Ülkemizde Adli Tıp Uygulamalarında Bilirkişilik Sisteminin Etik İlkeler Açısından Tartışılması
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.199832294Anahtar Kelimeler:
hasta hakları- otopsi- etik- adli tıp- patolojiÖz
Ülkemizde bazı özel laboratuvar incelemeleri dışında, adli olguların çoğuna yönelik yaklaşım ve değerlendirmeler sağlık ocaklarında çalışan hekimlerce yapılmaktadır. Adli tahkikata esas olacak otopsi işlemi de yine Ceza Muhakemeleri Usul Yasasının 79.maddesi gereği pratisyen hekimlere yaptırılabilmektedir. Oysa gelişmiş batılı toplumlarda, örneğin otopsilerin, bu işin uzmanlarının dışında bir hekim tarafından yapılması yasal yönden suç oluşturmaktadır. Disiplinlerarası çalışmayı gerektiren adli bilimler çok geniş bir bilimsel yelpazeyi oluşturmaktadır. Bilirkişiliklerde bazen sadece Adli Tıp uzmanı, Patolog ya da Psikiyatrist olmak yeterli olmamakta, çeşitli bilim dallarındaki uzmanların ortak görüşleri gerekebilmektedir. Adli olgu etiketi alan olgularda hasta haklarının, ölümlü olgularda ölenin haklarının ya da bireyin ölümünde rol oynadığı ileri sürülenlerin haklarının etik ilkeler gözönünde bulundurularak değerlendirilmesinin ve bu değerlendirmelerde bir pratisyen hekimin görevlendirilmesinin yaratacağı hukuki soaınlar ile etik çatışmaların ülkemizde de irdelenmesi gerektiği kanısındayız. Konu kapsamı etik ilkeler ışığında, bu konudaki önceki çalışmalar gözönüne alınarak tartışılacaktır.
Anahtar Sözcük: Hasta hakları, Otopsi, Etik, Adli Tıp, Patoloji.
İndirmeler
Kaynaklar
Ceza Muhakemeleri Usul Kanunu. Seçkin Yayınevi, 1995: 25-32.
İçtihatlı Türk Ceza Kanunu. Birinci Baskı, İstanbul: Arıon Yayınevi, Yaylacılık Matbaacılık, 1995
Alper B, Salaçin S, Çekin N, Gülmen MK. The Curriculum of Forensic Medicine in Çukurova Medical School and the Problems of Forensic Medicine Education. Medical Education in 21th. Century, Marmara University School of Medicine Press, 1995: 87-90.
Frode GR. Handbook of Forensic Pathology. Northfield, Illinois: College of American Pathologists, 1990: 1-50.
European Council in Legal Medicine. Harmonization of the Performance of the Medicolegal Autopsy. ECLM 1995.
Bonte W, Jacob B. Advances in Forensic Sciences. Abstract Book of the 13th Meeting of the International Association of Forensic Sciences. Düsseldorf, 22-28. 08.1993.
Hatun Ş. Hasta Haklan. Ankara : Türk Tabibleri Birliği Yayınları, 1995.
British Medical Association. Doctors with Dual Obligations. BMA Ethics Department, 1995.
Knight B. Legal Aspects of Medical Practice. 5th ed, Edinburgh: Churchill Livingstone, 1992: 1-122.
Di Maio DJ, Di Maio VJM. Forensic Pathology. Boca Raton , Ann Arbor, London: CRC Press, 1993; 1-19.
Gemalmaz MS. Temel Belgelerde İnsan Hakları. İstanbul: İnsan Hakları Derneği Yayını, Kavram Yayınları, 1996.
Gölcüklü, F., Gözübüyük, Ş. Avrupa İnsan Haklan Sözleşmesi ve Uygulaması. Ankara: Turhan Yayınları, Adalet Yayıncılık, 1994.
British Medical Association’s Ethics, Science and Information Division. Medical Ethics Today: Its Practice and Philosophy. London: BMJ Publishing Group. 1993; 1-24, 52, 230-258, 317-24.
Aşcıoğlu Ç. Tıbbi Yardım ve El Atmalardan Doğan Sorumluluklar. Ankara: Tek Işık Ofset Tesisleri, 1993.
Tıbbi Deontoloji Nizamnamesi. Birinci Kısım Umumi Kaide ve Esaslar, Md; 2-07, I960.
Dinçmen K. Adli Psikiyatri. Birlik Yayınları, İstanbul, 1984; 7-48.
Duddle M. The Need for Sexuel Assault Centres in the United Kingdom. Br Med J. 1985;290:771-3. DOI: https://doi.org/10.1136/bmj.290.6470.771
Mason JK. Forensic Medicine. London: Chapmann & Hall Medical, 1993; 173-6.
Pounder DJ. Law and Forensic Medicine in Scotland. Am J Forensic Med Pathol, 1993(4): 340-9. DOI: https://doi.org/10.1097/00000433-199312000-00014
Salaçin S, Alper B, Çekin N, Gülmen MK. The Medico-Legal System in Turkey, Undergraduate and Postgraduate Curriculum of the Forensic Sciences. Acta Medicinae Legalis, Vol.XLIV, 1994: 372-4. DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-642-79523-7_121
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
