Suça Sürüklenen Çocuklar ile İkamet Yeri, Suç Yeri ve Suç Türü İlişkisi: İstanbul Adliyesi 2. Çocuk Mahkemesi Örneklemi
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.2017229415Anahtar Kelimeler:
suça sürüklenen çocuklar- Suça sürüklenen çocuklar- ikamet yeri- suç yeri- suç türü- suç önlemeÖz
Amaç: Çocukların suça sürüklenmesinde çevresel nedenlerin, bireysel nedenlerden daha ön planda olmasına bağlı olarak çocukların suça sürüklenmesiyle ilgili yapılan çalışmalarda mekân araştırmaları önem kazanmıştır. Bu çalışmada suça sürüklenmenin yoğun olduğu yerleşim birimlerini tespit etmek, bu mahallelerde hangi suç tipine daha çok yönelim olduğunu ve çocukların yaşadığı yer ile suça sürüklendiği yer arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amaçlanmaktadır. Bu çalışmadan elde edilecek bulgular ile suça sürüklenmenin yoğun olarak yaşandığı mahallelerde yapılması gereken önleme çalışmalarına ışık tutmak hedeflenmektedir.
Gereç ve Yöntemler: İstanbul Adliyesi’nde görev yapan yedi çocuk mahkemesinden biri olan 2. Çocuk Mahkemesi’nde 2015 yılında sonuçlandırılmış 520 gerekçeli karardan ulaşılan 668 suça sürüklenen çocuk incelenmiştir. Verilerin frekans ve yüzdelik dağılımının tespiti için betimleyici analiz, kategorik değişkenlerin birbiriyle ilişkisini değerlendirmek için ki kare testi kullanılmıştır.
Bulgular: Olguların %90’ı erkek olup, %76.5’i, 15–18 yaş aralığındadır. Suç türlerinin dağılımına bakıldığında mala karşı suçların (%62) daha yoğunluklu olduğu görülmektedir. Suç yeri dağılımına bakıldığında, Fatih (%27.5), Şişli (%19.3) ve Beyoğlu (%15.3) ilçelerinin önde geldiği belirlenmiştir. Suça sürüklenen çocukların ikamet ettikleri ilçeler sıralamasında da Fatih ilçesinin (%19) ilk sırada yer aldığı, ardından Beyoğlu (%13.5), Kâğıthane (%11.4) ve Eyüp (%9.7) ilçelerinin geldiği saptanmıştır. Mahalle bazında inceleme yapıldığında, Beyoğlu İlçesine bağlı İstiklal Mahallesi birinci sırada gelmektedir. Yapılan ki kare analizlerinde suç türü ile suç yerinin, ikamet yeri ile suç yerinin, ikamet yeri ile suç türünün istatistiksel olarak anlamlı şekilde birbirinden farklılaştığı görülmüştür.
Sonuç: Çalışmada suç yeri, suç türü ve ikamet yerinin beraber değerlendirilmesi sonucu İstanbul Adliyesi yargı çevresinde yer alan Fatih İlçesinin her suç türü için çocukların hem ikamet ettikleri hem de suça sürüklendikleri yer olarak en ön sırada yer aldığı görülmektedir. Yaşanılan mahalle düzeyinde incelendiğinde bazı mahallelerde bilhassa tek bir suç türünün ön plana çıktığı tespit edilmiştir.
İndirmeler
Kaynaklar
UNICEF Türkiye. Sosyal Çalışma Görevlileri için Eğitim Kitabı. 1. Baskı, Ankara, 2013: 17.
Çoşar Y. Kentleşen Türkiye’de çocuk suçluluğu. TBB Dergisi 2005;56:281-327.
Altunbaş U. İstanbul’da suça sürüklenen çocukların yaşadığı mahallelerde arazi değerleri. Planlama 2014;24(3):182-188. https://doi.org/10.5505/planlama.2014.21939
Danış MZ, Şahbikan İ. Suça sürüklenmiş çocukların yeniden toplumsallaşma sürecinde ve insan hakları bağlamında sosyal hizmet yaklaşımlarının yeri ve önemi. Tarih Okulu Dergisi (TOD) 2014;18:627-651. https://doi.org/10.14225/Joh529 DOI: https://doi.org/10.14225/Joh529
Fowler E. The Encyclopedia of Criminology and Criminal Justice. 1st Ed. Albanese JS, editor. John Wiley & Sons, Inc.; 2014. https://doi.org/10.1002/9781118517383.wbeccj515 DOI: https://doi.org/10.1002/9781118517383.wbeccj515
Kirk AR. Predictors of juvenile recidivism: Analysis of multiple factors associated with juvenile delinquency [dissertation]. Athens, Georgia: The University of Georgia; 2012.
Kamer VK. Mükerrir suçluluğa sosyolojik bakış. Adalet Dergisi 2013;45:1-16. DOI: https://doi.org/10.5578/JSS.7928
Top K. Suça itilen çocuklarda akıl ve ruh sağlığı problemlerinin yaygınlığı ve çeşitliliği [unpublished master’s thesis]. [İstanbul]: Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü; 2010.
Bayındır N, Özel A, Köksal E. Çocuk suçluluğu demografisi: Kütahya şehri örneği. Polis Bilimleri Dergisi 2007;9(1-4):95-108.
Topçuoğlu T. Çocuk suçluluğu ve gelişimsel (risk-odaklı) suç önleme. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi 2014;16:217-226. DOI: https://doi.org/10.18493/kmusekad.65953
Güvenlik birimine suça sürüklenme ile gelen veya getirilen çocuk sayısı url: http://www.tuik.gov.tr/PreIstatistikTablo.do?istab_id=1623
Bradshaw W, Roseborough D, Umbreit MS. The effect of victim offender mediation on juvenile offender recidivism: A meta-analysis. Conflict Resolution Quarterly 2006;24(1):87-98. https://doi.org/10.1002/crq.159 DOI: https://doi.org/10.1002/crq.159
Karasu MA. Türkiye’de kentleşme dinamiklerinin suça etkisi. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 2008;57(4):255-281. DOI: https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000001555
Hancı İH, Aktaş EÖ, Akçiçek E. İç göçlerin çocuk suçluluğuna etkisi. Eğitim Dergisi, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayını 1996;1:173-183.
Aksak P, Çalışkan V. Çanakkale kentinde mala karşı işlenen suçların coğrafi dağılış özelliklerinin incelenmesi. Marmara Coğrafya Dergisi 2010;22:245-275.
Grunwald HE, Lockwood B, Harris PW, Mennis J. Influences of neighborhood context, individual history and parenting behavior on recidivism among juvenile offenders. J Youth Adolescence 2010;39:1067–1079. https://doi.org/10.1007/s10964-010-9518-5 DOI: https://doi.org/10.1007/s10964-010-9518-5
Tonry M, Farrington DP. Strategic approaches to crime prevention. Crime & Just. 1995;19:1-20. available at http://scholarship.law.umn.edu/faculty_articles/483. DOI: https://doi.org/10.1086/449228
Özden PP, Ün KH, İnce Y. Kentsel suç, mekân ve dönüşüm: Üsküdar ve Fatih ilçeleri üzerinden sorgulama. url: http://www.academia.edu/5706516/Kentsel_Suç_Mekan_ve_Dönüşüm_Üsküdar_ve_Fatih_İlçeleri_Üzerinden_Sorgulama
Gürbüz M, Karabulut M. Adana Beş Ocak polis karakolu sorumluluk bölgesinde çocuk suçlarının coğrafi bilgi sistemleri ile haritalandırılması ve analizi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2007;16(1):331-346.
Gönültaş BM, Hilal A. Çocuk suçluluğunda göç faktörü: Adana örneği. Adli Tıp Dergisi 2012;26(3):156-164. https://doi.org/10.5505/adlitip.2012.86158 DOI: https://doi.org/10.5505/adlitip.2012.86158
Zeren C, Arslan MM, Yengil E, Karanfil R, Akçan R, Oksuz M. Socio-demograghic characteristics of juvenile delinquents in Turkey. The Journal of Forensic Psychiatry & Psychology 2013;24(6):688-698. https://doi.org/10.1080/14789949.2013.841972 DOI: https://doi.org/10.1080/14789949.2013.841972
Gönültaş BM. Adana ilinde mala ve şahsa karşı suç işleyen çocukların sosyodemografik özelliklerinin ortaya konulması [unpublished master’s thesis]. [Adana]: Çukurova Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü; 2009.
Tamer H, Açıksarı Ö, Keten A, Karanfil R, Avşar A. Kahramanmaraş ilinde suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Adli Tıp Dergisi 2014;28(2):115-120. https://doi.org/10.5505/adlitip.2014.08760 DOI: https://doi.org/10.5505/adlitip.2014.08760
Fırat S, İltaş Y, Gülmen MK. Adana’da suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Adli Tıp Bülteni 2016;21(2):86-92. https://doi.org/10.17986/blm.2016220393 DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2016220393
Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, Boz B, Cenger CD, Acar K. Denizli ilinde 12-15 yaş arasındaki suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi 2009;2(1):8-14.
Tokdemir M, Kafadar H, Türkoğlu A, Düzer S, Şimşek C. 2005-2007 yılları arasında Elazığ ilindeki suça itilmiş çocukların sosyodemografik özellikleri. e-Journal of New World Sciences Academy 2008;3(4):154-158.
Baloğlu F. Kentsel yoksulluk: İstanbul’dan küçük bir kesit. Sosyoloji Konferansları Dergisi 2005;31:231-249.
Çakırer-Özservet Y. Çocuk dostu belediyecilik. İller ve Belediyeler Dergisi 2015;802:38-43.
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
