Anahtar Kelimeler
arıza
bilirkişi
maluliyet
özürlülük
Nasıl Atıf Yapılır
Öz
Çalışmamızda; maluliyet raporu düzenlenmesinde yürürlükte olan yönetmelik kapsamındaki cetvellerin eksikliklerinin vurgulanması ve bu eksikliklere bağlı olarak bilirkişilerin karşılaştıkları sorunlar değerlendirilerek çalışmamız ile uluslararası nitelikte yeni bir düzenleme yapılması gerektiğine dikkat çekmek ve yapılacak olan yeni düzenlemeye rehberlik etmek amaçlandı. … Adli Tıp Anabilim Dalına 2015-2016 yılları arasında maluliyet istemi ile başvuran olguların bilirkişi raporları incelendi. Maluliyeti olduğu saptanan olguların “Meslekte Kazanma Gücü Kayıp Oranı Tespit Cetvelleri” (MKGKOTC) kullanılarak hazırlanan maluliyet raporlarında belirlenmiş oranlar “Özür Oranları Cetveli” ile yeniden hesaplandı ve maluliyet oranları ve özür oranları karşılaştırıldı. Maluliyet saptanan 49 olguda toplam 94 arıza olduğu, ortopedik arızaların ön plana çıktığı görüldü. Arızalar Özür Oranları Cetveli’ne göre yeniden değerlendirildiğinde; pelvis-alt ekstremite, baş, yüz, omurga, iç organ ve kulak arızalarının bu cetvelden elde edilen oranları ile MKGKOTC’den elde edilen oranları arasında anlamlı farklılık saptanmadı (sırasıyla; p:0.241, 0.117, 0.083, 0.285, ~1, 0.317). Üst ekstremite ve göz arızalarında ise iki cetvel arasında hesaplanan oranlar arasında anlamlı farklılık saptandı (sırasıyla; p:0.002, 0.034). Sonuç olarak; maluliyet değerlendirmelerinde halen kullanılmakta olan yönetmelik ve cetveller ile uygulamaların hukuki ve sosyal anlamda mağduriyetlere yol açmaması ve bilirkişi raporlarının bilimsel, objektif, güvenilir ve tarafları ikna edici şekilde hazırlanması için günümüz tıp gelişimine uygun, işlevsel, tüm kurumlarca kabul görecek ve güncellenebilir yeni bir düzenlemenin yapılması gerektiği ve süreçte maluliyet oranı değerlendirmesinde Özür Oranları Cetvelinden de faydalanılabileceği değerlendirildi.
Referanslar
Kabasakal Z, Girli A. Üniversite öğrencilerinin kadına yönelik şiddet hakkındaki görüşlerinin, deneyimlerinin bazı değişkenler ve yaşam doyumu ile ilişkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2012;14(2):105-123.
United Nations. Declaration on the elimination of violence against women. New York : UN, 1993. http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs239/en/. (erişim tarihi:02.10.2018)
Silva CD, Gomes VLO, Oliveira DC, Marques SC, Fonseca AD, Martins SR. Social representation of domestic violence against women among Nursing Technicians and Community Agents. Rev Esc Enferm USP. 2015; 49(1):22-29. https://doi.org/10.1590/S0080-623420150000100003.
Hinchberger PA. Violence against female student nurses in the workplace. Nursing Forum. 2009; 44(1):37-46. https://doi.org/10.1111/j.1744-6198.2009.00125.x
Ortabag T, Ozdemir S, Bebis H, Ceylan S. Perspectives of young adult men regarding violence against women: A cross-sectional study from Turkey. J Fam Viol. 2014; 29:665-674. https://doi.org/10.1007/s10896-014-9617-2
Güneri SE. Üniversite Öğrencilerinin Kadına Uygulanan Şiddete Yönelik Tutumlarının Belirlenmesi. Turkiye Klinikleri J Obstet Womens Health Dis Nurs-Special Topics. 2016;2(2):49-56.
Taft AJ, Small R, Hegarty KL, Lumley J, Watson LF, Gold L. MOSAIC (Mothers' Advocates in the Community): protocol and sample description of a cluster randomised trial of mentor mother support to reduce intimate partner violence among pregnant or recent mothers. BMC Public Health. 2009;27(9):159. https://doi.org/10.1186/1471-2458-9-159.
Pallitto CC, Garcia-Moreno C, Jansen H AFM, Ellsberg M, Heise L, Watts C. Intimate partner violence, abortion, and unintended pregnancy: Results from the WHO multi-country study on women’s health and domestic violence. International Journal of Gynecology & Obstetrics. 2013; 120(1), 3-9. https://doi.org/10.1016/j.ijgo.2012.07.003.
T.C. Başbakanlık, Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2009). Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet. Ankara: T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü Yayınları). http://www.hips.hacettepe.edu.tr/TKAA2008-AnaRapor.pdf (erişim tarihi:02.10.2018)
Krug EG, Dahlberg LL, Mercy JA. World report on violence and health. Geneva, World Health Organization, 2002.
Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu. Aile içi şiddetin sebep ve sonuçları. Aile Araştırma Kurumu Yayınları. Ankara, 1995.
Altınay AG, Arat Y. (2008). Türkiye’de kadına yönelik şiddet. İstanbul: Punto Baskı Çözümler. http://www.ceidizleme.org/ekutuphaneresim/dosya/559_1.pdf (erişim tarihi:30.10.2018)
Kaplan S, Akalın A, Pınar G, Yılmazer T. Hemşirelik öğrencilerinin kadına yönelik aile içi şiddet ve aile içi şiddette mesleki rollerine ilişkin tutumları. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik E-Dergisi. 2014;2(1):26-35.
Kanbay Y, Işık E, Yavuzaslan M, Keleş S. Hemşirelik öğrencilerinin kadına yönelik aile içi şiddetle ilgili görüş ve tutumlarının belirlenmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 2012;1(2):107-19.
Çelik AS, Pasinlioğlu T, Tan G, Koyuncu H. Üniversite öğrencilerinin cinsiyet eşitliği tutumlarının belirlenmesi. F N Hem Derg. 2013;21(3):181-6
Burt K, Scott J. Parent and adolescent gender role attitudes in 1990’s Great Britain. Sex Roles. 2002; 46(7/8), 239-245. https://doi.org/10.1023/A:1019919331967
Khalid R, Hanon Frieze, I. Measuring perceptions of gender roles: the IAWS for Pakistanis and U.S. immigrant populations. Sex Roles. 2004;51(5/6),293-300. https://doi.org/10.1023/B:SERS.0000046613.99273.22
Kodan S. Evli bireylerin evlilik kalitesi toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin tutumları ve yaşam doyumları arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Eğitim Bilimleri Ensitütüsü, Atatürk Üniversitesi, Erzurum, 2013.
Kulik L. The impact of ethnic origin and gender on perceptions of gender roles: the Israeli experience. Journal of Social Behaviour and Personality. 1995;10(6), 199-214.
O’Sullivan, S. All changed, changed alterly!? Gender roles attitudes and the feminisation of the Irish labour force. Women's Studies International Forum. 2012; 35, 223–232. https://doi.org/10.1016/j.wsif.2012.03.020
Stewart, TL, Knippenberg M, Lippman MW, Hermsen B, Joly, J, Harris KR. The influence of attitudes toward women on the relative individuation of women and men in the Netherlands. Psychology of Women Quarterly. 2004;28:240-245. https://doi.org/10.1111/j.1471.
Yılmaz DV, Zeyneloğlu S, Kocaöz S, Kısa S, Taşkın L, Eroğlu K. Üniversite öğrencilerinin toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin görüşleri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 2009; 6(1):775-92.
Çetinkaya SK. Üniversite Öğrencilerinin Şiddet Eğilimlerinin Ve Toplumsal Cinsiyet Rollerine İlişkin Tutumlarının İncelenmesi. Nesne Psikoloji Dergisi (NPD). 2013, 1(2):221-43. https://doi.org/10.7816/nesne-01-02-02
Vefikuluçay D, Zeyneloğlu S, Eroğlu K, Taşkın L. Kafkas üniversitesi son sınıf öğrencilerinin toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin bakış açıları. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2007; 26-38.
Yiğitalp G, Ertem M, Özkaynak V. Üniversite öğrencilerinin şiddet konusunda deneyimleri ve bu konudaki görüşleri. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni. 2007:6(2):131-6.
Türkiye'de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması. Elma Teknik Basım Matbaası. T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara: 2009.
PIAR-Gallup (1992). “Türk Kadınının Gündemi”. Araştırma Raporu. T.C. Başbakanlık, Ankara.
Tunçel EK, Dündar C, Peşken Y. Ebelik ve hemşirelik öğrencilerinin aile içi şiddet konusunda bilgi ve tutumlarının değerlendirilmesi. Genel Tıp Dergisi. 2007;17(2):105-10.
Gömbül Ö, Buldukoğlu K. Hemşirelerin kadın ve kadına yönelik eş şiddetine ilişkin görüşleri. Kriz Derg. 1997;5:103-14. https://doi.org/10.1501/Kriz_0000000010
Weiss SJ, Ernst AA, Blanton D, Sewell D, Nick TG. EMT domestic violence knowledge and the results of an educational intervention. Am J Emerg Med. 2000;18:168-71. https://doi.org/10.1016/S0735-6757(00)90011-1
Cann K, Withnell S, Shakespeare J, Doll H, Thomas J. Domestic violence: a comparative survey of levels of detection, knowledge, and attitudes in healthcare workers. Public Health. 2001;115:89-95. https://doi.org/10.1038/sj.ph.1900749
Sevencan F. Kadına Yönelik Şiddetin Kadının Öğrenim Durumu Açısından İrdelenmesi. Turkiye Klinikleri J Public Health-Special Topics. 2016;2(2):22-6.
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Telif Hakkı (c) 2020 Adli Tıp Bülteni