Moleküler genetiğin son yıllarda gösterdiği hızlı gelişim, babalık tayini davalarında kullanılan benzemezlik testleri arasına DNA analizinin de girmesine yol açmıştır. Bu test diğer benzemezlik testleri ile karşılaştırıldığında, ayrım gücü en yüksek olanıdır. Adli amaçlı DNA analizlerinin ülkemizde kullanımı için Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü ve Adli Tıp Kurumu 1993 yılı Mart ayından itibaren ortaklaşa bir çalışma başlatıldı. Bu çalışmanın kapsamında babalığın belirlenmesini amaçlayan benzemezlik testleri arasına DNA analizi eklendi. Söz konusu DNA analizi için Türk toplumunda allel ve genotip frekansları belirlenmiş olan altı genomik lokus seçildi. Bunlar HLADQA1, LDLR, GYPA, HBGG, D7S8 ve GC lokusları-dır. Genotip ve fenotip incelemeleri birlikte yürütülen 96 dosyanın 26’sında baba olduğu iddia olunan davalı dışlandı. Bu 26 dosyanın 12 tanesinde babalığın reddi yalnız DNA analizi ile mümkün oldu. Fenotip incelemesi ile babalığın reddi mümkün olmayan dosyaların üç tanesinde ilgili baba adaylarının baba olma olasılıkları yalnız fenotip testleri göz önüne alındığında % 99.90, % 99.87 ve % 99.82 olarak hesaplanmış olmasına rağmen DNA analizinin kullanımı ile bu kişiler dışlandı. DNA ve fe-notip analizleri ile baba adayının dışlanamadığı diğer 70 dosyanın 68’inde ise baba olma olasılığı %99.73 ve üzerinde bulundu. Bu sonuçlar babalığın belirlenmesi için kullanılan benzemezlik testleri arasında DNA analizlerinin kullanımının gerekliliğini gündeme getirdi.

Anahtar Kelimeler: DNA analizi, babalık tayini, PCR, HLADQA1, LDLR, GYPA, HBGG, D7S8, GC