Amaç:

Bazı çocukların cinsel istismar riski daha fazla olduğu bildirilmiş olup: bu risk faktörleri bireysel, ailevi, sosyal ve kurumsal faktörler olarak tanımlanmaktadır. Buna rağmen literatürdeki klinik riskler ile ilgili bu veriler kısıtlıdır. Bu nedenle, çalışmamızda cinsel istismarın klinik risk faktörlerini belirlemeyi amaçladık.

Gereç ve Yöntem:

Bu çalışmaya 22 kız, 12 erkek olmak üzere cinsel istismara uğrayan 34 çocuk ve 34 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Çalışmaya alınan her iki grup Ebeveyne Bağlama Ölçeği (EBÖ), Gözlerden Zihin Okuma Testi ve UPPS dürtüsel davranış ölçeği ile değerlendirildi.

Bulgular:

Her iki grupta anne bağlanma skorlarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmazken, baba bağlanma puanları istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu. Gözlerden Zihin Okuma Testi puanları çalışma grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü. UPPS dürtüsel davranış ölçeği sebatsızlık alt ölçeği puanları çalışma grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti.

Sonuç:

Cinsel istismar, tedavi edilmesi gereken en zor travma tipi olarak bilinmekte olup; risk faktörlerinin belirlenmesi istismarın önlenmesinde büyük önem taşımaktadır. Cinsel istismarın klinik risk faktörlerini belirlemek için daha geniş örneklemli çalışmalara ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler: Çocuk,Cinsel İstismar,Bağlanma,Duygu Tanıma,Dürtüsellik