Matruşka Göç İstismar Eğitim Eksikliği Negatif Ailesel Faktörler ve Çocuk Suçluluğu
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.2008133677Anahtar Kelimeler:
göç- çocuk suçluluğu- çocuk istismarıÖz
Göç etme ve istismara maruz kalma ile ilgili geçmiş yaşantıların çocuk suçluluğu üzerindeki olumsuz etkisi bilinmektedir. Ani-plansız ve özellikle ekonomik nedenlerle yapılan göç, aile içerisinde öfke ve saldırganlığa yol açarak çocuğun diğer aile bireyleri tarafından istismar edilmesine neden olabilmektedir. Bu çalışmada; Ocak 1994-Aralık 2004 tarihleri arasında Antalya Adli Tıp Şube Müdürlüğü’ne muayene için gönderilen ve haklarında herhangi bir suç işleme ya da suça iştirak etme iddiası bulunan 1163 çocuğa birebir anket uygulanmıştır. Katılımcılara yaş, cinsiyet, işlediği iddia edilen suçlar, göç öyküsü olup olmadığı ve göç öyküsü varsa nereden göç ettiği, fiziksel istismara uğrayıp uğramadığı, uğruyorsa kimler tarafından istismar uygulandığı, çocuğun ve anne-babasının eğitim düzeyi, aile nüfusu, kardeş sayısı, aynı odada uyuduğu kişi sayısı, çalışıyorsa işi, eski suç öyküsü, konularında sorular yöneltilmiştir. Elde edilen bulgular ilgili kaynakların ışığında değerlendirilmiştir.
Anahtar kelimeler: Göç, çocuk suçluluğu, çocuk istismarı
İndirmeler
Referanslar
Özmen SK. Aile içinde öfke ve saldırganlığın yansımaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 2004;37(2):27-39.
Birinci İstanbul Çocuk Kurultayı İstanbul Çocuk Raporu. İstanbul: İstanbul Çocukları Vakfı Yayınları, 2000:138-146.
Kara B, Biçer Ü, Gökalp AS. Çocuk istismarı. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2004;47:140-151.
Tuğ A, Balseven A, Özdemir Ç, Hancı İH. İç Göçler Ve Çocuk Suçluluğu. Yıllık Adli Tıp Toplantıla- rı-2002 Kitabı. Adli Tıp Kurumu Yayınları-6:443-46.
Balcıoğlu İ, Kocabaşoğlu N, Savrun B.M. Suç, göç, çocuk. Yeni Symposium 2000;38(2):51-55.
Hamamcı C. Kentleşme Ve Kentleşme Sürecinde Göçün Suç Olgusu Üzerindeki Etkileri. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Ve Siyaset Bilimi (Kent Ve Çevre Bilimleri).
Stasevic I, Ropac D, Lucev O. Association of stres and delinquency in children and adolescents. Coll Antropol 2005;29(l):27-32.
Erdoğdu MY, Oto R. Sokakta çalışan ve çalışmayan çocukların atılganlık ve saldırganlık davranışları açısından karşılaştırılmaları. Kriz Dergisi 2004;12(3):ll-23. DOI: https://doi.org/10.1501/Kriz_0000000212
Corral-Verdugo V, Frias-Armenta M, Romero M, Munoz A. Validty of a scala measuring beliefs regarding the “positive” effects of punishing children: a study of mexican mothers. Child Abuse&Neglect 1995;19(6):669-79. DOI: https://doi.org/10.1016/0145-2134(95)00025-4
Özen Ş, Ece A, Oto R, Tıraşçı Y, Gören S. Juvenile delinquency in a developing country: A province example in Turkey. International Journal of Law and Psychiatry 2005(28);430-31. DOI: https://doi.org/10.1016/j.ijlp.2004.05.001
Wetzels P, Pfeiffer C. Childhood and violence: perpetrator and victim perspectives from the viewpoint of criminology. Prax Kinderpsychol Kinderpsychi- atr 1997;46(3) : 143-52.
Ozmen SK. Aile içinde öfke ve saldırganlığın yansımaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 2004;37(2):27-39.
Vahip I. Evdeki şiddet ve gelişimsel boyutu: Farklı bir açıdan bakış. Türk Psikiyatri Dergisi 2002;13(4): 312-19.
Dirol F, Cantürk G, Küçüker H. 1997-1999 Yıllarında Elazığ İli Adli Tıp Şube Müdürlüğünde Farik Ve Mümeyyizlik Muayenesi Yapılan Olguların Değerlendirilmesi. Yıllık Adli Tıp Toplantıları-2002 Kitabı. Adli Tıp Kurumu Yayınları-6:286-289.
Hancı İH, Aktaş EÖ, Keleş H, Yavuz İC, Ertürk S, Demirçin S. İzmir çocuk mahkemesinde davaları sonuçlanan çocukların demografik özellikleri: 1991- 1993. Adli Tıp Dergisi 1994;10(l-4):29-35.
Kendi İÖ, Hancı İH, Bilge Y. 1989-1994 yılları arasında Ankara çocuk mahkemesi’nde davaları sonuçlanan çocukların demografik özellikleri. Adli Tıp Dergisi 1996;12(l-4):81-86.
Hancı İH, Ege B. İzmir’de suç işleyen çocukların sosyolojik özellikleri. Adli Tıp Dergisi 1993;9(l-4):3-9.
Karagöz YM, Demirçin S. Çocuk Suçluluğu Ve Ailenin Sosyo-Ekonomik Kültürel Düzeyi: Bir Anket Çalışması. 8.Ulusal Adli Tıp Günleri Poster Sunuları Kitabı, Antalya, 1995:161-166.
DİE Kayıtları: 01.01.2005-31.12.2005 Tarihleri Arasında Çocuk Ve Çocuk Ağır Ceza Mahkemelerinde Açılan Davaların Suç Türüne Göre Dağılımı.
http//:www.adli-sicil.gov.tr/istatistikler Erişim Tarihi: 01.05.2007
Tıraşçı Y, Gören S. 1985-1994 Ydları Arasında Diyarbakır’da Yargıya İntikal Eden Çocukların İşledikleri Suçların Sıklığı Ve Demografik Özellikleri. 8.Ulusal Adli Tıp Günleri Poster Sunuları Kitabı, Antalya, 1995:295-98.
Steinberg A, Brooks J, Remtulla T. Youth Hate Crimes: Identification, prevention, and intervention. Am J Psychiatry 2003;160:979-89. DOI: https://doi.org/10.1176/appi.ajp.160.5.979
Rachuba L, Stanton B, Howard D. Violent crime in the United States. An epidemiologic profile. Arch Pediatr Adolesc Med 1995;149(9):953-60. DOI: https://doi.org/10.1001/archpedi.1995.02170220019002
Kemph JP, Braley RO, Ciotola PV. A comparison of youthful inmates who have committed violent versus nonviolent crimes. J Am Acad Psychiatry Law 1998;26(l):67-74.
Pelleggrini RJ, Roundtree T, Camagna TF, Queiro- lo SS. On the epidemiology of violent juvenile crime in America: A total arrest-referenced approach. Psychol Rep 2000;86(3):1171-86. DOI: https://doi.org/10.2466/PR0.86.3.1171-1186
Daane DM. Child and adolescent violence. Orthop Nurs 2003;22(1):30-31. DOI: https://doi.org/10.1097/00006416-200301000-00008
Juvenile and Adult Victims. Juvenile Justice Bulletin 2000. www.ncjrs.org. Erişim Tarihi: 01.05.2007
Tang CS. The rate of physical child abuse in Chinese families: A community survey in Hong Kong. Child Abuse & Neglect 1998;22(5):381-91. DOI: https://doi.org/10.1016/S0145-2134(98)00010-6
Hıdıroğlu S, Topuzoğlu A, Ay P, Karavuş M. Kadın ve Çocuklara Karşı Fiziksel şiddeti etkileyen faktörlerin Değerlendirilmesi: İstanbul’da Sağlık Ocağı Tabanlı bir Çalışma. New/Yeni Symposium Journal 2006;44(4): 196-202.
Ateah CA, Durrant JE. Maternal use of physical punishment in response to child misbehavior: implications for child abuse prevention. Child Abuse Negl 2005;29:169-85. DOI: https://doi.org/10.1016/j.chiabu.2004.10.010
Haj-Yahia M, Ben-Arieh A. The incidence of Arab adolescents exposure to violence in their families of origin and its sociodemografic correlates. Child Abuse & Neglect 2000;24(10): 1299-1315. DOI: https://doi.org/10.1016/S0145-2134(00)00185-X
Hunter WM, Jain D, Sadowski LS, Sanhueza AI. Risk factors for severe child discipline practices in rural India. J Pediatr Psycho 2000;25(6):435-47. DOI: https://doi.org/10.1093/jpepsy/25.6.435
Akduman GG, Akduman B, Cantürk G. Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. Türk Ped Arş 2007;42:156-61
Koç I, Hancıoğlu A. Hane Halkı Nüfusu Ve Konut Özellikleri. TNSA 2003:17-32.
Baybuğa MS, Kubilay G. Sokakta yaşayan/çalışan çocuklarm aile ve yaşadıkları konutun özellikleri. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi 2003; 2:34-46.
İndir
Yayınlanmış
Sayı
Bölüm
Lisans
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.
