technical Bulletin. Sexual assault. Int J Gynecol Obstet 1993; 42: 67-72. DOI: https://doi.org/10.1016/0020-7292(93)90455-6

Kilpatric DG et al. Rape in America National Victim Center. Arlington VA. 1992.

Ledoux J, Hazelwood R. Police attitudes and beliefs concerning rape. Rape Investigation. Eds. Hazelwood RH, Burgess AW. 2nd.edn. CRC Press. Boca Raton, 1995: 13-25.

Knight B. Adli tip. Ed. Birgen N. Bilimsel ve Teknik Çeviri Vakfı. İstanbul, 1995: 235-48.

Benson D et al. Acquaintance rape on campus: A Literature Review. College Health 1992; 40: 157-65. DOI: https://doi.org/10.1080/07448481.1992.9936277

Mezey G. Male Victims of Sexual Assault. Med Sci Law 1987; 27(2):122-124. DOI: https://doi.org/10.1177/002580248702700211

Dupre AR et al. Sexual assault. Obstetrical and Gynecological Survey 1993; 48(9): 640-8. DOI: https://doi.org/10.1097/00006254-199309000-00027

Sokullu - Akıncı F. Viktimoloji. Beta Basım Yayım Dağıtım. Istanbul, 1999: 86 - 94.

Schneider LJ, Soh-Chiev Ee J, Aranson H. Effects of victim gender and physical vs. psychological trauma/injury on observers’ perceptions of sexual assault and its after effects. Sex Roles 1994; 30(11/12): 793-808. DOI: https://doi.org/10.1007/BF01544232

Ward CA. Attitudes toward rape. Sage Publication. London, 1995: 23-37.

Yüksel Ş. Özyuvadaki tecavüz, evdeki terör. Mor Çatı Yayınları. İstanbul, 1996: 117.

Kaptanoğlu C, Seber G, Tekin D. Irza tecavüz olgusunun psikososyal yönden araştırılması. XXIII. Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Kongresi, 1987: 268- 271.

Burgess AW. Public beliefs and attitudes toward rape. Rape Investigation. Eds. Hazelwood RH., Burgess AW. 2nd.edn. CRC Press. Boca Raton, 1995: 3-12.

Gölge ZB, Yavuz MF, Günay Y. İlgili mesleklerden kişilerin ırza geçme ile ilgili tutum ve inanışları. Nöropsikiyatrı Arşivi 1999; 36(3): 146- 153.

LeGrand C. Rape and rape laws: sexism in society and law. California Law Review 1973; 63: 919-941. DOI: https://doi.org/10.2307/3479776

Kunter N. Muhakeme hukuku dalı olarak ceza muhakemesi hukuku. Yenileştirilmiş ve Geliştirilmiş Dokuzuncu Bası. Beta Basım Yayım Dağıtım. İstanbul, 1989: 649-650.

Yurtcan E. Ceza yargılaması hukuku. Yenileştirilmiş ve Geliştirilmiş Beşinci Bası. Alfa Basım Yayım Dağıtım. İstanbul, 1994: 364-366.

Moscarello R. Psychological management of victims of sexual assault. Can Journal of Psychiatry 1990; 35(1): 25-30. DOI: https://doi.org/10.1177/070674379003500104

Abarbanel G, Richman G. The rape victim in crisis intervention book 2: The practitioner's sourcebook for brief therapy. Ed. Parad HJ, Parad LG. Family Service America. Milwaukee Wisconsin, 1990.

Nathanson DL. The many faces of shame. New York, The Guilford Press. 1987.

Burgess AW, Hazelwood RR. The victim’s perspective. Rape investigation. Eds. Hazelwood RH, Burgess AW. 2nd.edn. CRC Press. Boca Raton, 1995: 27-42.

Tutkun H. Genel psikiyatri servisinde dissosiyatif bozukluklar ve çocukluk çağı tacizleri sıklığı. Uzmanlık Tezi. İÜ Tıp Fakültesi, 1996: 15-21.

Erem F. Adalet psikolojisi. Genişletilmiş İkinci Baskı. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınlarından: 84. Ankara, 1955: 207-8.

İndir

Yayınlanmış

2000-04-01

Sayı

Bölüm

Araştırma Makalesi

Nasıl Atıf Yapılır

1.
Gölge ZB, Yavuz MF, Başkan TM. Hukukçuların ve Polislerin Irza Geçme ile İlgili Ceza Sistemine Bakış Açılarının Değerlendirilmesi. Bull Leg Med. 2000;5(1):5-11. https://doi.org/10.17986/blm.200051382