Anahtar Kelimeler
demiryolu kazaları
tren
yaya/araç çarpışmaları
ölüm
otopsi
toksikoloji
Nasıl Atıf Yapılır
Öz
Amaç: Bu araştırmada; Eskişehir’de 2001–2010 yılları arasında meydana gelen demiryolu ölümlerine ait otopsi raporları ve adli tahkikat sonuçları değerlendirilmektedir.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Eskişehir’de 2001–2010 yılları arasında meydana gelen 2615 adli nitelikli ölüm değerlendirilmiş ve bunlar içerisinden demiryollarında meydana gelen 38 ölüm olgusu (%1,5) çalışma kapsamında incelenmiştir. Olguların demografik özellikleri, otopsi ve toksikolojik inceleme bulguları ile birlikte adli tahkikat dosyalarının sonuçları değerlendirilmiştir.
Bulgular: Olguların tümünün (n=38) olay yerinde öldüğü belirlendi. Olguların yaşları 7-72 arasındadır (yaş ort.: 37±11,2) ve %81,6’sı erkektir. Olguların %78,9’unda gövdede (göğüs ve sırt), %71,1’inde karın ve bel bölgelerinde, %81,6’inde üst ve alt ekstremitelerde yaralanmalar meydana geldiği tespit edilmiştir. Toksikolojik inceleme sonucunda 16 olgunun (%42) kanında; 21 mg/dL ile 291 mg/dL (ort. 71± 43mg/dL.) arasında etil alkol tespit edilmiştir.
Otopsi ve adli tahkikat dosyalarının incelenmesi sonucunda; olguların %76,3’ünün kaza, %23,7’sinin intihar olduğu, %81,6’sının demiryolunun istasyon dışı bölümlerinde, %52,6’sının yaz aylarında, %57,9’unun Cuma-Cumartesi-Pazar günlerinde ve %57,9’unun saat 18:01–00:00 saatleri arasında hayatlarını kaybettikleri tespit edilmiştir.
Tartışma ve Sonuç: Demiryollarında meydana gelen ölüm oranlarının fazla olmasının nedenleri arasında; önleyici tedbirlerde eksikliklerin bulunması ve kişilerin kurallara uymaması olduğu düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler: Ulaşım, demiryolu kazaları, tren, yaya / araç çarpışmaları, ölüm, otopsi, toksikoloji.
Referanslar
Evans AW. Accidental fatalities in transport. J. Royal Stat Soc Series A (Statistics in Society) 2003;166:253–60.
http://www.tuik.gov.tr/ (Erişim tarihi: 20.01.2014)
Turkish State Railways Annual Statistics 2008-2012. Research Planning & Coordination Department Statistics Office. ISSN 1300-2503.
http://www.transport-watch.co.uk/transport-case-for-rail.htm (Erişim tarihi: 23.01.2014)
Shapiro MJ, Luchtefeld WB, Durham RM, Mazuski JE. Traumatic train injuries. Am J Emerg Med 1994;12:92–3.
Kligman MD, Knotts FB, Buderer NM, Kerwin AJ, Rodgers F. Railway train versus motor vehicle collisions: a comparative study of injury severity and patterns. J Trauma 1999;47:928–31.
P.Saukka, B.Knight. Transportation Injuries. Chapter 9. In: Knight’s Forensic Pathology. 3rd Edition. Hodder Arnold; 2004: 281–300.
Evans AW. Fatal train accidents on Europe’s railways: 1980–2009. Accident Analysis and Prevention 43 (2011) 391–401
Lerer LB, Matzopoulos R. Meeting the challenge of railway injury in a South African city. Lancet. 1996:7;348(9028):664–6.
Rautji R, Dogra TD. Rail traffic accidents: a retrospective study. Med Sci Law 2004;44:67–70.
Ozdoğan M, Cakar S, Ağalar F, Eryilmaz M, Aytaç B, Aydinuraz K. The epidemiology of the railway related casualties. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg. 2006 Jul;12(3):235–41.
Lobb B. Trespassing on the tracks: A review of railway pedestrian safety research. Journal of Safety Research 37 (2006) 359–365.
Cansunar F N, Çetin G, Sarı H, Aşırdizer M, Altuğ M. Tren çarpmasına bağlı ölümler. 2. Adli Bilimler Kongresi, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kongre Özet Kitabı. Bursa–1996: s: 43.
Akkaş M, Ay D, Metin Aksu N, Günalp M. 10-year evaluation of train accidents. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg. 2011;17(5):440–4.
Doğan KH, Demirci Ş, Deniz İ, Büken B, Erkol ZZ. Konya’da 2000-2007 Yılları Arasında Meydana Gelen Raylı ulaşım sistemi ölümleri. Adli Tıp Dergisi 2008; 22(3): 1-8
Davis GG, Alexander CB, Brissie RM. A 15-year review of railway-related deaths in Jefferson County, Alabama. Am J Forensic Med Pathol. 1997;18(4):363–8.
Mohanty MK, Panigrahi MK, Mohanty S, Patnaik KK. Death due to traumatic railway injury. Med Sci Law. 2007 Apr;47(2):156–60.
Penttila A, Lunetta P. Transportation medicine.Forensic Medicine Clinical and Pathological Aspects (eds) James JP, Busuttil A, Smock W. Greenwich Medical Media London 2003; p:538-539.
Lerer LB, Matzopoulos RG. Fatal railway injuries in Cape Town, South Africa. Am J Forensic Med Pathol. 1997;18(2):144–7.
Clarke M. Railway suicide in England and Wales, 1850–1949. Soc Sci Med. 1994 Feb;38(3):401–7.
Baumert J, Erazo N, Ladwig KH. Ten-year incidence and time trends of railway suicides in Germany from 1991 to 2000. Eur J Public Health. 2006;16(2):173–8.
Dinkel A, Baumert J, Erazo N, Ladwig KH. Jumping, lying, wandering: Analysis of suicidal behaviour patterns in 1,004 suicidal acts on the German railway net. Journal of Psychiatric Research 2011;45:121–125.
Driever, F., Schmidt, P., Madea, B. About morphological findings in fatal railway collisions. Forensic Sci. Int 2002;126:123–8.
Cina, S.J, Koelpin, J.L, Nichols, C.A, Conradi, S.E. A Decade of Train-Pedestrian Fatalities: The Charleston Experience, Journal of Forensic Sciences, 1994; 39 (3): 668–73.
Agalar F, Cakmakci M, Kunt MM. Train-pedestrian accidents. Eur J Emerg Med 2000;7:131–3.
Lobb B, Harré N, Terry N. An evaluation of four types of railway pedestrian crossing safety intervention. Accid Anal Prev 2003;35:487–94.
Spaite D, Criss E, Valenzuela T, Meislin HW, Ogden JR. Railroad accidents: a metropolitan experience of death and injury. Ann Emerg Med 1988;17:620–5.
Dergimiz ve bu internet sitesinin tüm içeriği Creative Commons Attribution (CC-BY) lisansının şartları ile ruhsatlandırılmıştır. Creative Commons Attribution Lisansı, kullanıcıların bir makaleyi kopyalamasına, dağıtmasına ve nakletmesine, makaleyi uyarlamasına ve makalenin ticari olarak kullanılmasına imkan tanımaktadır. CC BY lisansı, yazarına uygun şekilde atfedildiği sürece açık erişimli bir makalenin ticari ve ticari olmayan mahiyette kullanılmasına izin vermektedir.