Anahtar Kelimeler
Diş kaybı
Adli tıp
TCK
Nasıl Atıf Yapılır
Öz
Amaç: Diş kayıplarının yüzde sabit iz olarak kabul edilip edilmemesi konusunda farklı görüşler mevcuttur. Bu çalışmada; travmatik diş kayıplarının TCK kapsamında, “yüzde sabit iz niteliğinde kabul edilip edilmemesi” hususunda görüşleri belirleyerek uygulama ortaklığı sağlanmasına katkı sağlamak amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışma, adli tıp uzmanı, diş hekimi ve yargı mensuplarına yönelik, belli başlı farklı görüşleri içeren bir bilgilendirme metnine ek olarak, kişilerin uzmanlık alanı, görev yaptıkları il ve deneyim süreleri ile benimsedikleri görüş ve gerekçesini içeren bir anket uygulanarak yapılmıştır. Anket verileri, bir istatistik programı aracılığı ile analiz edilip değerlendirilmiştir.
Bulgular: Ankete, 103’ü adli tıp uzman/asistanı, 38’i hukukçu, 21’i diş hekimi olmak üzere toplam 162 kişi katılmıştır. Adli tıp uzman/asistanlarının %38.8’i, diş hekimlerinin %90.5’i, hukukçuların %34’ü üç büyük ilde (İstanbul, Ankara, İzmir) görev yapan profesyonellerdir. Katılımcıların %61.1’i 10 yıl ve daha az süreli deneyime, % 38.5’i 11 yıl ve daha uzun süreli deneyime sahiptir. Adli tıp uzman ve asistanları grubunda 10 yıl ve daha az süreli deneyimli grup istatistiksel olarak anlamlı derecede daha fazla iken diş hekimlerinin çoğunluğunun çalışma süresi 11 yıl ve üzerindedir (p<0.05). Katılımcıların % 13’ü, kesin olarak “diş kayıpları yüzde sabit iz olarak değerlendirilmemelidir” derken geri kalan %87’si koşullu ya da koşulsuz olarak “diş kayıplarının yüzde sabit iz olarak değerlendirilmesi” gerektiği görüşündedir. Diş kayıplarının yüzde sabit iz olarak değerlendirilmesi konusunda katılımcıların uzmanlık alanı ve deneyim süreleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmamıştır (p>0.05). Katılımcıların yazılı olarak belirttikleri görüşler de gruplandırılarak sunulmuştur.
Sonuç: Diş kayıplarının değerlendirilmesinde genel eğilim, tedavisi yapılamayan diş kayıplarının yüzde sabit olarak değerlendirilmesi yönünde olmuştur.
Referanslar
Türk Ceza Kanunu. http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5237.pdf. Erişim tarihi: 02.06.2020.
Çolak B, Biçer Ü, Doğan T, Gündoğmuş ÜN, Kurtaş Ö. “Çehrede Sabit Eser” ve “Çehrenin Daimi Değişikliği” Kavramlarının Değerlendirilmesi. Adli Bilimler Dergisi 2003; 2 (2): 51-57.
Gündoğmuş ÜN, Balcı Y, Akın M. Türk Ceza Kanunu’nda Tanımlanan Yaralama Suçlarının Adli Tıp Açısından Değerlendirilmesi, Versiyon-2013.
Gültekin D. Çehrede Sabit Eserin Tıbbi ve Hukuki Yönden Değerlendirilmesi. Uzmanlık Tezi, Erzurum, 1999.
Yanık A, Günaydın U, Dokgöz H, Bütün C, Sözen Ş. Çehrede Sabit Eser ve çehrenin daimi değişikliğinde kullanılan tanı kriterlerin değerlendirilmesi. Yıllık Adli Tıp Toplantıları-2001 Kitabı. Adli Tıp Kurumu Yayınları-2:243-7.
Çolak B, Gündoğmuş ÜN, Kurtaş Ö. Çehre sınırları dâhil vücuttaki tüm kalıcı izler tazminat hukukunda değerlendirilmelidir (Editöre Mektup), Adli Bilimler Dergisi 2003; 2: 1-2.
Kendi Ö, Tunalı İ, Ötker C, Işık AF, Bilge Y. Estetik Kusurun meslekte kazanma gücüne etkisi. 1: Adli Bilimler Kongre Kitabı, Adana, 1994; 45-9.
Özürlülük Ölçütü, Sınıflandırması ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik. https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/03/20130330-4.htm. Erişim tarihi: 02.06.2020.
Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği. http://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.12511&MevzuatIliski=0&source Xml Search. Erişim tarihi: 02.06.2020.
Balandız H. Adli olgularda diş yaralanmalarının değerlendirilmesi. Gülhane Med J 2017;59: 53-56. doi: 10.5455/gulhane.193922
Turla A, Karaarslan EŞ, Karaarslan B. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ne başvuran adli nitelikteki olguların dağılımı (1994-2006). Adli Tıp Bülteni. 2006;11(3):104-109. https://doi.org/10.17986/blm.2006113617
Zengin AZ, Celenk P, Sumer AP, Cankaya S. Evaluation of traumatic dental injuries in a group of Turkish population. Niger J Clin Pract. 2015;18(1):86-89.
Özdemir MH; Özdemir AU. Travma sonrası kesici diş kırıkları yüzde sabit iz kapsamında değerlendirilmeli mi? Adli Tıp Bülteni, 2012; 17(1): 4. https://doi.org/10.17986/blm.2015201816
Balcı Y, Çolak B, Gürpınar K, Anolay NN. Türk Ceza Kanunu’nda Tanımlanan Yaralama Suçlarının Adli Tıp Açısından Değerlendirilmesi. Dokgöz H (Ed). Adli Tıp ve Adli Bilimler. Akademisyen Kitapevi, Ankara 2019: 939-967.
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Telif Hakkı (c) 2021 Adli Tıp Bülteni