Anahtar Kelimeler
Ergen suçlular
Suça sürüklenen çocuklar
Ceza ehliyeti
Psikiyatrik hastalıklar
Öz
Giriş: Suça sürüklenen çocuk ve ergenlerin değerlendirilmesi erişkin suçlulardan farklı olmalıdır. Bu çalışmada suça sürüklenen çocukların niteliklerinin incelenmesi ve literatür ışığında tartışılması amaçlanmıştır.
Gereç ve yöntem: Bolu Abant İzzet Baysal Üniversite Adli Tıp Anabilim Dalına ve Bolu Adli Tıp Şube Müdürlüğünde 01.01.2016 – 31.12.2018 tarihleri arasında muayene edilen suça sürüklenen çocuk ve ergenlerin tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelenmiştir.
Bulgular: Toplam 237 çocuk ve ergen çalışmaya dahil edilmiştir. Olguların %76,8’i (n:182) erkek, %23,2’si (n:55) kızdı. Olguların yaş ortalaması 13,38±0,83 idi. Olguların %80,6'sı çekirdek ailede yaşıyordu. Olguların 22'si (%9,3) herhangi bir işte çalışıyordu ve altmış dördü (%27) bir veya daha fazla madde kullanım öyküsüne sahipti. Vakaların %47,7'si kasten yaralama suçu, %20,3'ü ise hırsızlık suçu işlemişti. 152 olgu (%64,1) ilk kez suç işlemişti. 110 (%46,4) olgu suçu bir grup arkadaşı ile birlikte işlemişti. 47 olguda (%19,8) psikiyatrik bozukluk vardı. Olguların %60,8'inde (n:144) suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılayamadıkları ve davranışlarını yönlendirme yeteneğine sahip olmadıkları tespit edilmiştir.
Sonuç: Çocuk Destek Merkezlerinin sayısının arttırılması ve bu merkezlerde suça sürüklenen çocuklar için etkili müdahale yöntemlerinin geliştirilmesi ve bunun için daha fazla sayıda çalışma yapılması gerekmektedir.
Referanslar
Najman JM, Hayatbakhsh MR, McGee TR, Bor W, O’Callaghan MJ, Williams GM. The Impact of Puberty on Aggression/Delinquency: Adolescence to Young Adulthood. Australian & New Zealand J Criminol 2009; 42(3): 369–386. https://doi.org/10.1375/acri.42.3.369.
Hoeve M, Dubas JS, Eichelsheim VI, van der Laan PH, Smeenk W, Gerris JR. The relationship between parenting and delinquency: a meta-analysis. J Abnorm Child Psychol. 2009; 37(6): 749-775. https://doi.org/10.1007/s10802-009-9310-8
Yeager DS, Dahl RE, Dweck CS. Why Interventions to Influence Adolescent Behavior Often Fail but Could Succeed. Perspect Psychol Sci. 2018; 13(1): 101-122. https://doi.org/10.1177/1745691617722620
Akanni OO, Koleoso ON, Olashore AA, Adayonfo EO, Osundina AF, Ayilara OO. Gender and other risk factors associated with risky behaviours among Nigerian adolescents. J Adolesc. 2017; 57: 13-17. https://doi.org/10.1016/j.adolescence.2017.03.002
Sarı SA, Çiçek AU, Bütün C, Yıldırım A. Sivas İlinde Suça Sürüklenen Çocuk Olguların Sosyodemografik ve Klinik Özellikleri. The Bull Leg Med. 2019; 24(3): 177-182. https://doi.org/10.17986/blm.20192450173
Altun H, Şahin N, Fındıklı E, Sınır H. Suça sürüklenen çocukların suç tipleri, sosyodemografik ve klinik özellikleri. J For Med, 2016; 30(3): 196-204. https://doi.org/10.5505/adlitip.2016.86570
Güler G, Sungur MA, Kütük MÖ. Suça sürüklenen çocukların klinik ve sosyodemografik özelliklerinin değerlendirilmesi. The Bull Leg Med. 2018; 23(1): 39-46. https://doi.org/10.17986/blm.2017332628
Şen S, Karbeyaz K, Toygar M, Akkaya H. Eskişehir’de suça itilen çocukların sosyodemografik değerlendirilmesi. J For Med 2012; 26(3): 146-155. https://doi.org/10.5505/adlitip.2012.07108
Tamer H, Açıksarı Ö, Keten A, Karanfil R, Avşar A. Kahramanmaraş ilinde suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. J For Med 2014; 28(2): 115-120. https://doi.org/10.5505/adlitip.2014.08760
Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, Bora B, Cenger CD, Kemalettin A. Denizli ilinde 12-15 yaş arasındaki suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi 2009; 1: 8-14.
Heide KM. Juvenile homicide offenders: A 35-year-follow-up study. Behav Sci Law. 2019; 37(5): 493-511. https://doi.org/10.1002/bsl.2426
Gönültaş BM, Hilal A. Çocuk suçluluğunda göç faktörü: Adana örneği. J For Med 2012; 26(3): 154-164. https://doi.org/10.5505/adlitip.2012.86158
Wong TM, Slotboom AM, Bijleveld CC. Risk factors for delinquency in adolescent and young adult females: A European review. European J Criminol 2010; 7(4): 266-284. https://doi.org/10.1177/1477370810363374
Hoeve M, Jak S, Stams GJJM, Meeus WHJ. Financial Problems and Delinquency in Adolescents and Young Adults: A 6-Year Three-Wave Study. Crime & Delinquency 2016; 62(11): 1488–1509. https://doi.org/10.1177/0011128714541190
Apel R, Bushway SD, Paternoster R, Brame R, Sweeten G. Using State Child Labor Laws to Identify the Causal Effect of Youth Employment on Deviant Behavior and Academic Achievement. J Quant Criminol. 2008; 24(4): 337-362. https://doi.org/10.1007/s10940-008-9055-5.
van der Put CE, Creemers HE, Hoeve M. Differences between juvenile offenders with and without substance use problems in the prevalence and impact of risk and protective factors for criminal recidivism. Drug Alcohol Depend. 2014; 134: 267-274. https://doi.org/10.1016/j.drugalcdep.2013.10.012.
Miller PG, Butler E, Richardson B, Staiger PK, Youssef GJ, Macdonald JA, et al. Relationships between problematic alcohol consumption and delinquent behaviour from adolescence to young adulthood. Drug Alcohol Rev 2016; 35: 317–325. https://doi.org/10.1111/dar.12345.
Erbay A, Buker H. Youth Who Kill in Turkey: A Study on Juvenile Homicide Offenders, Their Offenses, and Their Differences From Violent and Nonviolent Juvenile Delinquents. J Interpers Violence. 2019; 11: 886260519834088. https://doi.org/10.1177/0886260519834088.
Taylor J, Kemper TS, Loney BR, Kistner JA. Recidivism in subgroups of severe male juvenile offenders. Psychology: Crime and Law 2009; 15: 395–408. https://doi.org/10.1080/10683160802275805.
Upperton R A, Thompson A P.Predicting juvenile offender recidivism: Risk-need assessment and juvenile justice officers. Psychiatry, Psychology and Law, 2007; 14(1): 138-146. https://doi.org/10.1375/pplt.14.1.138.
Gerard, FJ, Jackson V, Chou S, Whitfield KC, Browne KD. An exploration of the current knowledge on young people who kill: A systematic review. Aggress. Violent Behav. 2014; 19: 559–571. https://doi.org/10.1016/j.avb.2014.07.002
Coker KL, Smith PH, Westphal A, Zonana HV, McKee SA. Crime and psychiatric disorders among youth in the US population: an analysis of the National Comorbidity Survey-Adolescent Supplement. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2014; 53(8): 888-898. https://doi.org/10.1016/j.jaac.2014.05.007
Underwood LA, Washington A. Mental illness and juvenile offenders. Int J Environ Res Public Health. 2016; 13(2): 228. https://doi.org/10.3390/ijerph13020228
Şenses A, Akbaş S, Baykal S, Karakurt MN. Hırsızlık suçuna sürüklenmiş erkek ergenlerin psikiyatrik tanı dağılımları ve nöropsikolojik özellikleri. J For Med. 2014; 28: 223-233. https://doi.org/10.5505/adlitip.2014.28290
Calley NG. Juvenile offender recidivism: an examination of risk factors. J Child Sex Abus. 2012; 21(3): 257-272. https://doi.org/10.1080/10538712.2012.668266
Lipsey MW. The primary factors that characterize effective interventions with juvenile offenders: A meta-analytic overview. Victims and offenders 2009; 4(2): 124-147. https://doi.org/10.1080/15564880802612573
Buran M, Çalık Var E. The Process Of Adaptation into Social Life of The Individuals Leaving The Child Support Centres as Adult. JOSSE 2019; 2(1): 149-161
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Telif Hakkı (c) 2022 Adli Tıp Bülteni