Konya’da 2001-2007 Yılları Arasında Gerçekleştirilen Feth-İ Kabir Olgularının Değerlendirilmesi
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.2008132673Anahtar Kelimeler:
feth-i kabir- defin ruhsatı- ölüm- adli tıpÖz
Adli ölüm olaylarında erken dönemde ve ayrıntılı bir şekilde yapılacak otopsi, ölümden sonra ortaya çıkabilecek birçok iddia ve varsayımı ortadan kaldırır. Otopsi yapılmadan veya eksik otopsi sonrası cesedin gömülmesi sonucu ortaya çıkabilecek problemlerin çözümü için cesedin mezardan çıkartılması (feth-i kabir) gerekebilir. Çalışmada Adli Tıp Kurumu Konya Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nce Konya il merkezinde ve adli tıp uzmanı tarafından Konya’nın ilçelerinde otopsileri yapılan feth-i kabir olgularının özelliklerinin ortaya konması amaçlandı. Bu amaçla 2001-2007 yılları arasında feth-i kabir yapılan 42 olgunun tutanakları incelendi. Olguların yaşları 15 gün ile 92 yaş arasında değişmekte olup, ortalama yaş 39.8 + 21.8 bulundu. Olguların 29’u (%69) erkek, 13’ü (%31) kadın idi. Feth-i kabir, 16 (%38.1) olguda defnedildikten sonraki 1-10 gün içinde yapılmıştı. İl merkezinde 7 (%35), ilçelerde ise 5 (%22.7) olgu olmak üzere toplam 12 (%28.6) olguda, belediye hekimi ya da hastane yetkilileri tarafından adli olgu ihbar edilmeden defin ruhsatı düzenlenmesi nedeniyle feth-i kabir gerçekleştirilmişti. İlçelerdeki feth-i kabirlerin en sık nedeni 7 (%31.8) olgu ile adli olguya yalnızca ölü muayenesi yapılarak defin ruhsatı verilmesiydi. Feth-i kabir sayılarını azaltmak için defin ruhsatı düzenleyen birimlere adli olgu ve adli olgunun ihbarı konusunda, halka ise cesetlerini defin ruhsatsız defnetmeme konusunda eğitim verilmesi uygun olacaktır. Ayrıca adli ölüm olgularında tam ve eksiksiz bir otopsi işlemi için tüm otopsilerin belirli merkezlerde adli tıp uzmanlarınca yapılmasının gerekli olduğunu düşünüyoruz.
Anahtar kelimeler: Feth-i kabir, defin ruhsatı, ölüm, adli tıp
İndirmeler
Kaynaklar
Saukko P, Knight B. Forensic Pathology. 3rd ed. London; Arnold. 2004:36-41. DOI: https://doi.org/10.1201/b13642
Ortmann C, Pfeiffer H, Brinkmann B. Demonstration of myocardial necrosis in the presence of advanced putrefaction. Int J Legal Med 2000;114(1- 2):50-5. DOI: https://doi.org/10.1007/s004140000140
Baldwin HB, Puskarich May C. Recovery Of Human Remains. In: Siegel JA, Saukko PJ, Knupfer GC. Eds. Encyclopedia of Forensic Sciences. San Diego: Academic Pres. 2000:455.
Kolusayin O. Panel: Adaletin Oluşmasında Adli Tıbbın Yeri. I. Ulusal Adli Tıp Günleri-1984 Kitabı: 12-4.
Gök Ş, Kırangil B, Fincancı ŞK. Otopsi. Adli Tıp Dergisi 1987;3(3):87-93.
Soysal Z, Eke SM, Çağdır AS. Adli Otopsi, Cilt II. İstanbul; İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yayınları. 1999:587-99.
Grellner W, Glenewinkel F, Madea B. Reasons, circumstances and results of repeat forensic medicine autopsy. Arch Kriminol 1998;202(5-6):173-8.
Karger B, Lorin de la Grandmaison G, Bajanowski T, Brinkmann B. Analysis of 155 consecutive forensic exhumations with emphasis on undetected homicides. Int J Legal Med 2004;118(2):90-4. DOI: https://doi.org/10.1007/s00414-003-0426-z
Banaschak S, Eisenmenger W, Kuznik J, Brinkmann B. Exhumation and no end: A comparative analysis. Arch Kriminol 1998;202(l-2):38-43.
Brinkmann B, Madea B, Wuermeling HB. Exhumation by reason of the criminal process. A comparative criminologie study. Arch Kriminol 1986;177(3-4):65-75.
Ekinci M. T.C. Anayasası, TCK, CMK, CGTİK ve ilgili son mevzuat. Adalet Yaymevi. Ağustos 2005.
Demirel B, Akar T, Balseven Odabaşı A, Özdemir Ç, Bilge Y, Işık AF. Ankara’da 1996-2003 yılları arasındaki feth-i kabir olguları. Türkiye Klinikleri Adli Tıp Dergisi 2006;3:53-57.
Çekin N, Eryılmaz M, Hilal A, Akçan R, Meral D. Yöremiz Feth-İ Kabir Olgularının Değerlendirilmesi. 12. Ulusal Adli Tıp Günleri, 28 Eylül-2 Ekim 2005, Antalya. Paneller ve Poster Sunuları Kita- bı:205-9.
Breitmeier D, Graefe-Kirci U, Albrecht K, Weber M, Tröger HD, Kleemann WJ. Evaluation of the correlation between time corpses spent in in-ground graves and findings at exhumation. Forensic Sei Int 2005;154(2-3):218-23. DOI: https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2004.11.018
Birinci Basamak İçin Adli Tıp El Kitabı. Türk Tabipleri Birliği. Nisan 1999:47.
Brinkmann B, Madea B, Wuermeling HB. Exhumation by reason of the criminal process. A comparative criminologie study. Arch Kriminol 1986;177(3-4):65-75.
Yaycı N, Çolak B, İnanıcı MA. Türkiye’de Adli Tıp Uzmanlık Eğitiminin Durumu. Yıllık Adli Tıp Toplantıları 2001 Kitabı:247-51.
Hilal A, Çekin N, Karanfil R. Adli otopsilerin belirli merkezlerde yapılmasının gerekliliği. Yıllık Adli Tıp Toplantıları 2002 Kitabı:322-5.
Seibel O, Heinemann A, Hildebrand E, Püschel K. 131 cases of exhumation in Hamburg and their significance for legal medicine and medical insurance (1971-1995). Versicherungsmedizin 1997;49(6):209-15.
Di Maio DJ, Di Maio VJ. Forensic Pathology. New York: CRC Pres. 1993:21-42.
Tokunaga I, Takeichi S, Yamamoto A, Gotoda M, Maeiwa M. Comparison of postmortem autolysis in cardiac and skeletal muscle. J Forensic Sei 1993;38(5):1187-93. DOI: https://doi.org/10.1520/JFS13523J
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
