Ölümcül Dalış Kazalarında Boğulma Derinliğinin Belirlenmesinde Planktonik Organizmalar Yardımcı Olabilir mi?
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.2020.v25i1.1359Anahtar Kelimeler:
Diurnal göç, Dalış kazası, Boğulma, Planktonik OrganizmalarÖz
Amaç: Tetikleyici neden farklı olsa da ölümcül dalış kazalarının büyük bir bölümü boğulma ile sonuçlanmaktadır. Boğulmanın gerçekleştiği derinliği bilmek, kaza nedenlerinin aydınlatılmasına önemli katkıda bulunabilir. Bu deneysel çalışmada, ölümcül dalış kazalarında, boğulma derinliğinin tespitinde planktonik organizmaların kullanılıp kullanılamayacağı amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Bunun için Marmara Denizi’nde yüzeyden ve 30 metre derinlikten alınan su örneklerindeki planktonik organizmalar incelenmiştir. Ayrıca Wistar Albino türü 8 bireyden oluşan iki gruptan ilkinde bulunan sıçanların yüzeyden alınan su örneği içinde ve 1 ATA basınç altında, diğer grupta bulunan sıçanların ise 30 metre derinlikten alınmış su örneği içinde ve bir basınç odası içinde 4 ATA basınç altında boğulmaları sağlanmış ve boğulan sıçanların akciğerlerinde planktonik organizmalar araştırılmıştır.
Bulgular: Yapılan incelemelerde, yüzeyden alınan örnekte 22 fitoplanktonik ve 5 zooplanktonik takson, 30 metre derinlikten alınan örnekte ise 7 fitoplanktonik takson tespit edilmiştir. Sıçanların boğulma sonrası yapılan otopsilerde akciğerlerinde planktonik organizmaya rastlanmamış, 4 ATA basınç altında boğulan gruptaki sıçanların akciğerlerinin daha şişkin ve kanamalı olduğu gözlemlenmiştir. Akciğerlerde planktonik organizmaya rastlanmaması, sıçanların çok az miktarda sıvı aspire etmesinden ve örnekteki plankton yoğunluğunun düşüklüğünden kaynaklanmış olabileceği düşünülmüştür.
Sonuç: Dalış bölgelerindeki planktonik organizmaların, belirli derinliklere yaptıkları mevsimsel ve günlük göçlerinin (diurnal göç) belirlenmesi, ölümle sonuçlanan dalış kazalarında boğulma derinliğinin tespitine yardımcı olabilir. Ancak bu deneysel çalışmada boğulan sıçanların akciğerlerinde planktonik organizma tespit edilememiştir.
İndirmeler
Kaynaklar
History of diving, U.S. Navy Diving Manual. Revision 7, Chapter 1. Published By Direction of Commander, Naval Sea Systems Command, 01 December 2016; 1/1-1/31
Saturation diving. U.S. Navy Diving Manual. Revision 7, Chapter 1. Published By Direction of Commander, Naval Sea Systems Command, 01 December 2016; 13/1-13/41
WHO. Drowning. 2019 [Erişim Tarihi: 17 Haziran 2019]. https://www.who.int/violence_injury_prevention/drowning/en/
Elliott, DH, Bennett, PB. Underwater Accidents. In: The Physiology And Medicine Of Diving. Eds: Peter Bennett and David H. Elliott, W.B. Saunders Company Ltd. 1993; pp.238-252.
Koca E, Sam B, Arican N, Toklu AS. Evaluation of fatal diving accidents in Turkey. UHMS 2018; 45(6): 633-638. DOI: https://doi.org/10.22462/11.12.2018.2
Lakadamyalı, H, Doğan, T. Türkiye’de bir turizm yöresinde suda boğulma olgularının irdelenmesi, Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi. 2008; 28: 143-148.
Modell JH, Moya F. Effects of volume of aspirated fluid during chlorinated fresh water drowning. Anesthesiology. 1966; 27: 662-672. https://doi.org/10.1097/00000542-196609000-00018. DOI: https://doi.org/10.1097/00000542-196609000-00018
Modell JH, Gaub M, Moya F, Vestal B, Swarz H. Physiologic effects of near drowning with chlorinated fresh water, distilled water and isotonic saline. Anesthesiology. 1966; 27: 33-41. https://doi.org/10.1097/00000542-196601000-00007. DOI: https://doi.org/10.1097/00000542-196601000-00007
Modell, JH, Bellefleur M, Davis JH. Drowning without aspiration: Is this an appropriate diagnosis? Journal of Forensic Sciences. 1999; 44 (6): 1119-1123. https://doi.org/10.1520/JFS14580J. DOI: https://doi.org/10.1520/JFS14580J
Lunetta P, Pentilla A, Hallfors G. Scanning and transmission electron microscopical evidence of the capacity of diyatoms to penetrate the alveolo-capillary barrier in drowning. International Journal Legal Medicine. 1998; 111: 229-237. https://doi.org/10.1007/s004140050159. DOI: https://doi.org/10.1007/s004140050159
Hürlimann J, Feer P, Elber F, Niederberger K. Diyatom detection in the diagnosis of death by drowning. International Journal Legal Medicine. 2000; 114: 6-14. https://doi.org/10.1007/s004149900122. DOI: https://doi.org/10.1007/s004149900122
Yoshimura S, Yoshida M, Okii Y, Tokiyasu T, Watabiki T, Akane A. Detection of green algae (Chlorophyceae) for the diagnosis of drowning. International Journal of Legal Medicine. 1995; 108: 39-42. https://doi.org/10.1007/bf01845616. DOI: https://doi.org/10.1007/BF01845616
Yorulmaz C. Suda Boğulma Tanısında Diatom Testinin Değeri. İstanbul Üniversitesi Dahili Tıp, Adli Tıp, Uzmanlık Tezi; 1996.
Lunetta P, Modell JH. Macroscopical, microscopical, and laboratory findings in drowning victims. In: Tsokos Med. Forensic Pathology Reviews, Humana Press. 2005; 3: 3-77. https://doi.org/10.1007/978-1-59259-910-3_1. DOI: https://doi.org/10.1007/978-1-59259-910-3_1
Yorulmaz C. Sudan Çıkarılan Cesetler. Adli Tıp Ders Kitabı. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi. 2011; 281: 217-233.
Çiler FK, Çetin G. Comparison of diatoms which were obtained from the external surface of the body and internal organs in the corpses pulled out of water using colloidal silica gradient centrifuge method. Adli Tıp Bülteni. 2019; 24(2): 83-92. https://doi.org/10.17986/blm.2019252241. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2019252241
Yorulmaz C, Çakalır C. Suda Boğulma. İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yayınları, Adli Tıp. 1999; 1: 459-474.
Auer, A. Qualitative diatom analysis as a tool to diagnose drowning. American Journel Forensic Med Pathol. 1991; 12 (3): 213-218. https://doi.org/10.1097/00000433-199109000-00009. DOI: https://doi.org/10.1097/00000433-199109000-00009
Pollanen MS, Cheung C, Chiasson DA. The Diagnostic Value of the Diatom Test for Drowning, 1. Utility: a retrospective analysis of 771 cases of drowning in Ontario, Canada. Journel Forensic Sci. 1997; 42 (2): 281-285. https://doi.org/10.1520/JFS14111J. DOI: https://doi.org/10.1520/JFS14111J
Azparren JE, Vallejo G, Reyes E, Herranz A, Sancho M. Study of Diagnostic Value of Strontium, Chloride, Haemoglobin and Diatoms in İmmersion Cases. Forensic Science International. 1998; 91(2): 123-132. https://doi.org/10.1016/s0379-0738(97)00186-2. DOI: https://doi.org/10.1016/S0379-0738(97)00186-2
Güven TA, Şam B, Şirin G. İstanbul’da tüplü dalış ölümleri. Adli Tıp Bülteni. 2004; 9 (2): 47-50. https://doi.org/10.17986/blm.200492538. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.200492538
Kumral B, Büyük Y, Fidancı G, Cun E, Özbay M, Cenger CD, Melez DO. İstanbul’da Otopsisi Yapılmış Suda Boğulma Sonucu Ölüm Olgularında Diyatom Varlığının Değerlendirilmesi. J For Med. 2011; 25 (1): 33-40.
Kul GC. Diyatom incelemelerinin suda boğulma tanısı açısından değerinin deneysel sıçan suda boğulma modelinde araştırılması. Uzmanlık Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adli Tıp Anabilim Dalı. 2005.
Simpson TL, Volcani BE. Introduction. In Simpson, TL, Volcani BE. [Eds.] Silicon and Siliceous Structures in Biological Systems. Springer-Verlag, New York.1981; 3–12. DOI: https://doi.org/10.1007/978-1-4612-5944-2_1
Tréguer T, Nelson DM, Van Bennekom AJ, Demaster DJ, Leynaert A, Quéguiner B. The silica balance in the world ocean: a reestimate. Science. 1995; 268, 375–379. https://doi.org/10.1126/science.268.5209.375. DOI: https://doi.org/10.1126/science.268.5209.375
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
