Anahtar Kelimeler
suç tekrarı
risk faktörleri
Nasıl Atıf Yapılır
Öz
Amaç: Suça sürüklenen çocukların tekrar suça sürüklenmesine ilişkin risk faktörlerinin belirlenmesi, tekrarlayan suça sürüklenmelerin önlenebilmesi için önem arz etmektedir. Mevcut çalışmanın amacı suça sürüklenen çocukların tekrar suça sürüklenmesini yor- dayan değişkenlerin belirlenmesidir. Bu bağlamda, tek bir defa suça sürüklenen çocuklar ile üç ve daha fazla suça sürüklenen çocukların karşılaştırılması yoluyla çocukların birçok kere suça sürüklenmesini yordayan faktörlerin ortaya çıkarılması hedeflenmektedir.
Gereç ve Yöntem: Suça sürüklenmiş çocukların tekrar suça sürüklenmelerini yordayan faktörlerin belirlenmesi amacıyla retrospektif belge taraması yapılarak İstanbul Adliyesi yargı çevresinde kurulu olan çocuk ve çocuk ağır ceza mahkemelerinde 2005-2015 yılları arasında yargılamaları yapılmış suça sürüklenen çocuklar hakkında yazılan sosyal inceleme raporları incelenmiştir. Üç veya daha fazla defa suça sürüklenen çocuklarla (n=200) rastgele seçilen ilk defa suça sürüklenen çocuklar (n=200) hakkında elde edilen veriler temel risk faktörlerine göre tasnif edilmiş ve tekrar suça sürüklenmeyi yordayan değişkenlerin tespiti için lojistik regresyon analizi kullanılmıştır.
Bulgular: Tekrar suça sürüklenme olgusunda, riskli davranışlarda bulunan akranların varlığı, internet kafede zaman geçirme davranışı, okulu bırakma gibi faktörlerin oldukça güçlü ölçüde etkisinin bulunduğu; bunun yanı sıra kardeş sayısı, ilk defa suça sürüklendiği yaş, aile içi paylaşım ve iletişimin zayıf olması ile madde kullanma öyküsünün bulunmasının da tekrardan suça sürüklenme ile ilişkili olduğu ortaya konulmuştur.
Sonuç: İlk defa suça sürüklenen ve 12-15 yaş grubunda bulunan çocukların, riskli davranış gösteren akranlarının olması, internet kafede vakit geçirmesi ve okulu bırakması halinde tekrar suça sürüklenme olasılığının oldukça yüksek olduğu anlaşılmıştır. Aile, toplum ve yetkili makamların özellikle çocuğun sağlıklı bir sosyal çevrede yetişebilmesi için gerekli tedbirleri alması gerek çocuğun gerekse de toplumun...
Referanslar
Kirk AR. Predictors of juvenile recidivism: Analysis of multiple factors associated with juvenile delinquency [dissertation]. Athens, Georgia: 2012; The University of Georgia.
Heilbrun K, Brock W, Waite D, Lanier A, Schmid M, Witte G, Keeney M, Westendorf M, Buinavert L, Shumate M. Risk factors for juvenile criminal recidivism: The postrelease community adjustment of juvenile offenders. Criminal Justice and Behavior 2000;27(3):275-291. https://doi.org/10.1177/0093854800027003001
Moffitt TE. Adolescence-limited and life-course-persistent antisocial behavior: A developmental taxonomy. Psychological Review 1993;100(4):674-701. https://doi.org/10.1037/0033-295X.100.4.674
Myner J, Santman J, Cappelletty GG, Perlmutter BF. Variables related to recidivism among juvenile offenders. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology 1998;42(1):65-80. https://doi.org/10.1177/0306624X98421006
Mulder E, Brand E, Bullens R, van Marle H. Risk factors for overall recidivism and severity of recidivism in serious juvenile offenders. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology 2011;55(1):118-135. https://doi.org/10.1177/0306624X09356683
Cottle CC, Lee RJ, Heilbrun K. The prediction of criminal recidivism in juveniles: A meta-analysis. Criminal Justice and Behavior 2001;28(3):367-394. https://doi.org/10.1177/0093854801028003005
Loeber R. Development and risk factors of juvenile antisocial behavior and delinquency. Clinical Psychology Review 1990;10(1):1-41. https://doi.org/10.1016/0272-7358(90)90105-J
Hill KG, Howell JC, Hawkins JD, Battin-Pearson SR. Childhood risk factors for adolescent gang membership: Results from the Seattle Social Development Project. Journal of Research in Crime and Delinquency 1999;36(3):300-322. https://doi.org/10.1177/0022427899036003003
Loeber R, Farrington DP. Young children who commit crime: Epidemiology, developmental origins, risk factors, early interventions, and policy implications. Development and Psychopathology 2001;12(4):737-762. https://doi.org/10.1017/S0954579400004107
Cuevas CA, Finkelhor D, Turner HA, Ormrod RK. Juvenile delinquency and victimization: A theoretical typology. Journal of Interpersonal Violence 2007;22(12):1581-1602. https://doi.org/10.1177/0886260507306498
Grunwald HE, Lockwood B, Harris PW, Mennis J. Influences of neighborhood context, individual history and parenting behavior on recidivism among juvenile offenders. Journal of Youth and Adolescence 2010;39(9):1067-1079. https://doi.org/10.1007/s10964-010-9518-5
Schwalbe CS, Fraser MW, Day SH, Cooley V. Classifying juvenile offenders according to risk of recidivism: Predictive validity, race/ethnicity, and gender. Criminal Justice and Behavior 2006;33(3):305-324. https://doi.org/10.1177/0093854806286451
Sampson RJ, Laub JH. Life‐course desisters? Trajectories of crime among delinquent boys followed to age 70. Criminology 2003;41(3):555-592. https://doi.org/10.1111/j.1745-9125.2003.tb00997.x
Riley D. Time and crime: The link between teenager lifestyle and delinquency. Journal of Quantitative Criminology 1987;3(4):339-354. https://doi.org/10.1007/BF01066835
Mahoney JL, Stattin H. Leisure activities and adolescent antisocial behavior: The role of structure and social context. Journal of Adolescence 2000;23(2):113-127. https://doi.org/10.1006/jado.2000.0302
Yates TM, Tracy AJ, Luthar SS. Nonsuicidal self-injury among" privileged" youths: Longitudinal and cross-sectional approaches to developmental process. Journal of Consulting and Clinical psychology 2008;76(1):52-62. https://doi.org/10.1037/0022-006X.76.1.52
Matsumoto T, Yamaguchi A, Chiba Y, Asami T, Iseki E, Hirayasu Y. Patterns of self‐cutting: A preliminary study on differences in clinical implications between wrist‐and arm‐cutting using a Japanese juvenile detention center sample. Psychiatry and Clinical Neurosciences 2004;58(4):377-382. https://doi.org/10.1111/j.1440-1819.2004.01271.x
Plantz MC, Garbarino J. Child abuse and juvenile delinquency: What are the links? In Troubled youth, troubled families. 1st edition, Routledge, 2017: (pp. 27-40).
Kempf-Leonard K, Johansson P. Gender and runaways: Risk factors, delinquency, and juvenile justice experiences. Youth Violence and Juvenile Justice 2007;5(3): 308-327. https://doi.org/10.1177/1541204007301293
Reynolds AJ, Temple JA, Robertson DL, Mann EA. Long-term effects of an early childhood intervention on educational achievement and juvenile arrest: A 15-year follow-up of low-income children in public schools. Jama 2001;285(18):2339-2346. https://doi.org/10.1001/jama.285.18.2339
Hirschfield P. Another way out: The impact of juvenile arrests on high school dropout. Sociology of Education 2009;82(4):368-393. https://doi.org/10.1177/003804070908200404
Ryan JP, Williams AB, Courtney ME. Adolescent neglect, juvenile delinquency and the risk of recidivism. Journal of Youth and Adolescence 2013;42(3):454-465. https://doi.org/10.1007/s10964-013-9906-8
Tolman RM, Weisz A. Coordinated community intervention for domestic violence: The effects of arrest and prosecution on recidivism of woman abuse perpetrators. Crime & Delinquency 1995;41(4):481-495. https://doi.org/10.1177/0011128795041004007
Dutton DG, Kropp PR. A review of domestic violence risk instruments. Trauma, Violence,&Abuse 2000;1(2):171-181. https://doi.org/10.1177/1524838000001002004
Quinn WH, Van Dyke DJ. A multiple family group intervention for first‐time juvenile offenders: Comparisons with probation and dropouts on recidivism. Journal of Community Psychology 2004;32(2):177-200. https://doi.org/10.1002/jcop.10085
Contreras L, Molina V, del Carmen Cano M. In search of psychosocial variables linked to the recidivism in young offenders. European Journal of Psychology Applied to Legal Context 2011;3(1).
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.