Anahtar Kelimeler
Nasıl Atıf Yapılır
Öz
Amaç: Doğal nedenlerden kaynaklanmayan ölümlerde; ölünün adli muayenesinde tıbbi belirtiler, ölüm zamanı ve ölüm nedenini belirlemek için tüm bulguların saptanması gerekir. Öncelikle adli tıp uzmanları tarafından yapılması gereken bu muayenelerin birinci basamakta yer alan hekimler tarafından da yapıldığı bilinmektedir. Bu çalışmada, adli ölü muayenesine katılan hekimlere yol gösterici olacağını düşündüğümüz standardize bir form geliştirilmesi amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: Adli ölü muayenesi formu oluşturulurken sahada kullanılan genel adli muayene rapor formu örnek alındı. Form; kimlik tespiti, ölüm sonrası ortaya çıkan bulgular, yaralanmaya ilişkin lezyonlar ve ölüm nedenini belirten bölümlerden oluşturuldu. Lezyonların işaretleneceği vücut diyagramları eklendi.
Tartışma: Genel adli muayene rapor formları ile adli olgulara düzenlenen raporlarda belirli bir standardizasyon sağlandığı bilinmektedir. Ülkemizde adli ölü muayenesi için kullanılan standart bir form bulunmamaktadır. Ölü muayenesi ile otopsi arasındaki süre uzadıkça, ölüm sonrası ortaya çıkan bulgular değişebilmektedir. Bu nedenle, ölü muayenesi sırasında saptanan bulguların eksiksiz ve doğru tanımlanarak kayıt altına alınması gereklidir. Bu süreçte oluşan eksiklik ya da yanlışlıklar adaletin işleyişinde ciddi sorunlara yol açabilmektedir. Ölü muayenesine katılacak hekimlerin gereksinimlerine uygun bir biçime dönüştürülecek bu formun kullanılmasıyla uygulamadaki eksikliklerin azaltılabileceği ön görülmektedir.
Referanslar
Madea B, Argo A. Certificatoin of Death: External Postmortem Exmination. In: Madea B, editor. Handbook of Forensic Medicine2014. p. 57-74.
Koç S CM. Birinci Basamakta Adli Tıp2010. 18-37 p.
Genel Adli Muayene Raporu https://dosyaism.saglik.gov.tr/Eklenti/26519,geneladlimuayeneraporudoc.doc?0. Erişim Tarihi: 06.01.2020
Adli Tıp Hizmet Modeli ve İnsan Gücü Planlaması. Adana; 2007.
Katkıcı U. Sivas’ta Adli Otopsiler (1990-1995): Demografik Veriler ve Otopsiyi Yapan Hekimin Özellikleri. Adli Tıp Bülteni. 1997;2(1):3-7.
Kumral B, Özdeş T. Tekirdağ İlindeki Hekimlerin Adli Tıp Uygulamalarına Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi. 2013;28(2). https://doi.org/10.5505/adlitip.2014.76376
Şengül HM, Ergönen AT. İzmir'de Yapılan Adli Otopsilerde Kadın Ölümlerinin Özelliklerinin İncelenmesi ve Kadına Yönelik Şiddetin Araştırılması. DEÜ Tıp Fakültesi Dergisi. 2017;31(2):87-96.
Karger B, Lorin de la Grandmaison G, Bajanowski T, Brinkmann B. Analysis of 155 consecutive forensic exhumations with emphasis on undetected homicides. International Journal of Legal Medicine. 2004;118(2):90-4. https://doi.org/10.1007/s00414-003-0426-z
Minelli N, Marchetti D. Discrepancies in Death Certificates, Public Health Registries, and Judicial Determinations in Italy. J Forensic Sci. 2013;58(3):705-10. https://doi.org/10.1111/1556-4029.12114
Parai JL, Kreiger N, Tomlinson G, Adlaf EM. The Validity of the Certification of Manner of Death by Ontario Coroners. Ann Epidemiol. 2006;16(11):805-11. https://doi.org/10.1016/j.annepidem.2006.01.006
Perkins GD, McAuley DF, Davies S, Gao F. Discrepancies Between Clinical and Postmortem Diagnoses in Criticallyill Patients: an Observational Study. Crit Care. 2003;7(6):R129-R32. https://doi.org/10.1186/cc2359
Ravakhah K. Death Certificates are not Reliable: Revivification of the Autopsy. South Med J. 2006;99(7):728-33. https://doi.org/10.1097/01.smj.0000224337.77074.57
Winkel BG, Holst AG, Theilade J, Kristensen IB, Thomsen JL, Hougen HP, et al. Differences in Investigations of Sudden Unexpected Deaths in Young People in a NationwideSetting. Int J Legal Med. 2012;126(2):223-9. https://doi.org/10.1007/s00414-011-0602-5
Ulusal Çekirdek Eğitim Programı-2014. https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/Ulusal-cekirdek-egitimi-programlari/tip_fakultesi_cep.pdf. Erişim Tarihi: 03.01.2020
Zeybek V, Acar K, Dereli AK, Kara CO. Yapılandırılmış Senaryo Eşliğinde Maket Üzerinde Adli Ölü Muayenesi Eğitiminin Değerlendirilmesi. Adli Tıp Bülteni. 2018;23(1). https://doi.org/10.17986/blm.2018136913
Madea B, Henssge C, Reibe S, Tsokos M, Kernbach-Wighton G. Postmortem Changesand Time Since Death. In: Madea B, editor. Handbook of Forensic Medicine2014. p. 75-133.
Balci Y, Basmak H, Kocaturk BK, Sahin A, Ozdamar K. The importance of measuring intraocular pressureusing a tonometer in order to estimate the postmortem interval. Am J Forensic Med Pathol. 2010;31(2):151-5. https://doi.org/10.1097/PAF.0b013e3181dd7933
Dokgoz H, Arican N, Elmas I, Fincanci SK. Comparison of morphological changes in white blood cells after death and invitro storage of blood for the estimation of postmortem interval. Forensic Sci Int. 2001;124(1):25-31. https://doi.org/10.1016/s0379-0738(01)00559-x
Forger LV, Woolf MS, Simmons TL, Swall JL, Singh B. A eukaryotic community succession based method for postmortem interval (PMI) estimation of decomposing porcineremains. Forensic Sci Int. 2019;302:109838. https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2019.05.054
Madea B. Is there recent progress in the estimation of the postmortem interval by means of than atochemistry? Forensic Sci Int. 2005;151(2-3):139-49. https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2005.01.013
Nolan AN, Mead RJ, Maker G, Bringans S, Speers SJ. The Impact of Environmental Factors on the Production of Peptides in Mammalian Decomposition Fluid in Relation to the Estimation of Post-mortem Interval: A Summer/Winter Comparison in Western Australia. Forensic Sci Int. 2019;303:109957. https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2019.109957
Wang H, Ma J, Xu H, Lyu Y, Tao L, Li W, et al. Early Postmortem Interval (EPMI) Estimation Using Differentially Expressed Gene Transcripts. Leg Med (Tokyo). 2019;38:83-91. https://doi.org/10.1016/j.legalmed.2019.04.008
Aydin B, Colak B, Balci Y, Demirustu C. Consistency of postmortem interval estimations of physicians using only postmortem changes of putrefied dead bodies. Am J Forensic Med Pathol. 2010;31(3):243-6. https://doi.org/10.1097/PAF.0b013e3181ee01d9
Akar T, Bakar C, Şenol E, Demirel B. Gazi Üniversitesi Tip Fakültesi Gazi Hastanesinde Adli Ölü Muayenesi Yapılan Olguların Değerlendirilmesi. Gazi Tıp Dergisi. 2005;16(4):169-71.
Yağmur F, Din H. Kayseri İlinde 2007 Yılında Adli Ölü Muayenesi ve Otopsileri Yapılan Olguların Değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi. 2009;23(2):18-24.
Altun G, Azmak D, Yılmaz A, Yılmaz G. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisine Başvuran Adli Olguların Özellikleri. Adli Tıp Bülteni. 1997;2(2):62-6.
Korkmaz T, Kahramansoy N, Erkol Z, Sarıçil F, Kılıç A. Acil Servise Başvuran Adli Olguların ve Düzenlenen Adli Raporların Değerlendirilmesi. Haseki Tıp Bülteni. 2012(50):14-20.
İlçe A, Erkol MH, Alpteker H, Erkol ZZ. Bolu İl Merkezinde Acil Servise Başvuran Adli Olguların Raporlarının Retrospektif İncelenmesi. Abant Tıp Dergisi. 2018;7(3):68-75.
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Telif Hakkı (c) 2021 Adli Tıp Bülteni Makale Takip Sistemi