Sivas İlinde Suça Sürüklenen Çocuk Olguların Sosyodemografik ve Klinik Özellikleri
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.20192450173Anahtar Kelimeler:
adli olgular- çocuk suçluluğu- ruhsal bozuklukÖz
Amaç: Bu çalışmada suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özelliklerinin, işledikleri suç tiplerinin ve zeka düzeylerinin belirlenmesi ve bu çocukları suça iten nedenlerin saptanması amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: Adli makamlarca 01.01.2017-01.06.2018 tarihleri arasında adli rapor düzenlenmesi için Cumhuriyet Üniversitesi çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine yönlendirilen 86 olgunun dosyası geriye yönelik olarak incelendi. Olguların yaş, cinsiyet, sosyoekonomik düzeyi, eğitim durumu, zekâ seviyesi ve DSM-5’e göre ruhsal tanıları; işlenen suça ait özellikler ve adli rapor sonuçları değerlendirildi.
Bulgular: Olguların %90.6’sı erkekti. Suç tarihindeki yaş ortalamaları 13.76±0.89 idi. Büyük çoğunluğu sosyoekonomik düzeyi düşük ve orta düzeydeki ailelerin çocuklarıydı. %72’sinde herhangi bir ruhsal hastalık saptanmadı. Davranım Bozukluğu (DB) en sık saptanan ruhsal bozukluktu. Büyük çoğunluğunun (%82.5) zekası normaldi. En sık işlenen suç “hırsızlık” (%50) suçuydu. Olguların %30,2‘sinin tekrarlayan suç öyküsü vardı. Bu olgulardan sadece %25.5’i işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayabilme ve fille ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğine sahipti.
Sonuç: Çocuk suçluluğu ülkemizde her geçen gün artmakta olan bir sorundur. Bu nedenle çocukları suç işlemeye iten risk faktörlerinin belirlenmesi ve bu hususta gerekli önlemlerin alınması önem arz etmektedir.
İndirmeler
Kaynaklar
Fırat S, İltaş Y, Gülmen MK. Adana’da suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Adli Tıp Bülteni 2016;21(2):86-92. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2016220393
Çocuk Hakları Sözleşmesi. T.C. Resmi Gazete, 27 Ocak 1995, sayı:22184.
Turan Ġ. Suça sürüklenen çocuklar: Kocaeli örneği. 2012.
Aksu H, Karakoç Demirkaya S, Gürbüz Özgür B, Gün B. Aydın ilinde bir yıldaki çocuk ve ergen adli olguların değerlendirilmesi. Anadolu Psikiyatr Derg 2013;14(4):369-377. https://doi.org/10.5455/apd.43501. DOI: https://doi.org/10.5455/apd.43501
Cantürk G. Çocuk Suçluluğunda Adli Psikiyatrik Değerlendirme. Sted, 2005; 14: 31-34.
Baltacı A. Çocuk Suçluluğu. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara, 2011.
Türk Ceza Kanunu T.C. Resmi Gazete, 26 Eylül 2009, sayı:5237.
Gürel Yılmaz G. Suça Sürüklenen ve Suça Sürüklenmeyen Ergenlerin Benlik Saygısı Düzeylerinin Karşılaştırılması. Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Psikoloji Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2009.
Hatice Altun, Nilfer Şahin, Ebru Fındıklı, Hayati Sınır. Suça sürüklenen çocukların suç tipleri, sosyodemografik ve klinik özellikleri. J For Med. 2016;30(3):196-204.
Tamer H, Aciksari O, Keten A, Karanfil R, Avsar A. Socio-demographic data of delinquent children in Kahramanmaras. J For Med 2014;28(2):115-20. DOI: https://doi.org/10.5505/adlitip.08760
Şen S, Karbeyaz K, Toygar M, Akkaya H. Sociodemographic evaluation of children pushed into crime in Eskisehir. J For Med 2012;26(3):146-55 DOI: https://doi.org/10.5505/adlitip.2012.07108
Gokcen C, Dursun OB. Evaaluation of forensic cases referred to the child psychiatry clinic of a research hospital. Dusunen Adam Dergisi 2012;25(3):238-43. DOI: https://doi.org/10.5350/DAJPN2012250306
Dirol F, Cantürk B, Küçüker H. Evaluation of ability of stand trial examinations of adolescents at Elazıg Forensic Medicine Branch of Council of Forensic Medicine between the years 1997-1999. J Clin Forensic Med 2002;2:43-6.
Wong TML, Slotboom AM, Bijleveld CJH. Risk factors for delinquency in adolescent and young adult females: A European review. Eur J Criminol 2010;7(4):266-84. DOI: https://doi.org/10.1177/1477370810363374
Şengül HA, Cantürk N, Cantürk G, Dağalp R. Evaluation of the children on trial in the Ankara 1st Children’s High Criminal Court for peer abuse. Turk Arch Ped 2012;47(4):283-9.
Güler G, Sungur MA, Kütük MÖ. Suça Sürüklenen Çocukların Klinik ve Sosyodemografik Özelliklerinin Değerlendirilmesi. Adli Tıp Bülteni 2017;22. https://doi.org/10.17986/blm.2017332628. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2017332628
Avcıl S, Avcıl M, Yılma N. Sociodemographic and clinical characteristics of juvenile delinquents. Cukurova Med J 2018;43(4):853-861. DOI: https://doi.org/10.17826/cumj.350976
Bilal Ö, Şentürk Pilan B, Orhon Z, Bayrak A. The analysis of types of crimes and psychiatric diagnoses of delinquents: A cross sectional study. Turk J Child Adolescent Ment Health 2014;21(2):115-22.
Criss MM, Shaw DS. Sibling relationships as contexts for delinquency training in low-income families. J Fam Psychol 2005;19(4):592-600. DOI: https://doi.org/10.1037/0893-3200.19.4.592
Farrington DP, et al. The concentartion of offenders in families, and family criminality in the prediction of boys’ delinquency. J Adolesc 2001;24:579-596. DOI: https://doi.org/10.1006/jado.2001.0424
Göker Z, Hesapçıoğlu ST, Sarp KS, Kandil ST. Evaluation psycho-legal subjects admitted to KTU Child and Adolescent Psychiatry Department in last two years. J For Med 2006;20(3):1-5.
Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, Boz B, Cenger CD, Acar K. Sociodemographic characteristics of the children, aged between 12 And 15, who were dragged to crime in the city of Denizli. Pam Med J 2009;2(1):8-14.
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
