İzmir ve Çevre İllerde Meydana Gelen Ateşli Silah Yaralanmasına Bağlı Çocukluk Çağı Ölümleri
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.2020.v25i1.1362Anahtar Kelimeler:
Çocuk, Ateşli Silah, Ölüm, Adli OtopsiÖz
Giriş ve Amaç: Bu çalışmada 01.01.2006-31.12.2015 tarihleri arasında İzmir ili ve çevre illerde meydana gelen 18 ve altındaki yaş grubunda ateşli silah yaralanmasına bağlı ölüm olaylarının sosyodemografik özeliklerinin incelenerek elde edilen verilerin ülkemizde ve dünyada yapılan benzer çalışmalarla karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda İzmir ve çevresinde meydana gelen ateşli silah yaralanmasına bağlı ölümler retrospektif olarak taranmış ve bu olguların 114’ünün (%6.07) 18 ve daha küçük yaşta olduğu görülmüştür. Olgular ölümün meydana geldiği yer ve zaman, cinsiyet, yaş, orijin, mevsim, ay, yıl, silahın türü, mermi giriş sayısı, atış mesafesi, elde edilen mermi çekirdeğinin yapısı, mermi giriş yeri, olayda kullanılan silahın kime ait olduğu, alınan örneklerin toksikoloji sonuçları ve ölüm nedeni ile failin kim olduğu gibi özellikler açısından değerlendirilmiştir.
Bulgular: Olguların yaşları 1 ile 18 arasında değişmekte olup, 79'u (%69.3) olgu erkek, 35'i (%30.7) kadın bulundu. 39 olguda (%34.2) tabanca, 75 olguda (%65.8) av tüfeği kullanıldığı tespit edildi. Orijinlere bakıldığında; 37 olgu (%32.5) ile cinayetler ilk sırada yer aldığı görüldü. Ölümlerin en sık kış mevsiminde (n:32, %28.1) oluştuğu tespit edildi. Olguların en fazla (n:48, %42.1) köy/kasaba gibi kırsal bölgelerde ve olayın gerçekleştiği yerin en fazla (n:54, %47.4) ev olduğu görüldü. 35 olguda (%30.7) olayda kullanılan silahın kişinin babasına ait olduğu görüldü.
Sonuç: Evlerde bulundurulan ateşli silahların çocukluk çağı ölümlerine yol açtığı görülmektedir. Toplumumuzun, çocukların ateşli silahlara kolayca ulaşmaları halinde yaralanma ve ölüm olaylarının kolayca meydana gelebileceği, bu nedenle çocuklu evlerde mümkün olduğunca ateşli silah bulundurulmaması gerektiği, çocukların oyuncak dahi olsa silahlara özendirilmemesinin bu konuda faydalı olacağını düşünmekteyiz.
İndirmeler
Kaynaklar
Turla A, Yaycı N. Adli Tıp Kurumu Trabzon Grup Başkanlığı’ndaki ateşli silah ile ölüm olgularının değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi 2001; 15(2): 29-35.
Toka H. Eskişehir ilinde 1999-2008 yılları arasında ateşli silah yaralanmasına bağlı ölüm olgularının retrospektif değerlendirilmesi (Uzmanlık Tezi). Eskişehir; Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı, 2011.
The Built Environment and Children’s Health. http://www.cdc.gov/ncipc/factsheets/childh.htm, Erişim Tarihi 26.4.2016.
Demirci Ş, Doğan KH, Deniz İ ve ark. Konya’da çocukluk çağında meydana gelen ateşli silah yaralanmasına bağlı ölümler. Adli Tıp Bülteni 2009; 14(1): 22-9. https://doi.org/10.17986/blm.2009141686. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2009141686
Kır MZ, Ketenci HÇ, Başbulut AZ ve ark. Erzurum’da ateşli silah yaralanmasına bağlı ölümlerin değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi 2012; 26(1): 27-37. https://doi.org/10.5505/adlitip.2012.92408. DOI: https://doi.org/10.5505/adlitip.2012.92408
Grossman DC, Reay DT, Baker SA. Self-inflicted and unintentional firearm injuries among children and adolescents: the source of the firearm. Arch Pediatr Adolesc Med 1999; 153: 875-8. https://doi.org/10.1001/archpedi.153.8.875. DOI: https://doi.org/10.1001/archpedi.153.8.875
Hemenway D, Solnick SJ. Children and unintentional firearm death. Hemenway and Solnick Injury Epidemiology 2015: 2-26. https://doi.org/10.1186/s40621-015-0057-0. DOI: https://doi.org/10.1186/s40621-015-0057-0
Karagöz YM, Karagöz SD, Atılgan M ve ark. Ateşli silah yaralanmasına bağlı 133 ölüm olgusunun incelenmesi. Adli Tıp Bülteni 1996; 1(3): 122-6. https://doi.org/10.17986/blm.199613149. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.199613149
Bozkurt İ. Diyarbakır'da 2009-2014 yılları arasında meydana gelen ateşli silah yaralamasına bağlı ölümlerin irdelenmesi (Uzmanlık Tezi). Diyarbakır; Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı, 2015.
Tuan WJ. Frey JJ. Wisconsin firearm mortality, 2000-2014. WMJ 2017; 116(4): 194-200.
Şam B, Kaya EA, Özdemir M ve ark. İstanbul'da 2003-2007 yılları arasında gerçekleşmiş ateşli silah yaralanmasına bağlı ölümler. 1. Uluslararası Avrasya Adli Bilimler Kongresi Bildiri Kitabı, İstanbul, 2008.
Cingöz G. Aydın ilinde ateşli silah yaralanmasına bağlı ölümler (Uzmanlık Tezi). Aydın; Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı, 2010: 9. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2010153712
Türkoğlu A, Tokdemir M, Tunçez FT ve ark. Elazığ'da 2010-2012 yılları arasında otopsisi yapılan ateşli silahlara bağlı ölümlerin değerlendirilmesi. Adli Tıp Bülteni 2012; 17(3): 8-14. https://doi.org/10.17986/blm.201217311. DOI: https://doi.org/10.17986/blm.201217311
Choi PM, Hong C, Bansal S et al. Firearm injuries in the pediatric population: A tale of one city. J Trauma Acute Care Surg 2016; 80(1): 64-9. https://doi.org/10.1097/TA.0000000000000893. DOI: https://doi.org/10.1097/TA.0000000000000893
Erkol Z, Çolak B, Yaycı N ve ark. Kahramanmaraş’ta meydana gelen ateşli silah yaralanmasına bağlı ölümler. Adli Tıp Dergisi 2011; 25(1): 1-10.
Dowd MD, Sege RD. Firearm-related injuries affecting the pediatric population. Pediatrics 2012; 130(5): 1416-23. https://doi.org/10.1542/peds.2012-2481. DOI: https://doi.org/10.1542/peds.2012-2481
Gören S, Subaşı M, Tıraşçı Y ve ark. Firearm-related mortality: A review of four hundred-forty four deaths in Diyarbakir, Turkey between 1996 and 2001. Tohoku J Exp Med 2003; 201: 139-45. https://doi.org/10.1620/tjem.201.139. DOI: https://doi.org/10.1620/tjem.201.139
Solarino B, Nicoletti EM, Di Vella G. Fatal firearm wounds: A retrospective study in Bari (Italy) between 1988 and 2003. Forensic Sci Int 2007; 168: 95-101. https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2007.01.023. DOI: https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2007.01.023
Eber GB, Annest JL, Mercy JA et al. Nonfatal and fatal firearm-related injuries among children aged 14 years and younger: United States, 1993–2000. Pediatrics 2004; 113(6): 1686-92. https://doi.org/10.1542/peds.113.6.1686. DOI: https://doi.org/10.1542/peds.113.6.1686
Health, United States, 1996-1997 and Injury Chartbook. http://www.cdc.gov/nchs/data/hus/hus96_97.pdf, Erişim Tarihi:03.02.2018.
Singh BP, Singh RP. Shotgun shooting in northern India--a review (1980-1999). Forensic Sci Int 2005; 150(1): 103-11. https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2004.09.126. DOI: https://doi.org/10.1016/j.forsciint.2004.09.126
Stone IC. Characteristics of firearms and gunshot wounds as markers of suicide. The American Journal of Forensic Medicine and Pathology 1992; 13(4): 275-80. https://doi.org/10.1097/00000433-199212000-00001. DOI: https://doi.org/10.1097/00000433-199212000-00001
Druid H. Site of entrance wound and direction of bullet path in firearm fatalities as indicators of homicide versus suicide. Forensic Science International 1997; 88(2): 147-62. https://doi.org/10.1016/s0379-0738(97)00104-7. DOI: https://doi.org/10.1016/S0379-0738(97)00104-7
Avis SP. Suicidal gunshot wounds. Forensic Science International 1994; 67(1): 41-7. https://doi.org/10.1016/0379-0738(94)90410-3. DOI: https://doi.org/10.1016/0379-0738(94)90410-3
Faulkenberry JG, Schaechter J. Reporting on pediatric unintentional firearm injury--who's responsible. J Trauma Acute Care Surg 2015; 79(3 Suppl 1): 2-8. https://doi.org/10.1097/TA.0000000000000676. DOI: https://doi.org/10.1097/TA.0000000000000676
Okucu R. Ergenlik Çağı İntihar Girişimlerinde Psikososyal Etmenler, Gelişim Nörolojisi. İstanbul Üniversitesi, 1988.
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
