Adli Tıp Uzmanlık Öğrencilerinin Hastane Eğitim Ortamı Algılarının Değerlendirilmesi
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.1478Anahtar Kelimeler:
Adli tıp uzmanlık eğitimi- Mezuniyet sonrası tıp eğitimi- Kinik eğitim ortamıÖz
Giriş: Öğrenme ortamı başarılı bir eğitim için kilit konumundadır. Öğrenme ortamı değerlendirilerek eğitim sürecindeki kuvvetli ve geliştirilmesi gereken kısımlar ortaya konabilir. Bu konunun değerlendirilmesi amacıyla çeşitli ölçekler geliştirilmiştir. Bu çalışmada iki farklı adli tıp anabilim dalının [Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi (PAÜTF) ve Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi (HÜTF)], standart bir ölçek kullanarak eğitim ortamlarını değerlendirmek, çıkan farklılıkları karşılaştırmak ve nedenlerini araştırmak amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmanın verileri, iki bölümden oluşan veri toplama aracı kullanılarak toplanmıştır. Birinci bölümde katılan tıpta uzmanlık öğrencilerine hangi üniversitede görev yaptığı, cinsiyet ve eğitim yılına ilişkin demografik bilgiler sorulmuştur. İkinci bölümde ise katılımcılara Mezuniyet Sonrası Hastane Eğitim Ortamı Ölçeği (MSHEOÖ) uygulanmıştır. Maddeler ve alt başlıklar için dağılım ve skorlar hesaplanmıştır. Ölçüm güvenirliği kestirimi için Cronbach alfa katsayısı hesaplanmıştır.
Bulgular: Katılımcıların toplam puan ortalaması 131,85 (±22,93) (mükemmel eğitim ortamı), mesleki özerklik algısı alt grup puan ortalaması 46,61 (±8,04) (mükemmel), eğitim algısı alt grup puan ortalaması 50,91 (±8,71) (mükemmel) ve sosyal destek algısı alt grup puan ortalaması 34,32 (±7,11) (öğrenmeyi destekleyen bir ortam) olarak saptanmıştır.
Toplam ve alt grup puanları her iki anabilim dalı arasında karşılaştırıldığında HÜTF Adli Tıp Anabilim Dalı ortalama puanlarının istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek olduğu görülmüştür.
Tartışma ve Sonuç: Çalışmamız adli tıp alanında eğitim alan uzmanlık öğrencilerinin eğitim ortamlarının değerlendirildiği ilk çalışma olma özelliğini taşımaktadır. Her iki anabilim dalında elde edilen ortalama puanların, ülkemizde farklı uzmanlık dallarında yapılmış diğer çalışmalara göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. MSHEOÖ’nin adli tıp uzmanlık eğitim ortamındaki sorunların saptanması, düzeltilmesi ve adli tıp uzmanlık eğitiminin kalitesinin artırılması için kullanılabileceği ortaya konmuştur.
İndirmeler
Kaynaklar
Yılmaz, N.D. Tıp Öğrencilerinin Öğrenme İklimi Algılarının; Akademik öz yeterlik, hekimlik mesleğine yönelik tutum ve akademik başarı açısından incelenmesi (Doktora Tezi). İzmir, Ege Üniversitesi; 2010.
Balkan A. Hemşirelik yüksekokulu öğrencilerinin klinik öğrenme iklimi algılarının akademik başarıya etkisinin değerlendirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). Ankara, Hacettepe Üniversitesi; 2015.
Roff S, McAleer S. What is educational climate? Med Teach. 2001;23(4):333-334. https://doi.org/10.1080/01421590120063312 DOI: https://doi.org/10.1080/01421590120063312
Yılmaz ND. Mezuniyet sonrası tıp eğitiminde: Öğrenme ortamı ve öğrenme iklimi. Türkiye Klinikleri J Med Educ-Special Topics 2016;1:1-7.
Kara CO, Gürpınar E. Ters yüz sınıf uygulamasında klinik öğrenme ikliminin değerlendirilmesi. Tıp Eğitimi Dünyası. 2018; 17(53), 24-40. https://doi.org/10.25282/ted.433132 DOI: https://doi.org/10.25282/ted.433132
Zeybek V, Acar K, Kurtuluş Dereli A, Kara CO. Yapılandırılmış senaryo eşliğinde maket üzerinde adli ölü muayenesi eğitiminin değer¬lendirilmesi. Adli Tıp Bülteni. 2018; 23, 6- 12. doi: 10.17986/blm.2018136913 DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2018136913
Terzi C. Dünyada ve Türkiye’de Tıpta Uzmanlık Eğitimi, I. Tıpta Uzmanlık Eğitimi Programlama Uygulama Değerlendirme Çalıştayı Eğitim Notları, TTB UDEK UYEK, 5-10 Kasım 2004 Ankara; 2004.
WFME. Quality Improvement In Postgraduate Medical Education: Task Force On Defining International Standards In Postgraduate Medical Education, Report Of The Working Party. Copenhagen; 2001.
Balcıoğlu H. Tıpta uzmanlık öğrencilerinin eğitim ortamı algılamaları ve buna etkili faktörlerin değerlendirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). Ankara, Ankara Üniversitesi;2008.
Atılgan B, Taşdelen Teker G, Sezer S, Yeşiltepe M, Odabaşı O. HÜTF’nde tıpta uzmanlık öğrencilerinin klinik eğitim ortamlarına ilişkin algılarının değerlendirilmesi. STED/Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi. 2020; 29(1), 44-53. DOI:10.17942/sted.617927 DOI: https://doi.org/10.17942/sted.617927
Genn JM. AMEE medical education guide no. 23 (part 1): Curriculum, environment, climate, quality and change in medical education a unifying perspective. Medical Teacher 2001;23(4):337- 344. DOI: 10.1080/01421590120063330 DOI: https://doi.org/10.1080/01421590120063330
Mohanna K, Cottrell E, Chambers R, Wall D, editors. Teaching made easy: a manual for health professionals. 3rd ed. Radcliffe Publishing; 2011.
Harden RM, editör. Educational Environment. A practical guide for medical teachers. 4th Ed. Elsevier; 2011.
Aktaş EÖ. Adli tıp uzmanlık eğitimi gelişmeler ve değişiklikler. Adli Tıp Bülteni. 2015; 20(3). doi: 10.17986/blm.2015314254 DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2015314254
Roff S, McAleer S, Skinner A. Development and validation of an instrument to measure the postgraduate clinical learning and teaching educational environment for hospital-based junior doctors in the UK. Medical Teacher. 2005; 27, 326–331. https://doi.org/10.1080/01421590500150874 DOI: https://doi.org/10.1080/01421590500150874
Sezi̇k M, Savran M, Kara CO, Ali̇moğlu M. Assessment of hospital educational environment perceptions of obstetrics and gynecology residents in specialty and subspecialty training. Tıp Eğitimi Dünyası. 2020; 64-75. https://doi.org/10.25282/ted.593420 DOI: https://doi.org/10.25282/ted.593420
Kasap H, Akar T, Demirel B, Dursun AZ, Sarı S, Özkök A, Aydemir Önder. Tıbbi uygulama hatası riski yüksek olan uzmanlık dallarının tıpta uzmanlık sınavında tercih edilme önceliklerinin yıllara göre değişimi. Adli Tıp Bülteni. 2015; 20(1), 34-37. https://doi.org/10.17986/blm.2015110917. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2015110917
Chan CYW, Sum MY, Lim WS, Chew NWM, Samarasekera DD, Sim K. Adoption and correlates of Postgraduate Hospital Educational Environment Measure (PHEEM) in the evaluation of learning environments– A systematic review, Medical Teacher. 2016; 38:12, 1248-1255. DOI: 10.1080/0142159X.2016.1210108 DOI: https://doi.org/10.1080/0142159X.2016.1210108
Flaherty GT, Connolly R, O’Brien T. Measurement of the postgraduate educational environment of junior doctors training in medicine at an Irish university teaching hospital. Ir J Med Sci. 2016; 185, 565–571. https://doi.org/10.1007/s11845-015-1303-8 DOI: https://doi.org/10.1007/s11845-015-1303-8
Sarıkaya S, Kadıoğlu A. TÜAK/Türkiye ESRU Asistan El Kitabı. 2. Baskı. İstanbul, Türk Üroloji Derneği; 2017.
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı Asistan El Kitabı;2019-2020. http://anestiyoloji.medicine.ankara.edu.tr/wp-content/uploads/sites/770/2015/11/Asistan-El-Kitabi-2019-2020.pdf
Camargo A, Liu L, Yousem DM. Sexual harassment in radiology. J Am Coll Radiol. 2017;14(8):1094–9. https://doi.org/10.1016/j.jacr.2017.02.054 DOI: https://doi.org/10.1016/j.jacr.2017.02.054
Chrysafi P, Simou E, Makris M, Malietzis G, Makris GC. Bullying and sexual discrimination in the Greek health care system. J Surg Educ. 2017;74(4):690–7. https://doi.org/10.1016/j.jsurg.2016.12.005 DOI: https://doi.org/10.1016/j.jsurg.2016.12.005
Kerr H, Armstrong L, Cade J. Barriers to becoming a female surgeon and the influence of female surgical role models. Postgr Med J. 2016;92(1092):576–80. http://dx.doi.org/10.1136/postgradmedj-2015-133273 DOI: https://doi.org/10.1136/postgradmedj-2015-133273
Young-Shumate L, Kramer T, Beresin E. Pregnancy during graduate medical training. Acad Med. 1993;68(10):792–9. https://doi.org/10.1097/00001888-199310000-00019 DOI: https://doi.org/10.1097/00001888-199310000-00019
Garrison CB. The lonely only: Physician reflections on race, bias, and residency program leadership. Fam Med. 2019;51(1):59–60. DOI: 10.22454/FamMed.2019.339526 DOI: https://doi.org/10.22454/FamMed.2019.339526
Eyigör H, Can İH, İncesulu A, Şenol Y. Women in otolaryngology in Turkey: Insight of gender equality, career development and work-life balance. American Journal of Otolaryngology. 2020; 41(1), 102305. https://doi.org/10.1016/j.amjoto.2019.102305 DOI: https://doi.org/10.1016/j.amjoto.2019.102305
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2021 Volkan Zeybek- Mehmet Cavlak- Cüneyt Orhan Kara- Ali Rıza Tümer- Kemalettin Acar
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
