Düşmeye Bağlı Yaralanmaların Adli Tıp Açısından Değerlendirilmesi

Yazarlar

  • Mehmet Tokdemir Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı
  • Abdurrahim Türkoğlu Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı
  • Hüseyin Kafadar Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı
  • Süleyman Erhan Deveci Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı

DOI:

https://doi.org/10.17986/blm.2007122637

Anahtar Kelimeler:

düşme- yükseklik- yaşamsal tehlike- glasgow koma skoru

Öz

Düşmeye bağlı yaralanmalar; acil servise başvurmalarda ve yaralanmalara bağlı ölümlerde önde gelen nedenlerden biridir. Düşmeler değişik şekillerde sınıflandırılmaktadır. Çalışmamızda, yüksek seviyeden (>5metre) ve alçak seviyeden (<5metre) düşme şeklinde olan sınıflandırma kullanıldı. Düz zemindeki düşmeler çalışmamıza dahil edilmedi. Bu çalışmada Fırat Üniversitesi, Fırat Tıp Merkezine Ocak 2000-Aralık 2004 yılları arasında başvuran 779’u erkek, 439’u kadın, yaş ortalaması 22.2+22.9 (en küçük 1, en büyük 95 yaş) olan toplam 1218 düşme olgusu retrospektif olarak incelendi. Olguların, 927’si alçak, 213’ü yüksek, 78’i ise bilinmeyen bir seviyeden düşmüştür. Olgular; cinsiyet, yaş, yaş grupları, düşme seviyesi, basit tıbbi müdahale, yaşamsal tehlike, Glasgow Koma Skoru (GKS), yaralanan vücut bölgesi, mortalité oranı, aylara göre dağılımı açısından değerlendirildi. Yüksek ve alçak seviyeden düşme açısından cinsiyet ve yaş farkı tespit edilmedi (p = 0.1). Yüksek seviyeden düşmelerde yaşamsal tehlikeye maruz kalma %37.6 iken, alçak seviyeden düşmelerde ise bu oranın %20.4 olduğu saptandı (p = 0.0001). Benzer şekilde yüksek seviyeden düşmelerde GKS’nin, alçak seviyeden düşmelere göre daha düşük puanlarda olduğu belirlendi (p=0.0001). Düşmelerin pediatrik yaş grubunda (%59.2) daha yüksek, erişkin (%32.7) ve yaşlılarda (%8.1) daha düşük olduğu tespit edildi. Sonuç olarak; düşmeler mortalité ve morbidité riski taşımaları ve sağlık sistemine önemli bir yük getirmeleri açısından dikkate almmalıdn. Pediatrik yaş grubunda sıklıkla görülmesinden dolayı; anne baba eğitimi, oyun esnasında çocuğun gözetlenmesi, pencere ve balkonlarda güvenliği sağlayacak önlemlerin alınması gerekmektedir.

Anahtar kelimeler: Düşme, yükseklik, yaşamsal tehlike, glasgow koma skoru.

İndirmeler

İndirme verisi henüz mevcut değil.

Kaynaklar

Beale JP, Wyatt JP, Beard D, Busuttil A and Graham CA. A five year study of high falls in Edinburgh. Injury 2000;31:503-8. DOI: https://doi.org/10.1016/S0020-1383(00)00034-6

Tait H, Brazeau-Meahen K. Injuries and serius: The Canadian Contex. Statistics. Canada:Ottowa, 1993.

Baker SP, Harve AH. Fall injuries in elderly. Clin Geriatr Med 1985;1:501-12. DOI: https://doi.org/10.1016/S0749-0690(18)30920-0

Lallier M, Bouchard S, St-Vil D, Dupont J, Tucci M. Falls from heights among children: A retrospective review. Journal of Pediatric Surgery 1999;34(7): 1060-63. DOI: https://doi.org/10.1016/S0022-3468(99)90564-X

Wang Michael Y, Anthony Kim K, Griffith Pamela M, Summers S, Gordon McComb J, Levy Michael L, Hossein Mahour G. Injuries from falls in the pediatric population: An analysis of 729 cases. Journal of Pediatric Surgery 2001;36(10):1528-34. DOI: https://doi.org/10.1053/jpsu.2001.27037

Mosenthal Anne C. Falls: Epidemiology and strategies for prevention. J Trauma 1995;38:753-56. DOI: https://doi.org/10.1097/00005373-199505000-00013

Crawley T. Childhood injury: Significance and prevention strategies. J Pediatr Nurs 1996;11:225-32. DOI: https://doi.org/10.1016/S0882-5963(96)80095-9

Richter D. Vertical deceleration injuries: A comparative study of the injury patterns of 101 patients after accidental and intentional falls. Injury 1996;27:655-59. DOI: https://doi.org/10.1016/S0020-1383(96)00083-6

Chadwick DL. Deaths from falls in children: How far is fatal? J Trauma 1991;31:1353-55. DOI: https://doi.org/10.1097/00005373-199110000-00006

Greenberg MI. Falls from heights. JACEP 1978;7:300-301. DOI: https://doi.org/10.1016/S0361-1124(78)80192-0

Mirzai H, Yağlı N, Tekin İ. Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi acil birimine başvuran kafa travmalı olguların epidemiyolojik ve klinik özellikleri. Ulusal Travma Dergisi 2005;146-152.

Kraus JF, Black MA, Hessol N, et al. The incidence of acute brain injury and serious impairment in a defined population. Am J Epidemiol 1980;119:186-201. DOI: https://doi.org/10.1093/oxfordjournals.aje.a113737

Kleiven S, Peloso PM, Von Hollst H. The epidemiology of head injuries in Sweden from 1987 to 2000. Injury Control and Safety Promotion 2003;10:173-80. DOI: https://doi.org/10.1076/icsp.10.3.173.14552

McSwain NE and Shaftan GW, Blunt trauma after vertical deceleration. Postgrad. Surg 1990;2:140-145.

Gören S, Subaşı M, Tıraşçı Y, Gürkan F. Fatal falls from heights in and around Diyarbakır, Turkey. Forensic Science International 2003;137:37-40. DOI: https://doi.org/10.1016/S0379-0738(03)00285-8

İndir

Yayınlanmış

2007-08-01

Sayı

Bölüm

Araştırma Makalesi

Nasıl Atıf Yapılır

1.
Tokdemir M, Türkoğlu A, Kafadar H, Deveci SE. Düşmeye Bağlı Yaralanmaların Adli Tıp Açısından Değerlendirilmesi. Bull Leg Med. 2007;12(2):57-61. https://doi.org/10.17986/blm.2007122637