ÖZET
Adli bilimlerin bir dalı olan adli fotoğrafi, teknolojinin ilerlemesiyle birlikte hızla gelişme göstermektedir. Fotoğraf pek çok olayda belge olarak kullanılmakta bazen de araştırma yönteminin bir parçası olmaktadır. Gerek olay yerinde çekilen, gerekse otopsi veya muayeneler sırasında çekilen fotoğrafların, detaylar ve olgunun özellikli yönlerinin tekrar gözden geçirilmesi, başka uzmanlardan görüş alınması ve eğitim amacıyla yeniden gösterilmesi gerekebilmektedir.
Bu çalışmada; otopsi pratiğinde sık karşılaşılan ateşli silah yaralanmaları olgularında, giriş yarasına ait fotoğraflardan tanı-sal doğruluğa ulaşmanın tutarlılık ve güvenilirlik derecesinin saptanması amaçlanmıştır.
Olgular Adli Tıp Kurumu Morg ihtisas Dairesi’ne Ekim 2001-Nisan 2002 tarihleri arasında gelen, ateşli silah yarası bulunan ve çalışmaya uygun ilk olgulardan randomize yöntemle seçildi. Ateşli silah giriş yarasına ait, 35mm kamera ve dia-pozitif film kullanılarak çekilen 18 olgunun fotoğrafları uzmanlara gösterilmek üzere seçildi. Dört gözlemci birbirlerinden bağımsız olarak tüm fotoğrafları değerlendirdi. Gözlemcilerden, bir ay sonra aynı fotoğrafları tekrar değerlendirmeleri istendi. Bu lez-yonların fotoğraflarından tanısal doğruluğa ulaşmanın “güvenilirliği” araştırılmak üzere, otopsi sırasında uzmanlar tarafından tanımlanan ve çalışmanın “gold standardı” olarak kabul ettiğimiz bulgular ile gözlemcilerin fotoğrafları değerlendirmesi sonucu elde edilen bulgular karşılaştırıldı. Her bir gözlemcinin kendi içindeki tutarlılığı kappa testi ile değerlendirildi.Çalışma çift kör düzeninde tasarlandı. Anlamlılık düzeyi p<0.05 olarak kabul edildi.
Olgular için her bir değerlendiricinin kappa değerleri incelendiğinde; kappa median değerlerinin 62,0 ile 86,0 arasında değiştiği görüldü. Fotoğrafların değerlendiriciler tarafından birin- ci değerlendirmeleri incelendiğinde; doğruyu yakalama yüzdesi-nin ortalamasının en yüksek değerinin 88 + 0.03, en düşük değerinin 78 + 0.03 olduğu, ikinci değerlendirmeler incelendiğinde ise; en yüksek değerinin 86 + 0.03, en düşük değerinin 79+0.03 olduğu görüldü. ilk ve ikinci değerlendirmede tanısal doğruluğa ulaşma yüzdesinin ortalamasında değerlendiriciler arasında anlamlı farklılık bulunmadığı saptandı (p>0.05).